Παγκόσμια ημέρα για να θυμόμαστε πάντα μια από τις φοβερότερες ασθένειες στον άνθρωπο, από γεννησιμιού του.
Τι είναι;
Είναι γνωστή από την αρχαιότητα με το όνομα «λεύκη» ή «ελεφαντίαση».
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας, απ’ όπου και μεταδόθηκε στην Ευρώπη το 12ο ή 13ο αι.
Οφείλεται στο μυκοβακτηρίδιο ή βάκιλο της λέπρας ‘Mycobacterium leprae’, που ανακαλύφτηκε από το Νορβηγό Χάνσεν το 1873, γι΄ αυτό και τα προσβλημένα από λέπρα άτομα ονομάζονται χανσενικοί. Παρόλα που η σύγχρονη θεραπευτική αγωνίζεται μ’ όλα τα μέσα που διαθέτει για την καταπολέμηση της λέπρας , ο αριθμός των λεπρών που υπάρχουν σ’ όλη τη Γη υπολογίζεται πως ξεπερνά τα 7.000.000.
Η αρρώστια είναι χρόνια και από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι που να εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα μεσολαβεί μεγάλο χρονικό διάστημα, πιθανόν δύο, τρία πέντε ή περισσότερα χρόνια.
Στο μέρος της μόλυνσης εμφανίζεται στην αρχή ένα έλκος, που αργότερα επεκτείνεται σε πολλά σημεία του δέρματος, των σπλάχνων και των νεύρων.
Η παθολογοανατομική εξέταση αυτών των ελκών έδειξε πως συνίστανται από φυμάτια επιθυλιακών κυττάρων, μέσα στα οποία υπάρχουν πολυάριθμα μυκοβακτηρίδια της λέπρας , το ένα είναι κοντά στο άλλο.
Τα φυμάτια αυτά ονομάζονται λεπρώματα..
Διακρίνουμε δύο μορφές λέπρας, με διαφορετική κλινική εικόνα: την ελαφρή λέπρα και τη λεπρωματώδη λέπρα.
Η λεπρωματώδης λέπρα είναι η πιο βαριά μορφή:
Έχει χρόνο επώασης από τρία μέχρι πέντε χρόνια και προξενεί δερματικές, σπλαχνικές και νευρικές βλάβες χρόνιας φλεγμονής, στις οποίες το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας αναπτύσσεται τοπικά.
Τα προσβλημένα άτομα αισθάνονται γενική ατονία, πόνους στις αρθρώσεις και η θερμοκρασία του σώματος τους δε διατηρείτε σταθερή.
Χαρακτηριστικά συμπτώματά της είναι η εμφάνιση κόκκινων φυματίων στα άκρα και στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα την παραμόρφωση του άρρωστου και αργότερα, μετά την εξέλκωση των φυματίων και τη διακοπή της αιμάτωσης, τον ακρωτηριασμό των δαχτύλων, της μύτης, των αυτιών κ.λ.π
Παλιότερα η λέπρα ήταν αθεράπευτη αρρώστια και οι λεπροί απομονώνονταν υποχρεωτικά σε ορισμένες περιοχές (λεπροκομεία).
Στην Ελλάδα λεπροκομεία υπήρχαν στο μικρό νησί της Κρήτης Σπιναλόγκα, στο Καρλόβασι της Σάμου, στη Ρόδο στην Παναγία Φανερωμένη , η οποία λέγεται και Λουβιαρίτσα επειδή στα κελιά της έμεναν οι Λουβιάρηδες (λεπροί του νησιού) κ.α
Τα τελευταία χρόνια η θεραπεία της λέπρας έχει σημειώσει πρόοδο, ώστε η αρρώστια να υποχωρεί, όταν βρίσκεται στα πρώτα στάδιά της, να εξαφανίζονται τα συμπτώματά της και να εξαλείφεται η μεταδοτικότητά της.
Τα κυριότερα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της είναι διάφορα παρασκευάσματα σουλφονών.
0 Σχόλια