MOBBING: η ασθένεια των εργασιακών καιρών

Η ηθική κακομεταχείριση στο χώρο εργασίας, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ως φαινόμενο έχει απασχολήσει νομικούς και ψυχολόγους, οι οποίοι μάλιστα του έχουν αποδώσει και ιδιαίτερο χαρακτηρισμό.
Πρόκειται για το «σύνδρομο mobbing», που με απλά λόγια ορίζεται ως η διαρκής ψυχολογική επίθεση σε βάρος ενός εργαζομένου είτε από τον εργοδότη είτε από.....

  συναδέλφους του, προκειμένου να εξαναγκασθεί σε εγκατάλειψη της θέσης του.
Στην Ελλάδα η εν γένει αυτή συμπεριφορά του εργοδότη εντάσσεται στο νομικό πλαίσιο της βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας του εργαζόμενου, μορφή της οποίας αποτελεί ο εξαναγκασμός σε παραίτηση.
Η εχθρική αυτή συμπεριφορά έχει διάφορες εκδηλώσεις.
Άλλοτε με λόγια, εκφοβισμούς και απειλές, άλλοτε με δόλιες και συκοφαντικές ενέργειες και άλλοτε ακόμα και με διακινδύνευση της σωματικής ακεραιότητας του εργαζομένου.
Ο στόχος, ωστόσο είναι ένας: η δημιουργία ενός εχθρικού, υποτιμητικού, εκφοβιστικού ή και εξευτελιστικού εργασιακού περιβάλλοντος, ώστε ο εργαζόμενος να εξαλειφθεί από την «αγέλη» των ανταγωνιστικών συναδέλφων ή του εργοδότη που δεν τον χρειάζεται πια.
Αν και στην Ελλάδα το mobbing δεν έχει αναγνωρισθεί επισήμως ως σύνδρομο, και – δυστυχώς – δεν έχει ένα σταθερό νομοθετικό έρεισμα, οι συνέπειες του δε μπορούν να υποτιμηθούν.

Γνωρίζατε ότι:<

1 στους 10 Έλληνες έχει βιώσει συνθήκες εκφοβισμού στη δουλεία του ;

Το 5% των Ελλήνων εργαζομένων έχει αναφέρει περιστατικά σωματικής βίας στο χώρο εργασίας ;

Το 8% του συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης έχει υποστεί mobbing ;

To 50% των θυμάτων του συνδρόμου έχει εκδηλώσει έντονο γενικευμένο άγχος ;

Πίσω από αυτά τα νούμερα όμως κρύβονται άνθρωποι.
Εργαζόμενοι που έχουν υποστεί καταστροφικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική τους υγεία.
Τα θύματα του mobbing, εκτός των αυξημένων δυσκολιών συνεργασίας, συχνά αναπτύσσουν διάφορες μορφές μανίας, κατάθλιψη, σωματική και συναισθηματική κόπωση ή ακόμα και τάσεις αυτοκτονίας.
Ανάλογα επιβλαβή είναι τα αποτελέσματα και για την ίδια την επιχείρηση που απασχολεί τον εργαζόμενο – «θύμα», καθώς βάσει επιστημονικά τεκμηριωμένων μελετών, η αποδοτικότητα των υπαλλήλων, τόσο αυτών που υφίστανται την εργασιακή κακομεταχείριση όσο και αυτών που γίνονται μάρτυρες αυτής, μπορεί να μειωθεί έως και κατά 80%.
Αν και η εθνική νομοθεσία δεν έχει ακόμα προβλέψει συγκεκριμένες κυρώσεις για το mobbing ως αποτέλεσμα εργοδοτικής συμπεριφοράς, αυτό δε σημαίνει ότι ο εργαζόμενος που υποτιμάται, εξευτελίζεται ή γίνεται θύμα αντισυναδελφικής συμπεριφοράς μένει νομικά απροστάτευτος.
Η αποζημίωση αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του μισθωτού.
Επίσης αναφαίρετο δικαίωμά του παραμένει αυτό της επαναπρόσληψής του, αν εξαναγκασθεί σε παραίτηση η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση ισοδυναμεί με άκυρη απόλυση.
Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι εθνικές νομοθεσίες άλλων χωρών έχουν αναγνωρίσει το σύνδρομο mobbing ως επαγγελματική ασθένεια και ως βασική αιτία για την εκδήλωση σοβαρών εργατικών ατυχημάτων.
Παράλληλα, ξένα δικαστήρια έχουν δεχθεί επανειλημμένα αγωγές αποζημίωσης υπέρ εργαζομένων που έχουν εξαναγκασθεί σε παραίτηση ή έχουν υποστεί σωματικές, ψυχικές και συναισθηματικές διαταραχές λόγω αυτού του νοσηρού εργασιακού κλίματος.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι και η Ελλάδα, ακολουθώντας το παράδειγμα ευρωπαϊκών χωρών όπως η Ιταλία, η Σουηδία και η Γερμανία, θα αναγνωρίσει σύντομα την πραγματική διάσταση του mobbing και θα προστατεύσει τους εργαζομένους της αναλόγως…
Εύα Γιαννοπούλου, Νομικού
www.dikigorosergatologos.gr