Παραμένει αλώβητη από την επέλαση του τουρισμού και προσφέρει «άλλες» διακοπές χωρίς αλουμινένια κουφώματα και νέον, με υπέροχες παραλίες, ατόφιες γεύσεις και μοναδική γνήσια φιλοξενία.
Κλασσική κυκλαδίτικη η ομορφιά της Κιμώλου όταν την πρωτοαντικρίζεις από το πλοίο, με άσπρα σπίτια, γυμνά βράχια και μικρούς προστατευμένους από τον αέρα κολπίσκους. Έχει και πολλές κρυφές χάρες, που αποκαλύπτονται σε όποιον αποφασίσει ότι θα την περπατήσει.
Η μικρή Αρζεντιέρα (ασημένια, όπως την έλεγαν οι Βενετοί από το χρώμα κάποιων πετρωμάτων της) είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, που ξυπνά μνήμες της ελληνικής νησιωτικής επαρχίας που μοιάζουν να έχουν χαθεί. Και για όσους δεν μπορούν να ανακαλέσουν τέτοιες εικόνες, η περιήγηση στο νησί είναι μια αποκάλυψη.
Οικισμοί που «κρατούν» την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τσίγκινες οικοσκευές κρεμασμένες στις αυλές των σπιτιών, καταστήματα με ζωγραφιστές ταμπέλες -και όχι με νέον φώτα που η λάμψη τους κρύβει τα αστέρια-, άνθρωποι απλοί με διάθεση για κουβέντα, γιαγιάδες που πλέκουν κάτω από τον ίσκιο της μπουκαμβίλιας. Και γύρω, το μοναδικό φυσικό κάλλος με τα βράχια, άλλοτε κοκκινωπά άλλοτε ροζ και άσπρα και ασημί, να προδίδουν μια πλούσια γεωλογία, με το λιμανάκι όπου επισκευάζονται οι βάρκες, τις παραλίες με τα αρμυρίκια και τα ανεμοδαρμένα βουνά με μονοπάτια για περπάτημα και το υπέροχο ενετικό κάστρο στο Χωριό.
Το καταπληκτικό Χωριό χωρίς αλουμίνιο και νέον επιγραφές
Το Χωριό -και όχι Χώρα όπως σε όλα τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια- είναι ένα ποίημα αισθητικής απλότητας. Χωρίς Rooms to Let, χωρίς αλουμίνιο στα παράθυρα, με στρογγυλεμένες γωνίες στις διαστρώσεις, με φτωχικά σπιτάκια σε κυκλικές και παράγωνες αρχιτεκτονικές γραμμές, με τους ντόπιους να βάφουν, να καθαρίζουν και τελικά να προστατεύουν την απίστευτη αρχιτεκτονική κληρονομιά τους. Εκεί υπάρχουν τα περισσότερα μαγαζιά, ακόμα και τα τουριστικά, αλλά στέκουν διακριτικά και οι καταστηματάρχες παινεύονται που οι ταμπέλες είναι ζωγραφισμένες και όχι ενοχλητικά φωτεινές με πολύχρωμα νέον φώτα.
Μη χάσετε τη βόλτα στην ψηλότερη γειτονιά με τα ελάχιστα πλέον δείγματα αρχιτεκτονικής του 13ου αιώνα στο Μέσα Κάστρο και τα πολλά διώροφα κυκλαδίτικα σπίτια, που στέκουν κολλητά το ένα δίπλα στο άλλο σχηματίζοντας τον τοίχο του περίφημου Eξω Κάστρου.
Η εκκλησία του Χριστού είναι η παλαιότερη στο νησί και υπολογίζεται ότι χτίστηκε στα τέλη του 16ου αρχές 17ου αιώνα, αλλά στο Χωριό υπάρχουν πολλές παλιές και πανέμορφες εκκλησίες. Εγώ εντυπωσιάστηκα από τον πλινθόχτιστο Ναό του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ένα μεταβυζαντινό μνημείο- του 17ου αιώνα.
Μια βόλτα στο Χωριό είναι βάλσαμο στους αγχωτικούς ρυθμούς ζωής των μεγαλουπόλεων. Η γαλήνη και η ηρεμία του σε κυριεύουν τόσο γρήγορα, που χωρίς να το αντιληφθείς το βιαστικό βήμα γίνεται ξαφνικά αργόσυρτο και ράθυμο, το ρολόι ξεχνιέται στο κομοδίνο και ο χρόνος γίνεται σύμμαχος και όχι αντίπαλος. Αυτό είναι το δώρο που κάνει στον επισκέπτη η Κίμωλος.
Ραντεβού με τη monachus monachus στις εξαιρετικές παραλίες
Αν δεν ενδιαφέρεστε για περπάτημα στα βουνά και θέλετε απλώς να κάνετε το μπάνιο σας, να ξεροψηθείτε στον ήλιο και να επιδοθείτε στο εθνικό σπορ των Eλλήνων, δηλαδή το τάβλι, μπορείτε να κινηθείτε στις παραλίες στη νότια πλευρά του νησιού. Από τα Μαυροσπήλια και το Καλαμίτσι μέχρι την Αλυκή θα βρείτε όμορφες αμμουδιές με μικρά και μεγαλύτερα αλμυρίκια, ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η περιοχή αυτή ενδείκνυται, επίσης, για κατασκήνωση. Οι παραλίες αυτές είναι όλες προσβάσιμες με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο λεωφορείο ή γραφείο ενοικίασης τροχοφόρων. Αν δεν πας με το δικό σου μεταφορικό μέσο, είναι πολύ δύσκολη η μετακίνηση. Το μοναδικό λεωφορείο εκτελεί διαδρομές ρουτίνας από το λιμάνι μέχρι το Χωριό. Μια απόσταση δέκα λεπτά με τα πόδια να κατέβεις και περίπου δεκαπέντε να ανέβεις και τα ωράρια εξαρτώνται από την ανταπόκριση με τα πλοίο της γραμμής. Μπορείτε να κάνετε μπάνιο και στο λιμάνι, την Ψάθη και να φάτε στα καταπληκτικά μαγαζάκια που βρίσκονται στην κυριολεξία πάνω στο κύμα.
Εναλλακτικά μπορείτε να επιβιβαστείτε στο θαλάσσιο ταξί και να μετακινηθείτε στις πανέμορφες ακτές στην ακατοίκητη βόρεια πλευρά του νησιού. Η περιοχή είναι τόσο όμορφη και παρθένα, που η φώκια monachus monachus την έχει διαλέξει για καταφύγιο. Στο διπλανό νησάκι της Πολύαιγου, απέναντι από το λιμάνι, θα βρείτε παραλίες με καταπληκτικά τιρκουάζ νερά και φυσικά απόλυτη ησυχία. Εδώ κατοικεί μόνο ο κύριος Πέτρος, ψαράς - κτηνοτρόφος, και η γυναίκα του.
Η ανατολική πλευρά της Κιμώλου έχει πολλούς οικισμούς μα όχι σπουδαίες παραλίες. Αν εξαιρέσεις τα Πράσσα που είναι από τις ωραιότερες του νησιού, αλλά «στοιχειώνεται» από την ύπαρξη του ορυχείου, η διαδρομή μέχρι εκεί κρύβει μικρές εκπλήξεις. Μία από αυτές είναι η Γούπα ή τα Σύρματα στην τοπική γλώσσα. Πρόκειται για ένα πανέμορφο λιμανάκι κοντά στο Χωριό, όπου οι ντόπιοι, ερασιτέχνες και επαγγελματίες ψαράδες έχουν φτιάξει εκεί τα υπόσκαφα ιδιωτικά τους καρνάγια. Αν αποφασίσετε να το επισκεφτείτε με το αυτοκίνητο, καλό είναι να γνωρίζετε ότι ο δρόμος που φτάνει μέχρι κάτω δεν έχει χώρο να στρίψετε, οπότε θα πρέπει ερχόμενοι ή φεύγοντας να κινηθείτε με την όπισθεν. Σας συνιστώ, όμως, ανεπιφύλακτα να πάτε εκεί ακόμα και με τα πόδια.
Στην Κίμωλο υπάρχουν και αρχαία και μάλιστα βυθισμένα. Στα Ελληνικά στο νότο, οι λάτρεις της κατάδυσης θα βρεθούν να κολυμπούν πάνω από τους γκρεμισμένους τοίχους μιας αρχαίας πολιτείας.
Οικισμοί που «κρατούν» την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τσίγκινες οικοσκευές κρεμασμένες στις αυλές των σπιτιών, καταστήματα με ζωγραφιστές ταμπέλες -και όχι με νέον φώτα που η λάμψη τους κρύβει τα αστέρια-, άνθρωποι απλοί με διάθεση για κουβέντα, γιαγιάδες που πλέκουν κάτω από τον ίσκιο της μπουκαμβίλιας. Και γύρω, το μοναδικό φυσικό κάλλος με τα βράχια, άλλοτε κοκκινωπά άλλοτε ροζ και άσπρα και ασημί, να προδίδουν μια πλούσια γεωλογία, με το λιμανάκι όπου επισκευάζονται οι βάρκες, τις παραλίες με τα αρμυρίκια και τα ανεμοδαρμένα βουνά με μονοπάτια για περπάτημα και το υπέροχο ενετικό κάστρο στο Χωριό.
Το Χωριό -και όχι Χώρα όπως σε όλα τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια- είναι ένα ποίημα αισθητικής απλότητας. Χωρίς Rooms to Let, χωρίς αλουμίνιο στα παράθυρα, με στρογγυλεμένες γωνίες στις διαστρώσεις, με φτωχικά σπιτάκια σε κυκλικές και παράγωνες αρχιτεκτονικές γραμμές, με τους ντόπιους να βάφουν, να καθαρίζουν και τελικά να προστατεύουν την απίστευτη αρχιτεκτονική κληρονομιά τους. Εκεί υπάρχουν τα περισσότερα μαγαζιά, ακόμα και τα τουριστικά, αλλά στέκουν διακριτικά και οι καταστηματάρχες παινεύονται που οι ταμπέλες είναι ζωγραφισμένες και όχι ενοχλητικά φωτεινές με πολύχρωμα νέον φώτα.
Μη χάσετε τη βόλτα στην ψηλότερη γειτονιά με τα ελάχιστα πλέον δείγματα αρχιτεκτονικής του 13ου αιώνα στο Μέσα Κάστρο και τα πολλά διώροφα κυκλαδίτικα σπίτια, που στέκουν κολλητά το ένα δίπλα στο άλλο σχηματίζοντας τον τοίχο του περίφημου Eξω Κάστρου.
Η εκκλησία του Χριστού είναι η παλαιότερη στο νησί και υπολογίζεται ότι χτίστηκε στα τέλη του 16ου αρχές 17ου αιώνα, αλλά στο Χωριό υπάρχουν πολλές παλιές και πανέμορφες εκκλησίες. Εγώ εντυπωσιάστηκα από τον πλινθόχτιστο Ναό του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ένα μεταβυζαντινό μνημείο- του 17ου αιώνα.
Μια βόλτα στο Χωριό είναι βάλσαμο στους αγχωτικούς ρυθμούς ζωής των μεγαλουπόλεων. Η γαλήνη και η ηρεμία του σε κυριεύουν τόσο γρήγορα, που χωρίς να το αντιληφθείς το βιαστικό βήμα γίνεται ξαφνικά αργόσυρτο και ράθυμο, το ρολόι ξεχνιέται στο κομοδίνο και ο χρόνος γίνεται σύμμαχος και όχι αντίπαλος. Αυτό είναι το δώρο που κάνει στον επισκέπτη η Κίμωλος.
Φιλοξενούμενοι σε μια μεγάλη οικογένεια
Πριν όμως αρχίσουμε την περιήγηση, είχαμε ανακαλύψει ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του νησιού: την κουζίνα. Δεν θα μείνω στις τοπικές συνταγές. Θα αναφέρω μόνο την κολοκυθένια (είδος κολοκυθόπιτας), τη λαδένια (η πιο απλή και νόστιμη εκδοχή πίτσας που υπάρχει στην Ελλάδα), τον απίστευτο πολτό ντομάτας που σερβίρεται σαν μεζές και το μοναδικό ξερικό είδος ροδίτη που καλλιεργείται στο νησί και δίνει ένα ξεχωριστό κρασί. Το ιδιαίτερο στην Κίμωλο δεν είναι τόσο οι συνταγές, αλλά τα ίδια τα υλικά, που απογειώνουν ακόμα και τις πιο απλές γεύσεις. Για τη χωριάτικη σαλάτα που σερβίρεται με ντόπια κάππαρη και δικό τους τυρί, το ξινό, που μοιάζει την κρητική ξινομυζήθρα π.χ. θα μπορούσε να γράψει κανείς ύμνους. Πώς να το κάνουμε; Αλλα κέντρα του ουρανίσκου διεγείρει η μικρή κατακόκκινη ντομάτα που μεγαλώνει χωρίς λιπάσματα και φάρμακα κάτω από τον αέρα και τον ήλιο του Αιγαίου, αλλιώς λιώνει στο στόμα η ξερική μελιτζάνα και άλλη γεύση έχει το τηγανητό κολοκυθάκι όταν καλλιεργείται στον τόπο όπου το δοκιμάζεις.
Δεν συμβαίνει συχνά να τρώει κανείς σε ταβέρνες όπου τα κηπευτικά έρχονται από το μποστάνι του καταστηματάρχη, αλλά κάτι τέτοιο είναι ο κανόνας στην Κίμωλο. Oταν μάλιστα το μποστάνι βρίσκεται μπροστά από την ταβέρνα και βλέπεις τον κυρ Μανόλη να έρχεται κρατώντας καμιά δεκαριά μικρές πατάτες -γιατί αυτή ήταν η παραγωγή της ημέρας- η ικανοποίηση αγγίζει τα όρια της ευδαιμονίας γιατί αισθάνεσαι περισσότερο φιλοξενούμενος και λιγότερο τουρίστας.
Πριν όμως αρχίσουμε την περιήγηση, είχαμε ανακαλύψει ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του νησιού: την κουζίνα. Δεν θα μείνω στις τοπικές συνταγές. Θα αναφέρω μόνο την κολοκυθένια (είδος κολοκυθόπιτας), τη λαδένια (η πιο απλή και νόστιμη εκδοχή πίτσας που υπάρχει στην Ελλάδα), τον απίστευτο πολτό ντομάτας που σερβίρεται σαν μεζές και το μοναδικό ξερικό είδος ροδίτη που καλλιεργείται στο νησί και δίνει ένα ξεχωριστό κρασί. Το ιδιαίτερο στην Κίμωλο δεν είναι τόσο οι συνταγές, αλλά τα ίδια τα υλικά, που απογειώνουν ακόμα και τις πιο απλές γεύσεις. Για τη χωριάτικη σαλάτα που σερβίρεται με ντόπια κάππαρη και δικό τους τυρί, το ξινό, που μοιάζει την κρητική ξινομυζήθρα π.χ. θα μπορούσε να γράψει κανείς ύμνους. Πώς να το κάνουμε; Αλλα κέντρα του ουρανίσκου διεγείρει η μικρή κατακόκκινη ντομάτα που μεγαλώνει χωρίς λιπάσματα και φάρμακα κάτω από τον αέρα και τον ήλιο του Αιγαίου, αλλιώς λιώνει στο στόμα η ξερική μελιτζάνα και άλλη γεύση έχει το τηγανητό κολοκυθάκι όταν καλλιεργείται στον τόπο όπου το δοκιμάζεις.
Δεν συμβαίνει συχνά να τρώει κανείς σε ταβέρνες όπου τα κηπευτικά έρχονται από το μποστάνι του καταστηματάρχη, αλλά κάτι τέτοιο είναι ο κανόνας στην Κίμωλο. Oταν μάλιστα το μποστάνι βρίσκεται μπροστά από την ταβέρνα και βλέπεις τον κυρ Μανόλη να έρχεται κρατώντας καμιά δεκαριά μικρές πατάτες -γιατί αυτή ήταν η παραγωγή της ημέρας- η ικανοποίηση αγγίζει τα όρια της ευδαιμονίας γιατί αισθάνεσαι περισσότερο φιλοξενούμενος και λιγότερο τουρίστας.
Την ώρα του φαγητού, οι ιδιοκτήτες της ταβέρνας θα κάθονται «συν γυκαιξί και τέκνοις» στο διπλανό τραπέζι, θα τρώνε ό,τι κι εσύ, κι αν ζητήσεις ένα επιπλέον πιάτο, θα σηκωθεί ο μικρότερος να σε εξυπηρετήσει. Oλες οι ταβέρνες που επισκεφτήκαμε αλλά και κάποιες για τις οποίες μας μίλησαν, κινούνται σε αυτή τη λογική. Και το σημαντικότερο: η συμπεριφορά αυτή δεν είναι επίπλαστη.
Οι κάτοικοι του νησιού ζουν με τα πατροπαράδοτα έθιμα, απομονωμένοι και αυτάρκεις.
Τα πλοία το χειμώνα δεν είναι συχνά και η ενασχόληση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία είναι επιβεβλημένη, έστω και αν γίνεται μόνο για την κάλυψη των αναγκών της φαμίλιας και, ίσως, της επιχείρησης. Σε αυτό βοηθάει και η ιδιαιτερότητα της τοπικής οικονομίας, με τους περισσότερους από τους μόνιμους κατοίκους να είναι συνταξιούχοι και το ενεργό εργατικό δυναμικό να απασχολείται κατά πλειοψηφία στα λατομεία του νησιού και της διπλανής Μήλου. Με εξασφαλισμένα εισοδήματα οι Κιμώλιοι προτίμησαν να διατηρήσουν τις παραδοσιακές ασχολίες παρά να παραδώσουν την ψυχή και το πνεύμα στην εμπορευματοποιημένη τουριστική ανάπτυξη. Δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν μαγαζιά με τουριστικά είδη, φούρνοι, μπακάλικα, σούπερ μαρκετ κ.λπ. Δεν υπάρχει περίπτωση να σας λείψει κάτι στο νησί, ακόμα κι αν πάτε εκεί το χειμώνα, αφού όλα τα εμπορικά μένουν ανοιχτά όλο το χρόνο.
Η καλοκαιρινή σεζόν ξεκινάει στα μέσα Ιουλίου και τελειώνει στα τέλη Αυγούστου. Oλο τον υπόλοιπο χρόνο οι επισκέπτες είναι λίγοι για να γεμίσουν τις 220 κλίνες και φυσικά καλοδεχούμενοι. Οι τιμές είναι γενικά πολύ καλές με το δίκλινο να κοστίζει 25 - 30 ευρώ - όπως είναι φυσικό, τον Αύγουστο ακριβαίνουν λίγο.
Οι κάτοικοι του νησιού ζουν με τα πατροπαράδοτα έθιμα, απομονωμένοι και αυτάρκεις.
Τα πλοία το χειμώνα δεν είναι συχνά και η ενασχόληση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία είναι επιβεβλημένη, έστω και αν γίνεται μόνο για την κάλυψη των αναγκών της φαμίλιας και, ίσως, της επιχείρησης. Σε αυτό βοηθάει και η ιδιαιτερότητα της τοπικής οικονομίας, με τους περισσότερους από τους μόνιμους κατοίκους να είναι συνταξιούχοι και το ενεργό εργατικό δυναμικό να απασχολείται κατά πλειοψηφία στα λατομεία του νησιού και της διπλανής Μήλου. Με εξασφαλισμένα εισοδήματα οι Κιμώλιοι προτίμησαν να διατηρήσουν τις παραδοσιακές ασχολίες παρά να παραδώσουν την ψυχή και το πνεύμα στην εμπορευματοποιημένη τουριστική ανάπτυξη. Δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν μαγαζιά με τουριστικά είδη, φούρνοι, μπακάλικα, σούπερ μαρκετ κ.λπ. Δεν υπάρχει περίπτωση να σας λείψει κάτι στο νησί, ακόμα κι αν πάτε εκεί το χειμώνα, αφού όλα τα εμπορικά μένουν ανοιχτά όλο το χρόνο.
Η καλοκαιρινή σεζόν ξεκινάει στα μέσα Ιουλίου και τελειώνει στα τέλη Αυγούστου. Oλο τον υπόλοιπο χρόνο οι επισκέπτες είναι λίγοι για να γεμίσουν τις 220 κλίνες και φυσικά καλοδεχούμενοι. Οι τιμές είναι γενικά πολύ καλές με το δίκλινο να κοστίζει 25 - 30 ευρώ - όπως είναι φυσικό, τον Αύγουστο ακριβαίνουν λίγο.
Βόλτες στα ροζ πετρώματα με οδηγό τα παιδιά
Η Φύση στο νησί μοιάζει με την πολύχρωμη παλέτα ενός ζωγράφου. Τα δέντρα δεν είναι πολλά, αυτό που κυριαρχεί είναι τα φρύγανα και τα γυμνά βράχια. Το στίγμα του νησιού, όμως, δεν το δίνουν αυτά. Εδώ, όπως και στη διπλανή Μήλο, το υπέδαφος είναι πλούσιο σε κοιτάσματα και όταν οι γεωλογικές μεταβολές αποκαλύπτουν τα πετρώματα, η αίσθηση που σου προκαλούν τα χρώματα στα λαξευμένα από τον αέρα και από τον άνθρωπο βράχια είναι αλλόκοτη. Ροζ πετρώματα και μοναδικοί συνδυασμοί που δημιουργούνται όταν ανακατεύονται το σκούρο κόκκινο και το χρώμα της σκουριάς. Τα βουνά της Κιμώλου είναι ένας γεωλογικός χάρτης που χρειάστηκε χιλιετίες για να σχηματιστεί.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά βράχια του νησιού είναι το «σκιάδι» όπως το λένε οι ντόπιοι. Eνας βράχος με στενή βάση και πολύ πλατιά οροφή που μοιάζει με μανιτάρι. Στις λίγες μέρες που μείναμε, δεν προλάβαμε να φτάσουμε ώς εκεί. Οι ενδιαφερόμενοι οδοιπόροι μπορούν, όμως, να αναζητήσουν τον οδηγό για περιπατητές που έχουν φτιάξει τα παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου και να δουν τις εναλλακτικές διαδρομές στα βουνά περπατώντας στα μονοπάτια που χρησιμοποιούν αιώνες τώρα οι κάτοικοι. Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά με πολλές προτάσεις για διαδρομές στις οποίες καταγράφονται τα αξιοθέατα, ο βαθμός δυσκολίας κάθε μονοπατιού, ενώ περιέχονται πολύ καλές φωτογραφίες και κατατοπιστικές πληροφορίες.
Η δουλειά αυτή δείχνει την αγάπη των παιδιών για τον τόπο τους και είναι λυπηρό που υπάρχουν τόσο λίγα αντίτυπα και δεν αναπαράγεται από την διοικούσα αρχή. Oπως και να έχει, ο οδηγός λέγεται «Κίμωλος, Πολύαιγος, διαδρομές στη Φύση» κι αν δεν βρείτε τα λιγοστά αντίτυπα στα τουριστικά μαγαζιά, ζητήστε τον από τους ντόπιους για να κρατήσετε σημειώσεις. Τέτοιες προσπάθειες θα έπρεπε να προβάλλονται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας σαν παραδείγματα προς μίμηση και όχι να «θάβονται» στη σκόνη της αδράνειας.
Η Φύση στο νησί μοιάζει με την πολύχρωμη παλέτα ενός ζωγράφου. Τα δέντρα δεν είναι πολλά, αυτό που κυριαρχεί είναι τα φρύγανα και τα γυμνά βράχια. Το στίγμα του νησιού, όμως, δεν το δίνουν αυτά. Εδώ, όπως και στη διπλανή Μήλο, το υπέδαφος είναι πλούσιο σε κοιτάσματα και όταν οι γεωλογικές μεταβολές αποκαλύπτουν τα πετρώματα, η αίσθηση που σου προκαλούν τα χρώματα στα λαξευμένα από τον αέρα και από τον άνθρωπο βράχια είναι αλλόκοτη. Ροζ πετρώματα και μοναδικοί συνδυασμοί που δημιουργούνται όταν ανακατεύονται το σκούρο κόκκινο και το χρώμα της σκουριάς. Τα βουνά της Κιμώλου είναι ένας γεωλογικός χάρτης που χρειάστηκε χιλιετίες για να σχηματιστεί.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά βράχια του νησιού είναι το «σκιάδι» όπως το λένε οι ντόπιοι. Eνας βράχος με στενή βάση και πολύ πλατιά οροφή που μοιάζει με μανιτάρι. Στις λίγες μέρες που μείναμε, δεν προλάβαμε να φτάσουμε ώς εκεί. Οι ενδιαφερόμενοι οδοιπόροι μπορούν, όμως, να αναζητήσουν τον οδηγό για περιπατητές που έχουν φτιάξει τα παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου και να δουν τις εναλλακτικές διαδρομές στα βουνά περπατώντας στα μονοπάτια που χρησιμοποιούν αιώνες τώρα οι κάτοικοι. Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά με πολλές προτάσεις για διαδρομές στις οποίες καταγράφονται τα αξιοθέατα, ο βαθμός δυσκολίας κάθε μονοπατιού, ενώ περιέχονται πολύ καλές φωτογραφίες και κατατοπιστικές πληροφορίες.
Η δουλειά αυτή δείχνει την αγάπη των παιδιών για τον τόπο τους και είναι λυπηρό που υπάρχουν τόσο λίγα αντίτυπα και δεν αναπαράγεται από την διοικούσα αρχή. Oπως και να έχει, ο οδηγός λέγεται «Κίμωλος, Πολύαιγος, διαδρομές στη Φύση» κι αν δεν βρείτε τα λιγοστά αντίτυπα στα τουριστικά μαγαζιά, ζητήστε τον από τους ντόπιους για να κρατήσετε σημειώσεις. Τέτοιες προσπάθειες θα έπρεπε να προβάλλονται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας σαν παραδείγματα προς μίμηση και όχι να «θάβονται» στη σκόνη της αδράνειας.
Αν δεν ενδιαφέρεστε για περπάτημα στα βουνά και θέλετε απλώς να κάνετε το μπάνιο σας, να ξεροψηθείτε στον ήλιο και να επιδοθείτε στο εθνικό σπορ των Eλλήνων, δηλαδή το τάβλι, μπορείτε να κινηθείτε στις παραλίες στη νότια πλευρά του νησιού. Από τα Μαυροσπήλια και το Καλαμίτσι μέχρι την Αλυκή θα βρείτε όμορφες αμμουδιές με μικρά και μεγαλύτερα αλμυρίκια, ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η περιοχή αυτή ενδείκνυται, επίσης, για κατασκήνωση. Οι παραλίες αυτές είναι όλες προσβάσιμες με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο λεωφορείο ή γραφείο ενοικίασης τροχοφόρων. Αν δεν πας με το δικό σου μεταφορικό μέσο, είναι πολύ δύσκολη η μετακίνηση. Το μοναδικό λεωφορείο εκτελεί διαδρομές ρουτίνας από το λιμάνι μέχρι το Χωριό. Μια απόσταση δέκα λεπτά με τα πόδια να κατέβεις και περίπου δεκαπέντε να ανέβεις και τα ωράρια εξαρτώνται από την ανταπόκριση με τα πλοίο της γραμμής. Μπορείτε να κάνετε μπάνιο και στο λιμάνι, την Ψάθη και να φάτε στα καταπληκτικά μαγαζάκια που βρίσκονται στην κυριολεξία πάνω στο κύμα.
Εναλλακτικά μπορείτε να επιβιβαστείτε στο θαλάσσιο ταξί και να μετακινηθείτε στις πανέμορφες ακτές στην ακατοίκητη βόρεια πλευρά του νησιού. Η περιοχή είναι τόσο όμορφη και παρθένα, που η φώκια monachus monachus την έχει διαλέξει για καταφύγιο. Στο διπλανό νησάκι της Πολύαιγου, απέναντι από το λιμάνι, θα βρείτε παραλίες με καταπληκτικά τιρκουάζ νερά και φυσικά απόλυτη ησυχία. Εδώ κατοικεί μόνο ο κύριος Πέτρος, ψαράς - κτηνοτρόφος, και η γυναίκα του.
Η ανατολική πλευρά της Κιμώλου έχει πολλούς οικισμούς μα όχι σπουδαίες παραλίες. Αν εξαιρέσεις τα Πράσσα που είναι από τις ωραιότερες του νησιού, αλλά «στοιχειώνεται» από την ύπαρξη του ορυχείου, η διαδρομή μέχρι εκεί κρύβει μικρές εκπλήξεις. Μία από αυτές είναι η Γούπα ή τα Σύρματα στην τοπική γλώσσα. Πρόκειται για ένα πανέμορφο λιμανάκι κοντά στο Χωριό, όπου οι ντόπιοι, ερασιτέχνες και επαγγελματίες ψαράδες έχουν φτιάξει εκεί τα υπόσκαφα ιδιωτικά τους καρνάγια. Αν αποφασίσετε να το επισκεφτείτε με το αυτοκίνητο, καλό είναι να γνωρίζετε ότι ο δρόμος που φτάνει μέχρι κάτω δεν έχει χώρο να στρίψετε, οπότε θα πρέπει ερχόμενοι ή φεύγοντας να κινηθείτε με την όπισθεν. Σας συνιστώ, όμως, ανεπιφύλακτα να πάτε εκεί ακόμα και με τα πόδια.
Στην Κίμωλο υπάρχουν και αρχαία και μάλιστα βυθισμένα. Στα Ελληνικά στο νότο, οι λάτρεις της κατάδυσης θα βρεθούν να κολυμπούν πάνω από τους γκρεμισμένους τοίχους μιας αρχαίας πολιτείας.
Όλη η παράδοση του νησιού σ' ένα μουσείο
Οτιδήποτε θελήσετε να μάθετε για το νησί δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το λαογραφικό και ναυτικό μουσείο. Εκεί υπάρχει μια καταπληκτική συλλογή από παραδοσιακές φορεσιές -θα μείνετε άναυδοι όταν δείτε πόσο μοντέρνα είναι τα ρούχα που έραβαν στην Κίμωλο στα τέλη του 19ου αιώνα-, οικιακά σκεύη, αργαλειούς, πυξίδες, ραπτομηχανές και πολλά από τα χρηστικά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι. Στον επάνω όροφο του μουσείου έχει διατηρηθεί ζωντανό το περιβάλλον ενός παραδοσιακού κιμώλειου νοικοκυριού, με πλήρη εξοπλισμό τόσο στην κουζίνα όσο και το σαλόνι και στο υπνοδωμάτιο. Το μουσείο αποτελεί προσωπικό επίτευγμα ενός ανθρώπου, του συνταξιούχου γιατρού Μανόλη Αρ. Χριστουλάκη, που είναι και ο κληρονόμος του οικήματος στο οποίο στεγάζεται η έκθεση. Με δική του πρωτοβουλία, χωρίς καμία οικονομική βοήθεια από την πολιτεία αλλά με τη συμπαράσταση και τη βοήθεια των συγχωριανών του, χώρεσε σε ένα σπίτι την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού.
Θα τον βρείτε εκεί μέχρι τη μία το μεσημέρι και θα σας ξεναγήσει ο ίδιος με τον απαράμιλλο τρόπο του στην ιστορία του τόπου του. Βρίσκεται στην Πάνω Πόρτα του Κάστρου. Ωρες 09.00 έως 13.00 Τ 22870 51 118
info
Πώς θα έρθετε
Με φέρι μπόουτ από τον Πειραιά.
Από τις 9/6/2006 κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Κυριακή το πλοίο «Αγιος Γεώργιος» φεύγει από Πειραιά στις 7.25 και φθάνει στο νησί στις 13.55. Κάθε Παρασκευή φεύγει στις 16.00 από Πειραιά.
Επίσης, το καλοκαίρι η Κίμωλος εξυπηρετείται με 5 δρομολόγια την ημέρα από τη Μήλο.
Χρήσιμα τηλέφωνα
Αστυνομία 22870 51 205
Κοινότητα 22870 51 218
Οτιδήποτε θελήσετε να μάθετε για το νησί δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το λαογραφικό και ναυτικό μουσείο. Εκεί υπάρχει μια καταπληκτική συλλογή από παραδοσιακές φορεσιές -θα μείνετε άναυδοι όταν δείτε πόσο μοντέρνα είναι τα ρούχα που έραβαν στην Κίμωλο στα τέλη του 19ου αιώνα-, οικιακά σκεύη, αργαλειούς, πυξίδες, ραπτομηχανές και πολλά από τα χρηστικά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι. Στον επάνω όροφο του μουσείου έχει διατηρηθεί ζωντανό το περιβάλλον ενός παραδοσιακού κιμώλειου νοικοκυριού, με πλήρη εξοπλισμό τόσο στην κουζίνα όσο και το σαλόνι και στο υπνοδωμάτιο. Το μουσείο αποτελεί προσωπικό επίτευγμα ενός ανθρώπου, του συνταξιούχου γιατρού Μανόλη Αρ. Χριστουλάκη, που είναι και ο κληρονόμος του οικήματος στο οποίο στεγάζεται η έκθεση. Με δική του πρωτοβουλία, χωρίς καμία οικονομική βοήθεια από την πολιτεία αλλά με τη συμπαράσταση και τη βοήθεια των συγχωριανών του, χώρεσε σε ένα σπίτι την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού.
Θα τον βρείτε εκεί μέχρι τη μία το μεσημέρι και θα σας ξεναγήσει ο ίδιος με τον απαράμιλλο τρόπο του στην ιστορία του τόπου του. Βρίσκεται στην Πάνω Πόρτα του Κάστρου. Ωρες 09.00 έως 13.00 Τ 22870 51 118
info
Πώς θα έρθετε
Με φέρι μπόουτ από τον Πειραιά.
Από τις 9/6/2006 κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Κυριακή το πλοίο «Αγιος Γεώργιος» φεύγει από Πειραιά στις 7.25 και φθάνει στο νησί στις 13.55. Κάθε Παρασκευή φεύγει στις 16.00 από Πειραιά.
Επίσης, το καλοκαίρι η Κίμωλος εξυπηρετείται με 5 δρομολόγια την ημέρα από τη Μήλο.
Χρήσιμα τηλέφωνα
Αστυνομία 22870 51 205
Κοινότητα 22870 51 218
0 Σχόλια