Καστροφύλακες των αιώνων!

Τα κάστρα που κατασκευάστηκαν κατά τους μεσαιωνικούς και νεότερους χρόνους στον ελληνικό χώρο συνέχισαν την παράδοση των αρχαίων ακροπόλεων.
Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα διαπιστώνεται χρήση των ίδιων θέσεων από τα αρχαία έως τα νεότερα χρόνια.
Τα τείχη των βυζαντινών κάστρων ακολουθούν τη γραμμή του εδάφους, ενώ...

κατά διαστήματα ενισχύονται από στρογγυλούς ή ορθογώνιους πύργους.
Ανάλογες μεθόδους ακολούθησαν και οι Φράγκοι στα εδάφη του ελληνικού χώρου που κατέλαβαν μετά το 1204.
Ανάμεσα στα πιο γνωστά φράγκικα κάστρα που σώζονται είναι του Χλεμουτσίου, του Μυστρά, της Καρύταινας και του Γερακίου.
Οι Οθωμανοί, μετά την κατάληψη και των τελευταίων βυζαντινών κέντρων, στα μέσα του 15ου αιώνα, αρκέστηκαν στην επισκευή και συμπλήρωση των ήδη υπαρχόντων κάστρων.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στα κάστρα που έχτισαν οι Βενετοί στις περιοχές του ελληνικού χώρου που κατέλαβαν κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Πρόκειται για επιβλητικά έργα με επιμελημένη τειχοποιία, μνημειώδεις πύλες και χαρακτηριστικό γλυπτό διάκοσμο.

Πέρα από τους προφανείς αμυντικούς σκοπούς σε περίπτωση επίθεσης, σημαντικός ήταν και ο ρόλος τους στην προετοιμασία της άμυνας.
΄Ετσι ο Βενετσιάνικος αρχιμηχανικός Φρ. Βασιλικάτο, που περιέγραψε τα φρούρια της Κρήτης το 17ο αιώνα λέει πως τα Κύθηρα, τα Αντικύθηρα, η Γραμβούσα και τα Χανιά αποτελούσαν έναν άξονα επικοινωνίας, μέσω του οποίου οι καστροφύλακες ειδοποιούσαν αμέσως την Κρήτη όταν εμφανιζόνταν οι τουρκικές αρμάδες.
Ασπασία Καμπύλη - αρχαιολόγος - γεωτρόπιο