23χρονη Μαριάννα Ζαχαριάδη 1990-2013

Δεν κατάφερε να κερδίσει τη μάχη με τον καρκίνο 
Συγκλονισμένη είναι η οικογένεια του στίβου και όχι μόνο μετά τον άδικο θάνατο της Μαριάννας Ζαχαριάδη. 
Η 23χρονη Κύπρια πρωταθλήτρια δεν κατάφερε να κερδίσει την μάχη με τον καρκίνο του λεμφικού ιστού και άφησε την τελευταία της πνοή τη ....

Μεγάλη Δευτέρα,  βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά της, τους συγγενείς της, τους φίλους της και τους συναθλητές της που ήταν συνεχώς στο πλευρό της.

Το λέμφωμα Χότσκινς, που είναι καρκίνος του λεμφατικού ιστού, «χτύπησε» την 23χρονη πριν από δύο χρόνια, αλλάζοντας τη ζωή της.

Η Μαριάννα Ζαχαριάδη έχει  σπουδαίες επιτυχίες στην καριέρα της, παρά το νεαρό της ηλικίας της.

Τον Οκτώβριο του 2010 η αθλήτρια του επί κοντώ πέτυχε στο Νέο Δελχί της Ινδίας στο πλαίσιο των Κοινοπολιτειακών Αγώνων μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του κυπριακού αθλητισμού. Ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα στην Πεσκάρα της Ιταλίας κατά τη διάρκεια των Μεσογειακών αγώνων, είχε βάλει το αργυρό μετάλλιο στη συλλογή της με νέο παγκύπριο ρεκόρ 4,45 μ., πετυχαίνοντας μάλιστα μια από τις καλύτερες επιδόσεις νεανίδων στην Ευρώπη!

Το παράδοξο είναι πως το 2010 στους αγώνες στο Νέο Δελχί, η 20χρονη τότε πρωταθλήτρια είχε ακριβώς την ίδια επίδοση με την αθλήτρια που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, την Άλανα Μπόιντ. Επειδή καμία από τις δύο δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα 4,55 μ., οι θέσεις κρίθηκαν στις προσπάθειες κι έτσι το χρυσό πήγε στην Αυστραλέζα. Η Μαριάννα είχε δηλώσει τότε:  «Δεν ξέρω αν θα πρέπει να χαίρομαι ή να λυπάμαι», ενώ παράλληλα όλοι διαβεβαίωναν το λαμπρό μέλλον της Μαριάννας στον αθλητισμό.

Η ίδια είχε γράψει ένα συγκινητικό μήνυμα στο facebook την 1η Φεβρουαρίου  για την μάχη που έδινε κάνοντας πολλούς να δακρύσουν.

«Στη ζωή του κάθε ανθρώπου έρχονται κάποιες στιγμές, σε άλλους πιο εύκολες και σε άλλους πιο δύσκολες! Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα δικό μου θέμα που έχω εδώ και αρκετό καιρό... Γιατί τώρα; Γιατί κάποια πράγματα είναι τόσο προσωπικά και δικά σου, που είναι δύσκολο να τα μοιραστείς με όλους. Και ειδικά για μένα που ήμουν μια αθλήτρια του επιπέδου που ήμουν, ακόμα πιο δύσκολο. Γιατί κάπου δεν θες να το παραδεχθείς.
Το να είσαι άρρωστος δεν είναι ντροπή και κακό να το λες, δεν το επέλεξα, απλά με βρήκε και με αυτή μου την κίνηση εύχομαι να βοηθήσω και άλλα άτομα να εκδηλώσουν το πρόβλημα τους και να το μοιραστούν. Έχω περάσει πολύ δύσκολες στιγμές, όμως εύχομαι για τα καλύτερα! Εδώ που βρίσκομαι δεν μπορώ να μπαίνω συνέχεια στο ίντερνετ.
Ό,τι γράφω δεν το γράφω για λύπηση προς τον εαυτό μου, αλλά για να δείξω πως στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν. Γι' αυτό μην την ξοδεύετε τσάμπα και σε άχρηστα πράγματα, κάντε όλα αυτά που ονειρεύεστε χωρίς να αφήσετε τίποτα ανεκμετάλλευτο. Ο δρόμος για την νίκη του καρκίνου τελικά διαπίστωσα πως δεν είναι εύκολος.
Όμως συνεχίζω τον αγώνα μου... Ευχαριστώ!».