Μου το έστειλε φίλος από τον Καναδά και δείχνει τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα ΑμεΑ στην χώρα αυτή.....
Παίδες γεια,
Η γυναίκα μου κι εγώ έχουμε τρελαθεί με τον "απάνθρωπο καπιταλισμό" που βιώνουμε εδώ και θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας.
Στο δημόσιο(!) σχολείο που πάει η κόρη μου περνάει μια φορά το μήνα ένας ειδικός εργασιοθεραπευτής(occupational therapist) του Υπουργείου και ελέγχει το πρόγραμμα που έχει δώσει για αυτήν κι ακολουθούν ευλαβικά οι δασκάλες της.
Την περασμένη Πέμπτη ήταν η ημέρα επίσκεψης και μας ζήτησε τηλεφωνικά να παραστούμε κι εμείς.
Πήγαμε φυσικά και μετά από ολιγόλεπτη συζήτηση στο χώρο υποδοχής γονέων, μάς έδειξε ένα μοντέλο ποδηλάτου, τρίκυκλο ειδικά κατασκευασμένο για περιπτώσεις σαν την κόρη μου, με ζώνη ασφαλείας να μην πέφτει το παιδί, με οβάλ τιμόνι για να μπορεί να το στρίψει με ευκολία, με μπάζερ αν υπάρξει κάποιο απρόοπτο, με ειδικό καπελάκι κλπ. και μας ρώτησε αν συμφωνούμε να το χρησιμοποιεί η κόρη μας.
Εννοείται ότι δώσαμε το ok και στη συνέχεια φώναξαν την κόρη μας η οποία ήρθε με συνοδεία 8(!) ατόμων, μαζί και ο Δ/ντης του σχολείου.
Η Δανάη μετά από ένα δισταγμό, ανέβηκε στο τρίκυκλο και ...το καταχάρηκε αμέσως κάνοντας μια μικρή βόλτα στους διαδρόμους του σχολείου και όλο αυτό το τσούρμο δίπλα της.
Στη συνέχεια ο εργασιοθεραπευτής εξήγησε σε όλους τους λόγους για τους οποίους συνιστά τη χρήση του και ότι θα ζητήσει να παραγγελθεί ένα ίδιο ποδήλατο για το σχολείο, ειδικά για αυτήν.
Εννοείται χωρίς την παραμικρή δική μας επιβάρυνση.
Ξέρουμε και από άλλες περιπτώσεις ότι ακόμη και ένα μόνο παιδάκι να χρειάζεται κάτι, φροντίζουν άμεσα για αυτό.
Στο Λύκειο του γιου μου για παράδειγμα, κατασκεύασαν ένα ειδικό ασανσέρ κόστους 200.000 δολαρίων, για ένα συμμαθητή του ΑΜΕΑ, που δεν είχε πρόσβαση στα εργαστήρια Φυσικής.
Τέλος πάντων, ενθουσιαστήκαμε με το ποδήλατο και το σκεπτικό του θεραπευτή ο οποίος μάλιστα ήταν Ινδικής ή Πακιστανικής καταγωγής με Οξφορδιανά όμως αγγλικά, και φυσικά συμφωνήσαμε στη χρήση του.
Τι ήταν όμως αυτό που μας "έστειλε αδιάβαστους";
Μετά το τέλος του όλου event, μας πλησίασε η βοηθός του, μια όμορφη ξανθιά Καναδέζα, υπάλληλος επίσης του Υπουργείου, η οποία όλη αυτή την ώρα σημείωνε διάφορα σε ένα laptop και τι νομίζετε ότι μας ρώτησε; "Tι χρώμα θα άρεσε στη Δανάη να είναι το ποδήλατο;"
Ντόϊιιινγκ!!!!!!!!!
Σας φιλώ πολλές φορές.
/σρ
Παίδες γεια,
Η γυναίκα μου κι εγώ έχουμε τρελαθεί με τον "απάνθρωπο καπιταλισμό" που βιώνουμε εδώ και θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας.
Στο δημόσιο(!) σχολείο που πάει η κόρη μου περνάει μια φορά το μήνα ένας ειδικός εργασιοθεραπευτής(occupational therapist) του Υπουργείου και ελέγχει το πρόγραμμα που έχει δώσει για αυτήν κι ακολουθούν ευλαβικά οι δασκάλες της.
Την περασμένη Πέμπτη ήταν η ημέρα επίσκεψης και μας ζήτησε τηλεφωνικά να παραστούμε κι εμείς.
Πήγαμε φυσικά και μετά από ολιγόλεπτη συζήτηση στο χώρο υποδοχής γονέων, μάς έδειξε ένα μοντέλο ποδηλάτου, τρίκυκλο ειδικά κατασκευασμένο για περιπτώσεις σαν την κόρη μου, με ζώνη ασφαλείας να μην πέφτει το παιδί, με οβάλ τιμόνι για να μπορεί να το στρίψει με ευκολία, με μπάζερ αν υπάρξει κάποιο απρόοπτο, με ειδικό καπελάκι κλπ. και μας ρώτησε αν συμφωνούμε να το χρησιμοποιεί η κόρη μας.
Εννοείται ότι δώσαμε το ok και στη συνέχεια φώναξαν την κόρη μας η οποία ήρθε με συνοδεία 8(!) ατόμων, μαζί και ο Δ/ντης του σχολείου.
Η Δανάη μετά από ένα δισταγμό, ανέβηκε στο τρίκυκλο και ...το καταχάρηκε αμέσως κάνοντας μια μικρή βόλτα στους διαδρόμους του σχολείου και όλο αυτό το τσούρμο δίπλα της.
Στη συνέχεια ο εργασιοθεραπευτής εξήγησε σε όλους τους λόγους για τους οποίους συνιστά τη χρήση του και ότι θα ζητήσει να παραγγελθεί ένα ίδιο ποδήλατο για το σχολείο, ειδικά για αυτήν.
Εννοείται χωρίς την παραμικρή δική μας επιβάρυνση.
Ξέρουμε και από άλλες περιπτώσεις ότι ακόμη και ένα μόνο παιδάκι να χρειάζεται κάτι, φροντίζουν άμεσα για αυτό.
Στο Λύκειο του γιου μου για παράδειγμα, κατασκεύασαν ένα ειδικό ασανσέρ κόστους 200.000 δολαρίων, για ένα συμμαθητή του ΑΜΕΑ, που δεν είχε πρόσβαση στα εργαστήρια Φυσικής.
Τέλος πάντων, ενθουσιαστήκαμε με το ποδήλατο και το σκεπτικό του θεραπευτή ο οποίος μάλιστα ήταν Ινδικής ή Πακιστανικής καταγωγής με Οξφορδιανά όμως αγγλικά, και φυσικά συμφωνήσαμε στη χρήση του.
Τι ήταν όμως αυτό που μας "έστειλε αδιάβαστους";
Μετά το τέλος του όλου event, μας πλησίασε η βοηθός του, μια όμορφη ξανθιά Καναδέζα, υπάλληλος επίσης του Υπουργείου, η οποία όλη αυτή την ώρα σημείωνε διάφορα σε ένα laptop και τι νομίζετε ότι μας ρώτησε; "Tι χρώμα θα άρεσε στη Δανάη να είναι το ποδήλατο;"
Ντόϊιιινγκ!!!!!!!!!
Σας φιλώ πολλές φορές.
/σρ