Η εθελόντρια Φιλαρέτη Παπαδοπούλου

Υπάρχουν σωματεία όπου η παρουσία εθελοντών είναι περιορισμένη, επειδή χρειάζεται να είναι εξειδικευμένοι.
 Υπάρχουν, όμως, και εθελοντές οι οποίοι δεν χρήζουν εκπαίδευσης, γιατί απλώς "μιλούν την ίδια γλώσσα με τα παιδιά", όπως λέει η Φιλαρέτη Παπαδοπούλου, εθελόντρια στη Βιβλιοθήκη του Πρότυπου Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης  "Πόρτα Ανοιχτή" της Εταιρείας Προστασία Σπαστικών.

"Το κίνητρό μου να γίνω εθελόντρια είναι λίγο διαφορετικό από ό τι συνηθίζεται: είμαι κι εγώ άτομο με αναπηρία.
Από τη μια, λοιπόν, είναι η χαρά που βλέπω στα μάτια των παιδιών του Δημοτικού και από την άλλη η επικοινωνία μου με τους νέους που είναι τελείως διαφορετική.
Μιλάμε την ίδια γλώσσα, είμαι και εγώ σαν αυτούς. Η σχέση μας είναι κτισμένη πάνω στο "ίσος προς ίσο".

"Στη Βιβλιοθήκη έρχονται κάθε μέρα τα παιδιά, διαβάζουμε, παίζουμε κουκλοθέατρο και κάνουμε παιδαγωγικές δράσεις σε ένα χώρο με βιβλία. Είμαστε εννέα γυναίκες", μας πληροφορεί η εβδομηντάχρονη , γεμάτη ενέργεια, υπεύθυνη του χώρου Αλεξάνδρα Βρετού.
Με Τμήματα Χειροτεχνίας, Ζωγραφικής, Μουσικής, Κηπουρικής, Μαγειρικής αλλά και Νηπιαγωγείο και με αφοσιωμένους εθελοντές για πολλά χρόνια, τα αποτελέσματα στη σχέση τους με τα παιδιά της Εταιρείας Σπαστικών είναι περισσότερο από εμφανή. Είναι αισθητά.
"Κ"