Αυτή που περίμενες από μικρή να έρθει, όπως κάθε κοριτσάκι, η μέρα της απόλυτης ευτυχίας, και με εσένα στο (απόλυτο πάλι) επίκεντρο της προσοχής.
Μαζί με όλα τα καλά της όμως, είναι ίσως αυτή η οποία συνοδεύεται και από τις περισσότερες τυπικότητες.
Και μιλάω για πράγματα που ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν, για λόγια που ΠΡΕΠΕΙ να ειπωθούν, για συμπεριφορές που....
ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσεις και έθιμα που ΠΡΕΠΕΙ να τηρήσεις.
Γενικά δηλαδή, για ένα ασφυκτικό καλούπι, το οποίο σου επιβάλλεται, και το οποίο μπορεί κάλλιστα να σου σπάσει τα νεύρα στην καλύτερη και να σε πνίξεις τη χειρότερη.
Ξέρεις κάτι; Είναι στο χέρι σου να δώσεις μια και να κάνεις το καλούπι αυτό κομμάτια. Απαλλαγμένη από όλους εκείνους τους τύπους που είναι εδώ για να δυσκολέψουν το γάμο σου και ήρεμη και χαλαρή πια, να ζήσεις όπως εσύ θες αυτή τη μεγάλη μέρα:
«Το νυφικό πρέπει να είναι άσπρο!» Ακούς τα ουρλιαχτά της μαμάς σου, που θέλει να σου κοτσάρει το απαρχαιωμένο φόρεμα με το βέλο που κληρονόμησε από τη γιαγιά της, και το οποίο σώνει και καλά πρέπει να βάλεις. Ε, λοιπόν όχι! Το νυφικό σου φόρεμα πρέπει να είναι όπως το θες εσύ και μόνο. Αν θες να μοιάζει με παραδοσιακό νυφικό, μπορείς να βρεις σε όλες τις αποχρώσεις του ζαχαρί, του απαλού ροζ, του κουφετί και τόσων άλλων. Αν πάλι δεν το γουστάρεις καθόλου, βάλε ότι σου αρέσει και δεν πα’ να είναι και πετρόλ ή τυρκουάζ! Η Βικτώρια της Αγγλίας επέβαλε το 18ο αιώνα το λευκό φόρεμα ως νυφικό. Ε, έχουν περάσει και κάμποσοι αιώνες, δεν θα σε καταπιέζει μέχρι τώρα…
«Πρέπει να κάνεις bachelor!» Εδώ παίρνουν σειρά τα ουρλιαχτά των κολλητών, που θέλουν με το ζόρι να σε τρέχουν στην Πέτρου Ράλλη στο strip club «Πανδαιμόνιο», για να περάσεις αξέχαστες στιγμές την τελευταία νύχτα ελευθερίας σου με ένα εντυπωσιακό go-go boy. Άστις να φωνάζουν. Εσύ θες κάτι χαλαρό και αυτό θα κάνεις. Μαγείρεψε τους και φώναξε τις για φαγητό και ταινία, φροντίζοντας να προμηθευτείς την καλύτερη εφηβική κωμωδία της αγοράς. Τότε θα δεις πόσο αξέχαστο θα σου μείνει αυτού του είδους το βράδυ. Και δεν θα σηκωθείς και με κεφάλι καζάνι από το hangover, το οποίο τη μέρα αυτή είναι το λιγότερο που θες…
«Μη δεις το γαμπρό την προηγουμένη του γάμου!» Κακαρίζουν οι θειάδες και τα λαδικά της γειτονιάς, για να τηρήσεις τις παραδόσεις, ώστε να μη γρουσουζέψεις την αυριανή μέρα! Επειδή τη γρουσουζιά την κουβαλάνε αυτές και μόνο, επίστρεψε του τις και αποφάσισε μόνη σου αν θα δεις τον μέλλοντα σύζυγο σου αυτή τη μέρα! Εντάξει, θα ήταν καλύτερο να τον αποφύγεις έστω αυτή τη μέρα, άλλωστε θα έχεις πολλέεεεες μέρες μετά μαζί του. Αλλά να το κάνεις επειδή το θες εσύ και όχι επειδή ακούς τις σάλπιγγες της Ιεριχούς να γκαρίζουν στο κεφάλι σου. Ορίστε μας…
«Πέτα την ανθοδέσμη σου στις ελεύθερες!» Όπου βλέπεις τα κοριτσάκια να συγκεντρώνονται και να μαλλιοτραβιούνται για το ποια θα πρωτοπιάσει την ανθοδέσμη που θα πετάξεις, για να εκπληρώσουν τν απύθμενης ηλιθιότητας μύθο ότι η τυχερή θα είναι και η επόμενη που θα παντρευτεί. Αν ξέρει καμία από εσάς κάποια κοπέλα που εκπλήρωσε την εν λόγω προφητεία, παρακαλώ να μου τη συστήσει. Αν το βρίσκεις και εσύ το ίδιο παρωχημένο και βαρετό, απλά παράλειψε το παρατώντας την ανθοδέσμη μέσα στην εκκλησία, κάτω από κάποιο στασίδι. Και μετά άντε να μην πιστέψουν ότι κάπου χάθηκε μες στο συνωστισμό και τη χλαπαταγή…
«Μόνο λίστα γάμου, όχι ατομικά δώρα!» Μπορεί να γίνω λίγο κακός, αλλά η παρακάτω ρητορική ερώτηση ισχύει: Θα σου κακοπέσουν τα 300 ευρώ που η γιαγιά από το χωριό σου δίνει με όλη της την καρδιά και ένα πελώριο χαμόγελο μέσα σε ένα φακελάκι, γιατί αυτή ούτε γνωρίζει τι είναι η λίστα γάμου; Και της τα επιστρέφεις πίσω, στενοχωρώντας την; Όπως και με άλλους καλεσμένους, που σκέφτηκαν να σου αγοράσουν κάτι ατομικό ο καθένας. Μία λίστα γάμου δεν είναι κακό να υπάρχει. Από εκεί και πέρα, αν κι εσύ πιστεύεις ότι πιο πολύ μετράει η σκέψη παρά η τυπική κατάθεση ενός ποσού, πέτα τις σχετικές σκέψεις και την ξινίλα από το μυαλό σου και δέξου με εγκαρδιότητα ότι έχουν να σου προσφέρουν οι δικοί σου άνθρωποι…
«Θα κάνουμε ένα γλέντι για το οποίο θα μιλάει όλο το χωριό!» Τι λες καλέ! Και για να κάνουν οι γονείς σου το νούμερο τους στον κυρ Μήτσο και την κυρά Θοδώρα, θα πρέπει εσύ να ανεχτείς 1000 αγνώστους που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ να σε πρήζουν και να ακούς ζουρνάδες και νταούλια όλο το βράδυ, τα οποία και απεχθάνεσαι (αν πρέπει και να χορέψεις, ακόμη χειρότερα); Αν επιθυμείς να κάνεις ένα μικρό γλέντι, με τους πολύ δικούς σου ανθρώπους, διάλεξε τους και πες το μόνο σε αυτούς! Και άσε τις Κατίνες να παραπονιούνται. Καθώς και τη Φιλιώ Πυργάκη να πάει να τραγουδήσει αλλού. Αυτός είναι ο δικός σου γάμος και θα τον κάνεις όπως εσύ αισθάνεσαι καλύτερα. Διώχνοντας όλες τις τυπικότητες και τη σχετική καταπίεση. Ζώντας τη στιγμή σου…
0 Σχόλια