Η πρώτη λογική σκέψη είναι να πεταχτεί βρε αδερφέ για ένα καφέ εδώ δίπλα, στην Θεσσαλονίκη.
Με τέτοιο εργαλείο, σου λέει ο άνθρωπος, τι είναι 500 χιλιόμετρα...
Κρανάκι, μπουφανάκι, γαντάκι, καβάλα στο εργαλείο και βουρ στην εθνική.
Εκεί που πήγαινε λοιπόν....
σκέφτεται ότι είναι ευκαιρία να δει τι τραγούδι λαλάει το μηχάνημα.
150...200...250, ο τύπος είναι στην απόλυτη νιρβάνα και ..ΜΠΑΜ! ένα
σπουργιτάκι καρφώνεται στο κράνος!
Πανικός, φρένα και σταμάτημα στην άκρη του δρόμου.
Όχι ρε ****το, πάει το καημένο, τι μου 'φταιξε το δύσμοιρο κλπ κλπ....
αλλά ως εκ θαύματος το σπουργιτάκι είναι ακόμα ζωντανό (σε τι κατάσταση είναι, άστο καλύτερα...).
Μετά από 2 λεπτά βρίσκεται στο ιατρείο του κοντινότερου κτηνίατρου.
Εγχείρηση, οξυγόνο, νυστέρια, μέχρι που βγαίνει ο γιατρός από το χειρουργείο μετά από 3 ώρες και
του το παραδίδει στα χέρια μπανταρισμένο.
"Μεγάλε, τύχη βουνό, το σώσαμε το καημένο. Τράβα τώρα σπίτι σου και κοίτα να το περιποιηθείς.
Βάλτο σε ένα κλουβί με φρέσκο νερό και κανναβούρι και περίμενε να συνέλθει"
Βουρ στο σπίτι ο γκαζοφονιάς, βάζει το πουλάκι σε ένα κλουβί με νερό και κανναβούρι και περιμένει...
Οι μέρες περνάνε...
Μετά από λίγες μέρες, το σπουργιτάκι αρχίζει να συνέρχεται.
Ανοίγει το δεξί μάτι και βλέπει τα κάγκελα του κλουβιού.
Κλείνει το δεξί μάτι.
Ανοίγει το άλλο μάτι, ξαναβλέπει κάγκελα και από την αριστερή πλευρά.
Κλείνει και το αριστερό μάτι.
Ανοίγει και τα δύο μάτια μαζί και βλέπει γύρω-γύρω κάγκελα... και λέει:
" Όχι ρε πoύστη μου, τον σκότωσα...."
0 Σχόλια