Όλα ξεκίνησαν το 1590.
Τη χρονιά εκείνη, ένας καθολικός μοναχός, ο Άρνολντ ντε Βιόν, βρέθηκε στην είσοδο του αβαείου του Αγίου Βενέδικτου, στη Μάντοβα της Ιταλίας.
Ο άνθρωπος αυτός ταξίδευε ανά την Ευρώπη με σκοπό να μελετήσει την ιστορία της Εκκλησίας. Αυτός ήταν και ο σκοπός της επίσκεψής του στη Μάντοβα.
Ζήτησε από τον αρχιερέα την άδεια να μελετήσει τα αρχεία του αβαείου και ο τελευταίος τον οδήγησε στα υπόγεια του ναού. Ανάμεσα στους αραχνιασμένους τόμους, ο μοναχός ανακάλυψε ένα παμπάλαιο χειρόγραφο, θαμμένο στη σκόνη. Έμεινε έκπληκτος από τις πρώτες γραμμές που διάβασε. Όπως διηγήθηκε αργότερα, κρατήθηκε ξάγρυπνος για νύχτες ολόκληρες, βυθισμένος στο κείμενο και στις σκέψεις του.
Το έργο του Αγίου Μαλαχίου
Ο συγγραφέας του μυστηριώδους αυτού χειρόγραφου ήταν κάποιος Μαλαχίας Ο’ Μονγκουάρ, ένας από τους σημαντικότερους Αγίους της Εκκλησίας. Είχε γεννηθεί το έτος 1064 στην Αρμάγκ, μια μικρή πόλη της επαρχίας Ούλστερ, στην Ιρλανδία. Από την παιδική ηλικία του εκδήλωσε την προσήλωσή του στη θρησκεία. Περνούσε τις ημέρες του με προσευχή και τις νύχτες συντροφιά με ένα ερημίτη, το κελί του οποίου βρισκόταν κοντά στην εκκλησία της Αρμάγκ. Όταν ο επίσκοπος της πόλης πληροφορήθηκε για τον νεαρό πιστό, τον έχρησε διάκονο και του εμπιστεύθηκε την φροντίδα των φτωχών της πόλης.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Μαλαχίας έγινε ιεραπόστολος και ταξίδευε στη χώρα του για να διδάξει στους Ιρλανδούς το χριστιανισμό. Ήταν μια δύσκολη αποστολή, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι την εποχή εκείνη πίστευαν στη ειδωλολατρία, και εξασκούσαν πρακτικές που είχαν κληρονομήσει από τους Κέλτες. Η ζωή του βρέθηκε πολλές φορές σε κίνδυνο καθώς οι φανατικοί ειδωλολάτρες προσπάθησαν να τον σκοτώσουν, κατάφερε όμως με την πνευματικότητά του να τους μεταφέρει την αγάπη του Χριστού.
Η φήμη του απλώθηκε γρήγορα σε ολόκληρη την Ιρλανδία και ο τότε Πάπας Ιννοκέντιος ο Β΄ τον προσκάλεσε στη Ρώμη. Τα χρονικά εκείνης της περιόδου αναφέρουν ότι ο Ποντίφικας μέσα στη συνέλευση των καρδιναλίων εναπόθεσε τη Μίτρα του στην κεφαλή του Μαλαχίου και τον χιτώνα του στους ώμους του, σαν δείγμα αναγνώρισης του έργου του Ιρλανδού ιεραπόστολου. Ο Μαλαχίας έμεινε για αρκετούς μήνες στη Ρώμη. Και ενώ περνούσε τις ημέρες του συζητώντας με τον Ποντίφικα, οι νύκτες τον έβρισκαν στις στοές της φημισμένης βιβλιοθήκης του Βατικανού, να διαβάζει και να κρατάει σημειώσεις. Όταν λίγο καιρό αργότερα έφυγε από τη Ρώμη, κανείς δεν γνώριζε το περιεχόμενο του ογκώδους χειρόγραφου που πήρε μαζί του.
Ο Μαλαχίας εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 2 Νοεμβρίου του 1148, ανήμερα της καθολικής εορτής των νεκρών. Τα χειρόγραφά του μεταφέρθηκαν από τη μια βιβλιοθήκη στην άλλη, για να φτάσουν τελικά στα υπόγεια του αβαείου της Μάντοβα και να παραμείνουν στα “αζήτητα” για πέντε περίπου αιώνες!
Όπως προαναφέραμε, το έργο του Μαλαχία ξαναείδε το φως της ημέρας το 1590, χάρη στον μοναχό Άρνολντ ντε Βιόν. Το έργο του φέρει τον τίτλο “Η προφητεία των Πάπων”. Το μεγαλύτερο μέρος από τα χειρόγραφα του Aγίου περιέχει σύντομες περιγραφές και αναφορές στους κατόχους του Παπικού θρόνου από τις καταβολές της Καθολικής εκκλησίας.
Το στοιχείο όμως εκείνο που συντάραξε τον Άρνολντ είναι ότι ο Μαλαχίας δεν σταματά στους Πάπες που έζησαν μέχρι την εποχή του! Μέσα από μια μορφή ενόρασης, ο Άγιος αναφέρεται αναλυτικά σε όλους τους Πάπες που θα ακολουθήσουν. Σύμφωνα με την προφητεία του, οι Ποντίφικες στο σύνολό τους θα φτάσουν τους 112. Στη συνέχεια, θα έρθει η αποκάλυψη και το “τέλος του κόσμου”!
Ο μοναχός Άρνολντ ντε Βιόν ήταν ένας πανέξυπνος, σκεπτόμενος άνθρωπος. Στην αρχή αμφέβαλε για την αυθεντικότητα των κειμένων, και αποφάσισε να προχωρήσει βαθιά στην ανάλυσή τους. Ξεκίνησε ελέγχοντας τις προφητείες του Αγίου Μαλαχία που αναφερόταν στους Πάπες που ενθρονίστηκαν μετά το θάνατο του Αγίου. Επέλεξε την προφητεία για τον Ποντίφικα που ήταν σύγχρονος του Άρνολντ. Στη χειρόγραφη “λίστα” του Μαλαχία ο Πάπας εκείνος είχε τον αριθμό 79. Ο Άγιος, που είχε πεθάνει πριν από πέντε αιώνες, αγνοούσε σίγουρα τόσο το όνομα του Πάπα, όσο και τα γεγονότα της εποχής εκείνης.
Ο Μαλαχίας περιέγραφε τον Πάπα εκείνο με τον ακόλουθο λατινικό τίτλο : Gens perversa, που μεταφράζεται: Το γένος των καταραμένων. Ο Άρνολντ δεν συνάντησε ιδιαίτερη δυσκολία στην αποκρυπτογράφηση του μηνύματος του Μαλαχία: Την χρονιά του 1590 οι Προτεστάντες είχαν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη. Χώρες όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Ουγγαρία, ασπάστηκαν τον προτεσταντισμό. Μάλιστα, οι καθολικοί και οι οπαδοί του Πάπα ονόμαζαν τους προτεστάντες “αιρετικούς” και τους αποκαλούσαν “καταραμένους”!
Είναι γνωστό ότι την εποχή που έζησε ο Μαλαχίας, τον ενδέκατο δηλαδή αιώνα, δεν υπήρχε ο προτεσταντισμός. Πώς μπόρεσε ο άγιος να προβλέψει την «γέννησή» του πεντακόσια χρόνια πριν; Απλή σύμπτωση;
Ο Άρνολντ ντε Βιόν ανέτρεξε στη συνέχεια στην προφητεία που αναφέρεται στον 78ο Πάπα. Πρόκειται για τον Πάπα Λέοντα τον 11ο τον οποίο ο Μαλαχίας αναφέρει σαν «Undosus vir» ή τον «άνθρωπο του υδάτινου κύματος». Ο συγκεκριμένος Πάπας κάθισε στον θρόνο για ένα μήνα. Στην Βίβλο, το νερό και το κύμα αποτελούν σύμβολα της μικρής διάρκειας. Για άλλη μια φορά ο άγιος είχε προβλέψει σωστά.
Ο Άρνολντ εξέτασε προσεκτικά όλες τις αναφορές και τις προβλέψεις που είχε κάνει ο Μαλαχίας για όλους τους Πάπες που ενθρονίστηκαν μέσα στα πεντακόσια χρόνια από το θάνατο του αγίου-προφήτη. Ο Άγιος Μαλαχίας είχε “πέσει μέσα” σε όλα! Και εάν ο Μαλαχίας περιέγραψε με ακρίβεια τους Πάπες εκείνους, γιατί να μην αποδειχθεί σωστός όταν αναφέρει ότι η Αποκάλυψη του Ιωάννη θα έρθει στη διάρκεια των ημερών του 112ου και τελευταίου Πάπα;
Το 1595, πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη του έργου του Μαλαχία, ο Άρνολντ ντε Βιόν έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Lignum Vitae» που είναι βασισμένο στις προφητείες του Aγίου. Τα Βατικανό δεν είδε με «καλό μάτι» την έκδοση εκείνη και την «μποϋκοτάρισε». Με το πέρασμα των αιώνων το ιστορικό βιβλίο ξεχάστηκε. Σήμερα είναι πολύ λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν την ύπαρξή του.
Ωστόσο, αν πιστέψουμε στις προβλέψεις του αγίου Μαλαχίου, η ώρα της Αποκάλυψης πλησιάζει! Ο Πάπας Βενέδικτος παραιτήθηκε των καθηκόντων του. Πρόκειται για τον 111ο Πάπα του χριστιανισμού, τον προ-τελευταίο ποντίφικα πριν από το τέλος του κόσμου!
Ο 112ος και τελευταίος Πάπας, θα φέρει το όνομα του Πέτρου, του ιδρυτή της Εκκλησίας και θα είναι, όπως γράφει ο ίδιος, ένας “μαύρος Πάπας”. Kαι όμως ο Φραγκίσκος ο νέος Πάπας ο Αργεντινός Αρχιεπίσκοπος, Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο του Τάγματος των Ιησουιτών, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ο περίφημος "Μαύρος Πάπας" της προφητείας: Ανήκει σο Τάγμα των Ιησουιτών των οποίων ο ηγέτης αποκαλείται "Μαύρος Πάπας"
Στη διάρκεια της σύντομης βασιλείας του, ο “Μεγάλος κριτής” θα “κρίνει τον κόσμο”. Εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με τον Άγιο Μαλαχία, ο ήλιος θα «σβήσει» για πάντα.
Το είπε ή όχι ο Μαλαχίας; Σε αυτό το σημείο, ας κρατήσουμε "μικρό καλάθι". Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Μαλαχίας δεν αναφέρει στα συγγράμματα του τη φράση "Φοβού τον Μαύρο Πάπα...", αλλά ότι πρόκειται για σκόπιμη σπορά φήμης από ρατσιστικούς κύκλους της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και όχι μόνο...
Τι κοινό έχουν οι προφητείες του Νοστράδαμου με εκείνες του Αγίου Μαλαχίου; Όλα οδηγούν στην διαπίστωση ότι ο διάσημος συγγραφέας των «Αιώνων» Νοστράδαμος θα πρέπει να γνώριζε την ύπαρξη του έργου του Αγίου στο μοναστήρι της Μάντοβα. Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι ο Νοστράδαμος “άντλησε” ένα μεγάλο μέρος από την “προφητεία των Πάπων” που έγραψε ο Μαλαχίας.
Διαβάζοντας το έργο του τελευταίου –το οποίο είναι πολύ πιο απλό στην αποκρυπτογράφησή του- ανακαλύπτουμε πολλές από τις πηγές έμπνευσης του Νοστράδαμου.
Τι αναφέρει ο Νοστράδαμος για το τέλος του κόσμου; Η απάντηση βρίσκεται στον αιώνα 5, τετράστιχο 31:
“Από γη αρκτική /που στο παρόν είναι το ρόδο του κόσμου/γέφυρα ερειπωμένη και η μεγάλη της σημασία/ θα γίνει έρμαιο και ναυάγιο των κυμάτων”.
Ο Νοστράδαμος γίνεται πιο ακριβής για τον 112ο και τελευταίο Πάπα, εκείνον που ο Μαλαχίας αναφέρει ως “Πέτρο τον Ρωμαίο”.
“Μέσα στο κέντρο του μεγάλου κόσμου το ρόδο /για μια άλλη φορά το αίμα του λαού θα χυθεί /το στόμα θα είναι κλειστό για να πει την αλήθεια/ όταν αναγκαστικά θα έρθει αργά το αναμενόμενο”.
Ο Νοστράδαμος σε αυτό το τετράστιχο προβλέπει ένα μακελειό στη Ρώμη (το κέντρο του κόσμου) τη στιγμή όπου ο Πέτρος ο Ρωμαίος θα χρίζεται Πάπας. Το μακελειό αυτό προϊδεάζει για την αποκάλυψη και ο Μαλαχίας δεν αναφέρεται σε κάτι διαφορετικό!
Οι προφητείες του Αγίου Μαλαχίου για τους Πάπες που πέρασαν από τον θρόνο του Βατικανού αιώνες μετά το θάνατό του (απεβίωσε το 1148), είναι συνταρακτικές. Παραθέτουμε μερικές από αυτές:
Αλέξανδρος ο 7ος (83ος πάπας, 1655-1667)
Muntium custos: (ο φύλακας των βουνών).
Στο οικόσημο του πάπα αυτού που έζησε εξακόσια χρόνια μετά τον θάνατο του αγίου, υπάρχει το σχέδιο μιας οροσειράς που φωτίζεται από ένα αστέρι!
Κλημέντιος ο 9ος (84ος πάπας, 1667-1669)
Sidus ololum: (Το άστρο των κύκνων).
Κατά τη διάρκεια των αρχαιρεσιών για την εκλογή του, διέμενε στο Βατικανό στο δωμάτιο των κύκνων. Η ταπετσαρία του χώρου ήταν διακοσμημένη με εικόνες κύκνων.
Κλημέντιος ο 8ος (94ος πάπας, 1758-1769)
Rosa Ombriae: (To ρόδο της Ουμβρίας).
Πριν την εκλογή του στη θέση του πάπα, κατείχε τη θέση του αρχιεπισκόπου της Ριέτι, μια πόλη της επαρχίας της Ουμβρίας, στην Ιταλία. Ο ποντίφικας αυτός ήταν πιστός ακόλουθος του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, έμβλημα του οποίου είναι το τριαντάφυλλο.
Κλημέντιος ο 14ος (95ος πάπας, 1769-1774)
Ursus velox: (Η γρήγορη άρκτος).
Στην πρόσοψη του πατρικού σπιτιού του ιταλού αυτού πάπα υπάρχει ένα γλυπτό που αναπαριστά μια αρκούδα που τρέχει.
Πίος ο 7ος (97ος πάπας, 1800-1823)
Aquila rapax: (Ο αρπαχτικός αετός).
Ο ρωμαϊκός αετός ήταν το έμβλημα του Ναπολέοντα, εκτελεστή του Πίου του 7ου. Ο πάπας συνελήφθη από τον στρατηγό Ραντέ κάτω από τις διαταγές του Ναπολέοντα και κρατήθηκε φυλακισμένος στο Φοντενεμπλό μέχρι το 1814.
Πίος ο 9ος (101ος πάπας, 1846-1878)
Crux de cruce: (Ο σταυρός του σταυρού, το θεϊκό μαρτύριο).
Στη περίοδό του το Βατικανό εκδιώχθηκε από το χώρο του, από τον βασιλιά της Ιταλίας, του οποίου το οικόσημο ήταν ένας κόκκινος σταυρός σε λευκό φόντο.
Λέων ο 8ος (102ος πάπας, 1878-1903).
Lumen in caelo: (Φως στον ουρανό).
Πάνω στα έπιπλα του πάπα υπήρχε η εικόνα ενός κομήτη που διέσχιζε τον γαλανό ουρανό.
Βενέδικτος ο 15ος (104ος πάπας, 1914-1922).
Religio depopulate: (αποδεκατισμός της θρησκείας)
Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος με τις εκατόμβες των νεκρών διεξήχθη εξ’ ολοκλήρου στη διάρκεια του Βενέδικτου του 15ου.
Ιωάννης ο 23ος (107ος πάπας, 1958-1963).
Pastor et nauta: (Πάστορας και ναυτικός).
Πριν από την ενθρόνισή του διετέλεσε καρδινάλιος της Βενετίας, της κατ’ εξοχήν ναυτικής δύναμης της Ιταλίας.
Ιωάννης-Παύλος ο 1ος (109ος πάπας, 1978).
De metietate Lunae: (της μιας Σελήνης).
Εκλέχθηκε πάπας στις 26 Αυγούστου του 1978, και έφυγε από τον κόσμο λίγες μέρες αργότερα, έχοντας συμπληρώσει στο θρόνο μόλις ένα σεληνιακό μήνα, όπως είχε προβλέψει ο Μαλαχίας πριν από 1000 περίπου χρόνια!
Αν και αποδείχθηκαν συχνά ακριβείς, οι προφητείες του Αγίου δεν παύουν να αποτελούν ένα ανθρώπινο έργο, γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να “παίρνουμε κατά γράμμα” τα όσα ανέφερε. Η ελπίδα, έρχεται από την ίδια την Αγία Γραφή. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη για τους χριστιανούς, ίσως να αναφέρει το τέλος του παλαιού κόσμου, προαναγγέλλει ωστόσο τον ερχομό ενός καινούριου καλύτερου κόσμου για την ανθρωπότητα:
“Και ήκουσα φωνής μεγάλης εκ του ουρανού λεγούσης: Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και σκηνώσαι μετ’ αυτών, και αυτοί λαοί αυτού έσονται, και αυτός ο Θεός έσται μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και εξαλείψει ο Θεός πάν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος ουκ έσται έτι ότι τα πρώτα απήλθον.» (Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφάλαιο ΚΑ, στίχοι 3-4”.
Ωστόσο, σύμφωνα με τους αστρολόγους, η έλευση ενός διαφορετικού καλύτερου κόσμου δεν θα έλθει ανώδυνα, ούτε θα επέλθει άμεσα.
Όταν ο Ουρανός, ο πλανήτης της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, συναντά τον αυταρχικό, ανατρεπτικό Πλούτωνα σε "σκληρή" όψη, τα ιστορικά γεγονότα σημαδεύονται από: επαναστάσεις, κοινωνικό ακτιβισμό, εξεγέρσεις εναντίον αυταρχικών καθεστώτων, αγώνες για την αναμόρφωση κοινωνικών συστημάτων, πολέμους, αλλά και φυσικές καταστροφές.
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία, όπου ξαφνικά οι λαοί αντιλαμβάνονται ότι καταστάσεις που ανεχόταν για πολλά χρόνια δεν οδηγούν πουθενά και μάλιστα κατευθύνουν προς το χειρότερο τη ζωή τους. Τότε δημιουργείται μια καθολική τάση για αναγκαίες αλλαγές, μεταρρυθμίσεις ...ακόμα και επαναστάσεις. Οι άνθρωποι αισθάνονται αναγκασμένοι να αλλάξουν οι ίδιοι τη μοίρα τους και να πάρουν θέση απέναντι σε αυτό που τους καταπιέζει. Ο καταλύτης για αλλαγή έρχεται συνήθως μέσα από μια σειρά γεγονότων που επιτρέπουν στους λαούς να δουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα νόμιζαν προηγουμένως.
Σε εκείνες τις χρονικές περιόδους συμβαίνουν βίαιες κοινωνικές αναταραχές και ανακατάξεις, αλλά και θετικές μεταρρυθμίσεις, όπως έχει συμβεί με τα κινήματα πολιτικών δικαιωμάτων και δικαιωμάτων του ανθρώπου. Οι μεταρρυθμίσεις που λαμβάνουν χώρα είναι συχνά επαναστατικές από μόνες τους, λόγω ότι αλλάζουν τις αντιλήψεις και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων σε μεγάλη ή ακόμα και σε παγκόσμια κλίμακα.
0 Σχόλια