Ο Λίνκολν, η Δημοκρατία και η... Ακρόπολη

Ο πιο εκλεκτικός ηθοποιός της φιλμικής βιομηχανίας έφτασε χθες στην Αθήνα με πρόγραμμα σφιχτό, καθώς μετά τις πρωινές συνεντεύξεις που έδωσε στη σουίτα του ξενοδοχείου του, επισκέφθηκε το Μουσείο της Ακρόπολης, δείπνησε στον Διόνυσο και στη συνέχεια παραβρέθηκε στην πρεμιέρα της νέας κινηματογραφικής ταινίας του «Λίνκολν», τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν στην Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών
Χαμογελαστός και ανεξάντλητα ευγενής αναφώνησε, πριν καν αρχίσει η κουβέντα:
«Ακρόπολη, το σύμβολο της Δημοκρατίας! Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει κάπου και στην αφίσα της ταινίας μια μικρή Ακρόπολη μαζί με τον Λίνκολν». Ο Λίνκολν, δεινός μελετητής του Ευκλείδη, «πρέσβευε την ισότητα και τη δικαιοσύνη σε όλη την υφήλιο», θα συμπληρώσει στη συνέχεια.
Αλλο Ελλάδα, όμως, άλλο Αμερική. Και η νεότερη ιστορία της μοιάζει να απασχολεί ιδιαίτερα τον ηθοποιό, αν κρίνουμε από τις επιλογές του. Δείτε τις τελευταίες ταινίες του: «Λίνκολν», «Θα χυθεί αίμα» και «Συμμορίες της Νέας Υόρκης», οι οποίες συνθέτουν μια άτυπη, θα έλεγε κανείς, τριλογία. Οταν τον ρωτάμε χαμογελά. «Μέσα από τη δουλειά μου παρατήρησα πως η αντίληψή μου για την ιστορία άλλαξε, έγινε πιο ευρεία και ουσιαστική. Σκεφτείτε επίσης πως μελέτησα εξίσου την Αμερική του 18ου αιώνα με τον "Τελευταίο των Μοϊκανών" αλλά και αυτή του 17ου αιώνα με τις "Μάγισσες του Σάλεμ" οπότε, για κάποιο μυστήριο λόγο, έχω εξερευνήσει την ιστορία αυτής της χώρας πολύ περισσότερο από ό,τι την ιστορία της δικής μου!».

Γιατί όταν ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μελετά έναν ρόλο, το εννοεί - ακούσαμε πως μόνο η προετοιμασία του ηθοποιού διήρκεσε έναν ολόκληρο χρόνο. Κάτι ήξερε λοιπόν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ που προσπαθούσε για καιρό να τον πείσει να αναλάβει τον πρώτο ρόλο - για να δεχθεί μία σειρά απορριπτικών επιστολών του τύπου: «Νιώθω χωρίς να το θέλω, και παρότι δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν θα αλλάξει, πως δεν μπορώ να σε ενθαρρύνω να διατηρήσεις ανοιχτό το ενδεχόμενο. Ελπίζω αυτό να βγάζει νόημα». Και να που τώρα βρίσκεται ξανά υποψήφιος για ένα Οσκαρ που ακούγεται πως θα το κερδίσει. Το λένε (έστω και με «νόημα») ακόμα και οι συνάδελφοί του. «Υπάρχει ένας ανερχόμενος ηθοποιός ονόματι Ντάνιελ Ντέι-Λιούις που είναι σε μια ταινία που λέγεται "Λίνκολν". Να τη δείτε». Αυτά δεν είναι λόγια κάποιου κριτικού αλλά του Χόακιν Φίνιξ, συνυποψηφίου του Λιούις στην κατηγορία Α' Ανδρικού Ρόλου. Σπανίως οι ηθοποιοί χαρίζουν τέτοια κομπλιμέντα - ειδικά ο Φίνιξ που, μεταξύ μας, δεν τα πήγαινε και ποτέ καλά με τις... δημόσιες σχέσεις. Αν λοιπόν ο Λιούις βραβευτεί θα φύγει από την απονομή με το τρίτο του Οσκαρ. Και θα είναι ο πρώτος ηθοποιός στην ιστορία του θεσμού που θα έχει βραβευτεί τρεις φορές με το Α' Ανδρικού Ρόλου.
Οχι κι άσχημα για κάποιον που κάποτε είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση για να ασχοληθεί με την... υποδηματοποιία. «Κάνετε λάθος», σπεύδει να με διορθώσει, παρότι κατά καιρούς έχει μιλήσει για τη δυσφορία που του προκαλούν οι μηχανισμοί της show business. «Υπάρχω και όταν δεν βρίσκομαι μπροστά σε μια κάμερα και, το βασικότερο όλων, δεν έχω την πρόθεση να κάνω κάτι που δεν με ικανοποιεί. Αν το σενάριο δεν με συγκλονίσει δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτώ - και τέτοια σενάρια σπανίζουν στο Χόλιγουντ σήμερα. Αυτό αναζητώ, έναν χαρακτήρα που θα με συνεπάρει. Και επειδή δουλεύω με τον τρόπο που δουλεύω, χρειάζομαι χρόνο, μου είναι απαραίτητος!». Η επόμενη δουλειά του πάντως ήδη έχει ανακοινωθεί, θα είναι το θρίλερ «Silence», που θα φέρει την υπογραφή του Μάρτιν Σκορσέζε.

Ρωτώ τον ηθοποιό αν μια ταινία όπως το «Λίνκολν» είναι ικανή να κάνει να στραφούν τα βλέμματα του δυτικού πολιτισμού προς τις λαμπρές σελίδες της ιστορίας του και έτσι να κόψει τη φόρα προς τα κάτω που, ειδικά στην Ευρώπη, είναι κάτι περισσότερο από αισθητή. «Πολύ αισιόδοξο αυτό, μάλλον ζητάτε πολλά από μια ταινία. Αυτό που πιστεύω όμως είναι ότι ταινίες όπως αυτή μπορούν να υπενθυμίσουν σε όλους εμάς, που ζούμε σε μια ας πούμε δημοκρατική κοινωνία, πως παρά τα ελαττώματά της, η δημοκρατία είναι το καλύτερη σύστημα που διαθέτουμε. Για να συμβεί όμως αυτό, χρειάζεται ο κατάλληλος άνθρωπος στη κατάλληλη θέση. Ειδάλλως, η εύκαμπτη φύση του πολιτεύματος μπορεί να κρύβει κινδύνους. Αν δείτε το αμερικανικό Σύνταγμα θα παρατηρήσετε πως δεν είναι απλώς μία σειρά νόμων. Αντιθέτως, προσπάθησαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν μια δυνητική ανατροπή του καθεστώτος - η ανάμνηση της βρετανικής δικτατορίας ήταν ακόμα νωπή. Γι' αυτό και είχαν αυτή την Εθνική Φρουρά. Ο Πρόεδρος Ομπάμα, υπέροχος άνθρωπος και ηγέτης στον οποίο πιστεύω, είναι ένας από τους πιο σοβαρούς μελετητές του Λίνκολν. Αλλά και αυτός έχει να παλέψει με ένα σύστημα που τον αντιμάχεται».
Δεν μπορείς πάντως να μην ξεχωρίσεις έναν άνθρωπο που χρόνια τώρα επιλέγει να κινείται εκτός συστήματος, απορρίπτοντας διαρκώς προτάσεις εκατομμυρίων δολαρίων (οι πιο αξιοσημείωτες αφορούσαν τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Αγγλο ασθενή». Η φιλμογραφία του, γεμάτη από διαμάντια... τεσσάρων δεκαετιών (είναι γεννημένος το 1957) μοιάζει με άπιαστο όνειρο για πολλούς αμερικανούς συναδέλφους του. Ο πολύς Σερ Τζον Γκίλγουντ το είχε πει καλύτερα: «Ο κύριος Λιούις διαθέτει αυτό που επιθυμούν όλοι οι βρετανοί συνάδελφοί του: εμφάνιση. Και αυτό που επιθυμούν όλοι οι Αμερικανοί: ταλέντο!».

Στο κλείσιμο της κουβέντας, ο ηθοποιός μας ευχαρίστησε για τις καλές μας ερωτήσεις («πάντα όταν έρχομαι στην Ελλάδα ξέρω πως οι ερωτήσεις θα είναι ουσιαστικές», παρατήρησε) και εξέφρασε τη στήριξη του στον... Ζεράρ Ντεπαρντιέ, λέγοντας πως «ακόμα και οι Αμερικανοί θα μετανάστευαν στη Ρωσία αν κάποιος τους φορολογούσε με 75%!».
Λεπτομέρεια: ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις ήρθε κατευθείαν από την Ιρλανδία καθώς εκεί τα έσοδα από την πρεμιέρα του «Λίνκολν» δόθηκαν για την ανέγερση νοσοκομείου! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου για όλους. Ο ηθοποιός μπορεί να συνεχίζει το φιλανθρωπικό έργο του και η ταινία να απολαμβάνει την προώθηση που αρμόζει σε ένα χολιγουντιανό μεγαθήριο (με 12 υποψηφιότητες, το «Λίνκολν» οδηγεί την κούρσα των Οσκαρ), ενώ και στη χώρα μας το event ήταν χολιγουντιανών προδιαγραφών. Ο ηθοποιός δεν έφυγε από την Αθήνα χωρίς να αποχαιρετήσει τα παιδιά της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, με τα οποία έχει δεθεί από τις προηγούμενες, πολυάριθμες επισκέψεις του στη χώρα μας.