Μη σπάτε το κεφάλι σας, γιατί σε μερικές περιπτώσεις, τα ονόματά τους δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία, αλλά δανείστηκαν το όνομα του δημιουργού τους ή του προσώπου για το οποίο δημιουργήθηκαν.
Ας δούμε λοιπόν τέτοια γνωστά πιάτα:
Το σάντουιτς είναι ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο απλά φαγητά ανά τον κόσμο, ξέρετε όμως, πώς πήρε την ονομασία του; Ο John Montagu, τέταρτος κόμης του Sandwich, βρισκόταν σε ένα παιχνίδι με χαρτιά και δεν ήθελε να σταματήσει για το γεύμα, οπότε διέταξε έναν υπηρέτη να του φέρει κρέας ανάμεσα σε δύο φέτες από ψωμί. Βέβαια το σάντουιτς αν και τότε έγινε διάσημο, καταναλώνονταν καιρό πριν, χωρίς τη συγκεκριμένη όμως, ονομασία.
Σύμφωνα με τον θρύλο, η πίτσα Μαργαρίτα ξεκίνησε από τη Νάπολη της Ιταλίας το 1889, όταν ένας διάσημος μάγειρας έφτιαξε μια πίτσα για να τιμήσει τη βασίλισσα Margherita. Στην πίτσα χρησιμοποίησε όλα τα υλικά που σχετίζονται με το χρώμα της ιταλικής σημαίας και έκτοτε η συνταγή παρέμεινε ίδια.
Το κλασικό επιδόρπιο ροδάκινο melba, με ροδάκινο, σος rasberry και παγωτό βανίλια, δημιουργήθηκε στο Savoy Hotel του Λονδίνου τη δεκαετία του 1890 προς τιμήν της αυστραλής τραγουδίστριας της όπερα Nellie Melba, τη στιγμή που εκείνη τραγουδούσε στο Covent Garden. Μάλιστα ο ίδιος σεφ που έφτιαξε το ροδάκινο melba δεν έμεινε μόνο εκεί, δημιουργώντας και τις φρυγανιές melba για χάρη της ίδιας τραγουδίστριας.
Το μοσχαρίσιο καρπάτσιο είναι ένα πιάτο με λεπτές φέτες ωμού μοσχαρίσιου κρέατος που έχει ονομαστεί έτσι για χάρη του Ιταλού ζωγράφου Vittore Carpaccio. Ο λόγος που πήρε το όνομά του είναι η έντονη χρήση του κόκκινου στα έργα του, που συνδέεται και με τα χρώματα του πιάτου. Φημολογείται ότι δημιουργήθηκε στο διάσημο Harry’s Bar της Βενετίας για μια Κόμισσα που έπρεπε να τρώει, σύμφωνα με τον γιατρό της, περισσότερο ωμό κρέας.
Η γαστρονομική παράδοση μας πληροφορεί ότι ήταν ένα μέλος της ιταλικής οικογένειας Frangipani του 16ου αιώνα που έδωσε το όνομά του στην τάρτα Frangipane. Το επιδόρπιο φτιάχνεται από ζύμη η οποία περιέχει πάστα αμυγδάλου.
Το μοσχαρίσιο Wellington είναι ένα παραδοσιακό αγγλικό πιάτο μοσχαρίσιου φιλέτου τυλιγμένο σε φύλλο σφολιάτας και έχει επικρατήσει η άποψη ότι ονομάστηκε έτσι για χάρη του Δούκα του Wellington. Επειδή έχει πολλά κοινά με το κλασικό γαλλικό πιάτο filet de boeuf en croûte, είναι πιθανό να πρόκειται για κάποια αλλαγή στην επωνυμία του για πατριωτικούς σκοπούς κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους.
Το στρογκανόφ είναι το κλασικό ρωσικό πιάτο με μοσχαρίσιο κρέας μαγειρεμένο με γιαούρτι, που θεωρείται ότι πήρε το όνομά του από τη διάσημη ρωσική οικογένεια των Stroganov. Σήμερα είναι πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο.
Η βιεννέζικη σπεσιαλιτέ Sachertorte, που θυμίζει σοκολατένιο κέικ με μαρμελάδα βερύκοκκο και σοκολατένιο γλάσο, δημιουργήθηκε το 1832 από τον ζαχαροπλάστη Franz Sacher για τον Αυστριακό πρίγκιπα Wenzel von Metternich. Σύμφωνα με την ιστορία ο Sacher τότε ήταν ένας 16χρονος μαθητευόμενος chef, που του ζητήθηκε να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό επιδόρπιο για τον πρίγκιπα και τους επισκέπτες του όταν ο σεφ είχε αρρωστήσει. Η συνταγή στέφθηκε από τέτοια επιτυχία ώστε η 5η Δεκεμβρίου είναι σήμερα στην Αυστρία η «Εθνική Μέρα Sachertorte».
Το διάσημο επιδόρπιο pavlova με βάση τη μαρέγκα και τη σαντιγί, έχει πάρει το όνομά του από τη χορεύτρια μπαλέτου Anna Pavlova. Το pavlova έχει τις ρίζες του στην Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία και δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της περιοδείας της χορεύτριας στην Ωκεανία τη δεκαετία του 1920. Πάντως μέχρι και σήμερα, επικρατεί διχογνωμία ως προς την εθνική προέλευση και τον chef του συγκεκριμένου πιάτου.
Η ανάποδη γαλλική μηλόπιτα, που ακούει στο όνομα tarte tatin δημιουργήθηκε στη Γαλλία του 19ου αιώνα σε ένα ξενοδοχείο που διηύθυναν δύο αδερφές, η Stéphanie και η Caroline Tatin. Η ιστορία που έχει επικρατήσει θέλει την Stéphanie να προσπαθεί να φτιάξει μια τάρτα με μήλα, αλλά καθώς έκαψε τα μήλα στο μαγείρεμα προσπάθησε να σώσει το πιάτο τοποθετώντας τη βάση της τάρτας στην κορυφή. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η tarte tatin.
Αν νομίζετε πως η σαλάτα Caesar’s οφείλει το όνομά της στον Ιούλιο Καίσαρα, τότε κάνετε λάθος. Δημιουργός της είναι ο Caesar Cardini, ένας Ιταλός μετανάστης που είχε δικά του εστιατόρια στις ΗΠΑ και το Μεξικό. Σύμφωνα με την κόρη του το πιάτο δημιουργήθηκε όταν την 4η Ιουλίου του 1924 το εστιατόριο της Tijuana ξέμεινε από υλικά και για αυτό χρησιμοποίησε σε ένα πιάτο ό,τι του είχε απομείνει, δηλαδή μαρούλι, κρουτόν, παρμεζάνα, αυγό, σκόρδο, λάδι και λεμόνι.
0 Σχόλια