Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

Δαγίπολη: σώματα σε αλληλεπίδρ​αση

«Μια δουλειά που επιδιώκει να βγάλει τον θεατή από τη θέση του παρατηρητή και να τον κάνει να συγκρουστεί με τα στερεότυπα», είναι η παράσταση «Humaterra» που θα ανέβει (10, 11/4) στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ας μην τη χάσουμε. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η επιβίωση μιας ομάδας με πυρήνα της άτομα με κινητικά προβλήματα, το Χοροθέατρο «Δαγίπολη» του Γιώργου Χρηστάκη, είναι από μόνο του μια δήλωση, μια επανάσταση.
Έργο που αναφέρεται στην αιώνια σχέση του ανθρώπου με το χώμα και τη γη, το «Humaterra» είναι ένας τόπος συνάντησης διαφορετικών κόσμων. Η σκηνή γεμίζει με χορευτές, κάποιοι με αναπηρία, κάποιοι χωρίς. Τα σώματα περιφέρονται, συγκρούονται, φλερτάρουν, επικοινωνούν μεταξύ τους σε μια συνεχή ανατροπή της σωματικής ικανότητας και αναπηρίας.
ΣυνεργασίαΣε συνομιλία του με την «Κ», ο Γιώργος Χρηστάκης εξηγεί περισσότερα για όσα θα δούμε, αλλά και για τη συνεργασία μεταξύ των μελών της ομάδας.
«Η ισότιμη σχέση και ο αλληλοσεβασμός είναι οι βάσεις. Ολοι με τα δικά μας κενά που είναι αναντικατάστατα και καλύπτονται πάντα από άλλους ανθρώπους. Η αρχική αμηχανία γρήγορα ξεπερνιέται και μεταμορφώνεται σε δημιουργική δράση.
Μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση, η αναπηρία συχνά εξαφανίζεται κι επανέρχεται ανατρέποντας τους ρόλους και την ανθρωποκεντρική κλίμακα των χορευτών. Η ανατροπή είναι ολοκληρωτική, σε σημείο που δύσκολα κανείς μπορεί να καταλάβει ποιος έχει η ποιος δεν έχει αναπηρία».
Για τη συγκεκριμένη παράσταση, το Χοροθέατρο «Δαγίπολη» ενώνει τις δυνάμεις του με τον Ψαραντώνη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Κώστα Λειβαδά, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και την ηθοποιό Χρύσα Παπά στον ρόλο της αφηγήτριας.
Για τη χορογραφία ο Γιώργος Χρηστάκης συνεργάστηκε με τον Ρενάτο Τζανέλα, καλλιτεχνικό διευθυντή του Μπαλέτου της Λυρικής Σκηνής.
Είναι δέκα χρόνια τώρα που η ομάδα κινείται στη σκηνή του σύγχρονου ελληνικού χορού."Η δουλειά μας είναι διακριτικά αδιάκριτη», λέει ο Γιώργος Χρηστάκης.
«Το ότι ξεκινάμε με κάποιες δυσκολίες, κατά κάποιο τρόπο μάς λύνει τα χέρια. Το έργο της ομάδας δεν εστιάζεται στην αναπηρία. Αυτή υφίσταται απλώς επειδή ούτε ο χορευτής, αλλά ούτε και ο θεατής, μπορούν να αρνηθούν την ύπαρξή της. Η συνάντηση του συμβατικού κινησιολογικού λεξιλογίου με το “παράδοξο” αλλά τόσο φυσικό της αναπηρίας είναι μια άκρως γοητευτική και ενδιαφέρουσα διαδικασία. Οι στόχοι και τα όνειρά μας είναι να είμαστε συνεχώς παρόντες δημιουργικά, ώστε να εξελίξουμε αυτό το έργο σε βάθος χρόνου ανεμπόδιστα κι απρόσκοπτα, έτσι ώστε να αξιοποιηθεί και από τις επόμενες γενιές».
Σάντρα Βούλγαρη

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια