Σήμερα του ΛΑΖΑΡΟΥ

Εις την πόλη Βηθανία
κλαίει Μάρθα και Μαρία,
έχασαν τον αδερφό τους,
τον πολύ αγαπητό τους.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τρεις τον μοιριολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη
κίνησ’ ο Χριστός για να ‘ρθει.
Βγήκε έξω η Μαρία,
έξω από τη Βηθανία
και μπροστά του γονατίζει
και τους πόδας Του φιλεί.
Αν θα ήσουν δω, Χριστέ μου,
δε θα πέθαιν’ ο αδερφός μου,
μα και τώρα γω πιστεύω
και στον Άδη κατεβαίνω.
Δεύρο έξω, Λάζαρε μου,
φίλε και αγαπητέ μου.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
«εις τον Άδη όπου πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι.

πουρνάρι