Η Κόκκινη βροχή από την Σαχάρα ...και ο Σαρπηδόνας!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή παρατηρείται το μετεωρολογικό φαινόμενο, νότιοι άνεμοι να μεταφέρουν κόκκινη σκόνη από τη Σαχάρα.
Η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική και η ορατότητα περιορίζεται.
Ακολουθεί ψιλόβροχο που παρασύρει αυτή την κόκκινη σκόνη και λερώνει τις πλάκες των πεζοδρομίων, τα αυτοκίνητα και κάθε άσπρη επιφάνεια.
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο και δεν οφείλεται στην Τρύπα του Όζοντος ή στην αλλαγή....

του Κλίματος, όπως μας αρέσει να αιτιολογούμε κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο. Έχει παρατηρηθεί από πολύ παλιά. Αναφέρεται μάλιστα για πρώτη φορά από τον Όμηρο στην Ιλιάδα ως
"ματωμένη βροχή"
Αλήθεια έμεινε κάτι που δεν είχαν παρατηρήσει οι αρχαίοι πρόγονοί μας και που όταν δεν μπορούσαν να το ερμηνεύσουν με τις τότε επιστημονικές γνώσεις το στόλιζαν με ωραίους μύθους.

Κατά τον Όμηρο λοιπόν:
Ο Πάτροκλος ξεκίνησε για την μάχη στην οποία θα σκότωνε τον Σαρπηδόνα, το βασιλιά της Λυκίας, σύμμαχο και ήρωα των Τρώων, γιο του Δία και της Λαοδάμειας.
Ο Δίας με την προτροπή της Ήρας και αφού δεν μπορούσε να αλλάξει της Μοίρας το γραφτό, θέλησε να τιμήσει τον γιο του ραντίζοντάς τον με ματωμένη βροχή. "Αιματοέσσας δε ψάδας κατέχευεν έραξε" γράφει στην Ραψωδία Π, στίχο 455 της Ιλιάδας - ματωμένες δε ψιχάλες έριξε κάτω στο έδαφος.

Στη μετάφραση της Ιλιάδας των Ν.Καζαντζάκη και Ι. Κακριδή το γεγονός αυτό παρουσιάζεται με τους παρακάτω στίχους
"Είπε κι ο κύρης των αθάνατων και των θνητών το δέχτη
και ματερές ψιχάλες έριξε στο χώμα να τιμήσει
τον ακριβό το γιο του θέλοντας, που τούμελλε στην πλούσια την Τροία
να τον σκοτώσει ο Πάτροκλος απ την πατρίδα αλάργα"
Η σκηνή του θανάτου του Σαρπηδόνα εικονίζεται στον περίφημο κρατήρα του Ευφρονίου, ένα από τα ομορφότερα Αττικά ερυθρόμορφα αγγεία του 515 π.Χ.,που βρέθηκε στην Ιταλία και εκτίθεται σε μουσείο στη Ρώμη.
Εκεί ο Ύπνος και ο δίδυμος αδερφός του ο Θάνατος, που παριστάνονται φτερωτοί και ντυμένοι ως οπλίτες, έχουν κατέβει στη Γη, με εντολή του Δία, για να απομακρύνουν από το πεδίο της μάχης το νεκρό Σαρπηδόνα πριν οι Αχαιοί το σώμα αρπάξουν και το εξευτελίσουν. Στο μέσον της σκηνής παρίσταται ο Ερμής με την ιδιότητα του ψυχοπομπού.
Πολύ ζωντανό είναι και το ωραίο ποίημα του Καβάφη "Η κηδεία του Σαρπηδόνα". Σε αυτό περιγράφεται πώς ο Απόλλωνας σταλμένος από τον Δία σηκώνει το νεκρό Σαρπηδόνα, τον πλένει από τα αίματα, του χύνει της αμβροσίας αρώματα, τον ντύνει με Ολύμπια φορέματα και με μαργαριταρένιο χτένι του κτενίζει τα μαύρα μαλλιά. Σαν βασιλιά αρματηλάτη νικητή τον φέρνει στη Λυκία και εκεί με τιμές, θρήνους και σπονδές γίνεται η θλιβερή ταφή με όλα τα πρεπά, ενώ φημισμένοι δουλευτές της πέτρας φτιάχνουν το μνήμα.
Όμορφη ιστορία στην οποία βρήκαν θέση οι "αιματόεσες ψιάδες" ή κόκκινη βροχή από τη Σαχάρα.
Αντώνης Βαρκαράκης