Ο μύθος της Αρπαγής της Περσεφόνης

Η Περσεφόνη ήταν κόρη της Δήμητρας (θεά της φύσης, της άνοιξης και της γεωργίας) και του Δία. Μία μέρα, ενώ έπαιζε όπως συνήθιζε με τις Νύμφες, σε μια καταπράσινη περιοχή, είδε ένα πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει.
Τότε εμφανίστηκε ο Πλούτων, θεός του Κάτω Κόσμου και την έκλεψε, αφού προηγουμένως είχε πάρει τη συγκατάθεση του Δία.
Η Δήμητρα μάταια έψαχνε να τη βρει. Κάποια μέρα μίλησε με τον βασιλιά Ήλιο, ο οποίος εξήγησε τι είχε γίνει, κι αυτή έχοντας θυμώσει πάρα πολύ με το Δια που επέτρεψε την αρπαγή της κόρης τους, αντί να γυρίσει στον Όλυμπο, μεταμορφώθηκε σε γριά και άρχισε να περιπλανιέται στις πόλεις, ψάχνοντας για την Περσεφόνη.
Έτσι, έφτασε στην Ελευσίνα όπου μεταμφιεσμένη όπως ήταν, προσέφερε τις υπηρεσίες της στους εκεί βασιλείς, στην ανατροφή του παιδιού τους Δημοφώντα. Την αναγνώρισαν όμως και για να την ευχαριστήσουν και να την τιμήσουν, της έχτισαν καθ υπόδειξή της έναν ναό για να αποσυρθεί και να θρηνήσει τον χαμό της κόρη της.
 Καθ όλη τη διάρκεια που η θεά ήταν στον ναό και θρηνούσε, η γη σταμάτησε να βλασταίνει και ο αφανισμός των ανθρώπων απειλούσε τον κόσμο.
Βλέποντας αυτά ο Δίας, έστειλε τον Ερμή (αγγελιοφόρο των Θεών) στον Πλούτωνα, ζητώντας του να επιτρέψει την άνοδο της κόρης για να ηρεμήσει η Δήμητρα. Ο Πλούτων δέχτηκε και την έστειλε, αφού πρώτα της έδωσε να φάει καρπό ροδιού για να εξασφαλίσει την επιστροφή της.

Η Περσεφόνη συνάντησε την μητέρα της στην Ελευσίνα, όμως η Δήμητρα κατάλαβε αμέσως ότι η κόρη της είχε φάει τον μαγεμένο καρπό και ότι δε θα μπορούσε να την κρατήσει για πάντα κοντά της. Τη λύση έδωσε η Ρέα (μητέρα του Δία, του Πλούτωνα και της Δήμητρας) μέσω της οποίας έγινε συμβιβασμός ανάμεσα στους θεούς και αποφάσισαν τους έξι μήνες του έτους η Περσεφόνη θα ζούσε με τη μητέρα της, ενώ τον υπόλοιπο μισό χρόνο, η Περσεφόνη θα κατέβαινε στα έγκατα της γης και θα περνούσε τον καιρό της με τον άντρα της.
Την περίοδο που ανέβαινε στον επάνω κόσμο, όλα ήταν ανθισμένα και καρποφορούσαν, ενώ όταν βρισκόταν στον Άδη, η Δήμητρα δεν επέτρεπε σε κανέναν ανθό να ξεπροβάλει, δείχνοντας  έτσι τον καημό της για την απουσία της κόρης της.
'Ετσι έγιναν οι τέσσερις εποχές του χρόνου.

Ο μύθος της Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης είναι αλληγορικός - όπως εξάλλου και οι περισσότεροι μύθοι - και αναφέρεται στην αναγέννηση της βλάστησης, μετά το "θάνατό" της κατά τη διάρκεια του χειμώνα, καθώς και την αιώνια λαχτάρα του ανθρώπου για την αθανασία.

Ο μύθος της Περσεφόνης είναι ένας από τους πολλούς μύθους που υπάρχουν στον κόσμο για την εναλλαγή των εποχών στη γη. Ένας από τους τόπους όπου ο μύθος αυτός ήταν ιδιαίτερα σημαντικός ήταν η Ελευσίνα, όπου και πραγματοποιούνταν εκεί τα "Ελευσίνια μυστήρια", τελετές αφιερωμένες στον αποχωρισμό της Δήμητρας από την κόρη της την Περσεφόνη και την κάθοδο της Περσεφόνης στον Άδη.

Τα Ελευσίνια μυστήρια που γίνονταν προς τιμήν της θεάς Δήμητρας, καλύπτονταν από μεγάλο μυστικισμό, που μέχρι σήμερα, ελάχιστα γνωρίζουμε για τις τελετές αυτές. Τα μεγάλα αυτά Μυστήρια άρχιζαν στην Ελευσίνα, από όπου ξεκινούσε μια εντυπωσιακή πομπή που κατευθυνόταν προς την Αθήνα.
Επικεφαλής της πομπής ήταν η ιέρεια του ναού της Δήμητρας. Τελείωναν με τελετές προς τιμήν των νεκρών.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια καταργήθηκαν τον 4ο μ.Χ. αιώνα από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεοδόσιο.
'Εσπερος
Τέσσα.