Σαράντα δύο χρόνια πέρασαν από το τραγικό απόγευμα της Κυριακής 8 Φεβρουαρίου 1981, όταν μέσα σε λίγα λεπτά οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων από τον θρίαμβο του Ολυμπιακού μετράπηκαν μονομιάς σε θρήνο.
Τη χαρά τη διαδέχτηκε η θλίψη και ο πόνος και σοκαρισμένοι οι φίλαθλοι από το θέαμα των άψυχων κορμιών που αντίκριζαν στα σκαλιά της θύρας 7 εγκατέλειπαν το Καραΐσκάκη κρατώντας με τις δύο παλάμες το κεφάλι τους.
Το ματς με την ΑΕΚ είχε τελειώσει με σκορ 6-0 υπέρ του Ολυμπιακού, αλλά η απώλεια της ζωής 21 ατόμων (και οι 59 τραυματίες) παραμέρισε τον θρίαμβο.
Κι όλα από μια νεανική τρέλα.
Να βιαστούν να βγουν από το στάδιο και να λοιδορήσουν στην απέναντι πλευρά τους αντιπάλους τους...
Παιδικά καμώματα που ακριβοπληρώθηκαν...
Θα κάνω την περιγραφή, όπως την είχα κάνει και τότε στην εφημερίδα όπου εργαζόμουν, ως αυτόπτης μάρτυρας...
Όταν ο διαιτητής σφύριξε το τέλος του αγώνα, οι νεαροί ενθουσιώδεις φίλαθλοι, ως ορμητικός χείμαρρος, κατευθύνθηκε στην έξοδο για να συνεχίσουν τους πανηγυρισμούς με....καζούρα προς τους φιλάθλους της ΑΕΚ αλλά και επευφημίες προς τους παίκτες του Ολυμπιακού.
Εκεί, στις σκάλες της καθόδου, ένας νεαρός σκόνταψε κι έπεσε και μονομιάς οι άλλοι που έρχονταν από πίσω του με ορμή σκόνταφταν πάνω του κι όσοι έπεφταν καταπλακώνονταν από άλλους χωρίς να μπορούν να σηκωθούν.
Τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει αυτόν τον ορμητικό ανθρώπινο χείμαρρο που ποδοπατούσε τους πεσμένους οι οποίοι εμπόδιζαν το κύμα της εξόδου...
Όσοι έμειναν πεσμένοι έπαθαν ασφυξία.
Κι όταν διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν νεκροί, τότε μόνο άρχισε να μειώνεται και η ροή..
Το κακό είχε γίνει.
Ένας αρχιφύλακας έσπευσε από τον ασύρματο κι ενημέρωσε την Άμεσο Δράση, ειδοποιήθηκαν ασθενοφόρα και σε λίγα λεπτά άρχισαν να μεταφέρονται νεκροί και τραυματίες στο Τζάννειο...
Μετά από ένα δίωρο, άρχισαν να καταφθάνουν και οι συγγενείς, να ψάχνουν τους δικούς τους ανάμεσα στα πτώματα που είχαν αραδιαστεί στους διαδρόμους του νοσοκομείου...
Και μόλις αναγνώριζαν το μελανιασμένο από την ασφυξία άψυχο κορμί εκτυλίσσονταν σκηνές που δεν άφηναν κανέναν ασυγκίνητο...
Μέχρι τα μεσάνυχτα κράτησαν αυτές οι τραγικές σκηνές ...
Παρών στο Τζάννειο, ανάμεσα στους συγγενείς, και ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο αλλά και να μάθει τα αίτια της παράλογης ανθρωποθυσίας.
Ανάμεσα στα 21 θύματα της θύρας 7 (σε παρένθεση η ηλικία τους), που πέθαναν όλοι από ασφυξία, ήταν μια 22χρονη Ελληνοαμερικανίδα, η Ζ. Χαϊρατίδου, και ο 18χρονος ΑΕΚτζής Γ. Αμίτσης.
Αδαμόπουλος Δ.(40), Αμίτσης Γ (18), Ανδριώτης Σπ. (24), Διαλυνάς Ι. (20), Κανελλόπουλος Ι. (18), Καρανικόλας Κ. (26), Κουρουπάκης Α. (34), Κωστόπουλος Μ (21), Λωνιδάκης Σπ. (18), Μάρκου Μ. (27), Μαχάς Β. (20), Μπίλας Κ. (28), Παναγούλης Η. (17), Πιτσόλης Α. (30), Πούπος Ευ. (20), Σκλαβούνης Κ. (16), Σπηλιόπουλος Ι. (19), Τουμανίδης Π. (14), Φίλος Ν. (10), Χαϊρατίδου Ζ. (22), Χατζηγεωργίου Χρ. (34).
Πολύς λόγος έγινε για το αν η έξοδος της θύρας 7 ήταν κλειστή ή ανοιχτή.
Οι τραυματίες είχαν συγκεχυμένη εικόνα.
Μιλούσαν για μισάνοιχτη, ανοιχτή, αλλά και κλειστή.
Κάποιοι ευφάνταστοι, για εντυπωσιακό και να αποδώσουν αλλού ευθύνες, αποφάνθηκαν με σιγουριά ότι ήταν κλειστή.
Κατηφόρισα τα σκαλιά μόνος, λίγο πριν λήξει το ματς, και τα ίδια μου τα μάτια βεβαιώνουν ότι ήταν ορθάνοικτη!.
Τάσος Κοντογιαννίδης.
0 Σχόλια