Διαδρομές στη Μάνη, Μικρά στολίδια Ιστορίας

Η χειμωνιάτικη Μάνη είναι ένας παράδεισος.

Τα χρώματα της φύσης, ξεπλυμένα από τη βροχή, βγαίνουν προς τα έξω. Το καφεκόκκινο της γης, το πράσινο σε όλες τις διαβαθμίσεις από αργυρόλευκο έως κυπαρισσί, το γαλαζοπράσινο της θάλασσας και το γκριζόλευκο του ουρανού.
Οι διαδρομές στη μεσσηνιακή Μάνη με τις διαρκείς εναλλαγές φυσικών κόλπων και ορεινών όγκων είναι διάστικτες από τα μνημεία της, που συνυπάρχουν με τη νέα δόμηση, που είναι και αυτή διαβαθμισμένη σε ποιότητα.
Λίγο έξω από το νέο θέατρο της Μάνης, που είναι το καινούργιο αξιοθέατο, στην Πλάτσα, το βλέμμα στέκεται στον τυλιγμένο σε σκαλωσιές ναό του Αγίου Νικολάου. Σιωπηλό και απέριττο, το εκκλησάκι αυτό χρονολογείται από τον 10ο αιώνα και είναι φημισμένο για τις τοιχογραφίες του.
Μία επιγραφή ενημερώνει για τις εργασίες συντήρησης, τις οποίες εκτελεί η 26η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (με χρηματοδότηση από περιφέρεια Πελοποννήσου και ΕΣΠΑ, 330.000 ευρώ). Αυτή η τρίκλιτη βασιλική, μία μόνο από τις πάμπολλες εκκλησίες της Μάνης, βρίσκεται σε εξαιρετική τοποθεσία. Γειτνιάζει πλέον με το νέο θέατρο της Μάνης και όταν ανακαινιστεί θα είναι από τα βασικά αξιοθέατα της περιοχής (Καμπινάρι Πλάτσας) καθώς θα μπορεί κανείς να θαυμάσει τις υψηλής αισθητικής αξίας τοιχογραφίες.Ο Άγιος Νικόλαος είχε ανακαινιστεί το 1388 από τους Μελιγγούς του Ταϋγέτου, που ήταν Σλάβοι, και η αισθητική των τοιχογραφιών μαρτυρεί αυτήν την επίδραση. Είναι αφιέρωμα του Κωνσταντίνου Σπανή, «Τζαούσπ του δρόγκου των Μελιγγών», που δέσποζε εκείνη την εποχή.
Τα πολλά βυζαντινά εκκλησάκια, μικρά ή μεγαλύτερα, της Μέσα και Έξω Μάνης, θα μπουν σιγά σιγά σε ένα πρόγραμμα συντήρησης. Μοναδικά μνημεία εκκλησιαστικής τέχνης και αρχιτεκτονικής, είναι όλα διαφορετικά και έχουν τη δική τους ιστορία να αφηγηθούν.
Ο Άγιος Νικόλαος στο Καμπινάρι Πλάτσας είναι ένα θραύσμα ομορφιάς σε ένα τοπίο με βαθιά αρχέγονη δύναμη.