Ζέα

Δεν είναι σίκαλη, δεν είναι βρώμη, δεν είναι καν κριθάρι ή σιτάρι.
Είναι, όμως, δημητριακό και, μάλιστα, το πρώτο που έθρεψε τους ανθρώπους!
Το όνομά του είναι Ζέα ή Ζεια.
Κι αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει με το λιμάνι της Ζέας στον........

Πειραιά, ναι, το βρήκατε, είναι εκεί που το ξεφόρτωναν τα αρχαία χρόνια, εξ ου και το όνομα.

Καλλιεργήθηκε στη λεκάνη της Μεσογείου από το 12.000 π.Χ. και αποτέλεσε μια θρεπτική τροφή για τους λαούς της Παλαιστίνης, της Συρίας, της Ελλάδας και της Αιγύπτου, ενώ αναφέρεται και ως τροφή εκστρατείας κατά τη Ρωμαϊκή εποχή.

Η Ζέα εξαφανίστηκε “μυστηριωδώς” απο τη διατροφή μας.
Το 1928 η καλλιέργειά της άρχισε να απαγορεύεται σταδιακά και μέχρι το 1932 καταργήθηκε τελείως στην Ελλάδα.

Η λέξη Ζειά, Ζέα κτλ εξαφανίστηκε ακόμα και απο τα λεξικά.
Η Ζέα υποβιβάστηκε σε ζωοτροφή.

Οι λόγοι δεν είναι σαφείς.
Το γιατί παραμένει αδιευκρίνιστο.
Το σιτάρι είναι πιο ανταποδοτική καλλιέργεια, αλλά λιγότερο ωφέλιμο για τον οργανισμό.
Ήταν η εισαγωγή των αλεύρων σίτου;
Ήταν το οικονομικό συμφέρον ή κάτι πιο πολύπλοκο;
Στα λεξικά (ελληνικά) ακόμα και σήμερα υπάρχει ως ζωοτροφή.

Είναι το ζείδωρον (αυτό που δωρίζει ζωή) στάχυ, με το οποίο απεικονίζεται, κατά κανόνα, η θεά Δήμητρα και είναι μια τροφή πλούσια σε μαγνήσιο, που βοηθά τον μεταβολισμό, αλλά και στο αμινοξύ λυσίνη που κάνει τα ζυμαρικά, τα οποία παρασκευάζονται με Ζεια, ιδιαίτερα εύπεπτα και υγιεινά.