Θωμάς Μαντζαφίνη​ς, από τη Σιβιτανίδε​ιο στο CERN

Η περίπτωση ενός νέου ηλεκτρολόγου από το Αγρίνιο αποδεικνύει ότι ο δρόμος προς την επαγγελματική αποκατάσταση δεν είναι πάντα στρωμένος με πανεπιστημιακά πτυχία.
Είσαι ηλεκτρολόγος, έχεις μόλις αποφοιτήσει από τεχνική σχολή και το τελευταίο πράγμα που περιμένεις να ακούσεις σε καιρό κρίσης είναι:
"Θα σε ενδιέφερε να εργαστείς στο CERN;" Αυτό συνέβη στον Θωμά Μαντζαφίνη, 23 ετών, κάτοικο Αγρινίου, απόφοιτο της 1ης Επαγγελματικής Σχολής της Σιβιτανιδείου.

Πριν από περίπου πέντε μήνες που απολύθηκε από τον στρατό, επέστρεφε με το λεωφορείο σπίτι του, όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από πρώην συμφοιτητή του, ο οποίος του ανέφερε το ενδεχόμενο να εργαστούν μαζί στο Ερευνητικό Κέντρο της Ελβετίας. Αρχικά δεν το πίστευε.
Μερικές ημέρες αργότερα, ο καθηγητής Φυσικής στο ΕΜΠ Ευάγγελος Γαζής, ο οποίος μετέχει στο πρόγραμμα του CERN, περιέγραφε σε εκείνον και σε άλλους από τη Σιβιτανίδειο τη φύση της δουλειάς. Ο νεαρός ηλεκτρολόγος συμπλήρωσε την αίτηση, κατέθεσε το βιογραφικό του και μετά, απλώς περίμενε....σε αναμμένα κάρβουνα."Ύστερα από 15 ημέρες μου τηλεφώνησαν για τη δεύτερη συνέντευξη".

Ο Θωμάς είναι από τα παιδιά που έχουν γευτεί την πικρή γεύση της ανεργίας και έχουν δει πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα στην κοινωνία. Η οικογένειά του, λόγω οικονομικών δυσχερειών, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Αθήνα και να εγκατασταθεί μόνιμα στο Αγρίνιο. Ο πατέρας του, ναυτικός στο επάγγελμα, δεν είχε δουλειά. Ο μικρότερος αδελφός του, μηχανικός αυτοκινήτων, είναι σήμερα άνεργος.

"Στο Αγρίνιο υπάρχει καλύτερη ποιότητα ζωής, λιγότερη εγκληματικότητα. Είναι πιο ανθρώπινα και πιο φθηνά", λέει ο Θωμάς. Από το Αγρίνιο καταγόταν ο πατέρας του, τον οποίο έχασε πρόσφατα - δεν πρόλαβε να μάθει τα καλά νέα. Η μητέρα του έχει γεννηθεί στις Φιλιππίνες. Ερωτεύτηκαν με τον πατέρα του, σε ένα ταξίδι της στην Ελλάδα, τη δεκαετία του ΄70. Κατάγεται από εύπορη φιλιππινέζικη οικογένεια, αλλά οι γονείς της ποτέ δεν ενέκριναν το γάμο της, γιατί "προέρχονται από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις" (οι παππούδες στο Αγρίνιο ήταν αγρότες - κτηνοτρόφοι).

Όταν ο Θωμάς ήταν στο λύκειο, έδωσε εξετάσεις για τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, αλλά δεν συγκέντρωσε αρκετά μόρια. Φοίτησε τελικά σε ΙΕΚ για να γίνει ψυκτικός....Μετά, αποφάσισε να διευρύνει τις γνώσεις του σπουδάζοντας ηλεκτρολόγος εσωτερικών ηλεκτρικών εγκαταστάσεων στην Σιβιτανίδειο.
"Επέλεξα τη σχολή αυτή για την ιστορία της - έχουν αποφοιτήσει από εκεί πολύ καλοί τεχνικοί - και επειδή δεν έχει δίδακτρα....Έχει έμπειρο διδακτικό προσωπικό. Οι καθηγητές έχουν εργαστεί στην αγορά εργασίας. Έχουν πείρα. Δεν μένουν μόνο στα θεωρητικά".

Του χρόνου το Φεβρουάριο ο Θωμάς Μαντζαφίνης και άλλοι δέκα τυχεροί θα βρίσκονται 100 μέτρα κάτω από τη γη. Έχουν υπογράψει σύμβαση δύο ετών με το CERN, με πολύ καλή ασφάλιση και αποδοχές (θα έχουν να λαμβάνουν 4.000 ελβετικά φράγκα το μήνα).
Η δουλειά τους είναι να συντηρούν τους μαγνήτες που απαρτίζουν τον μεγάλο δακτύλιο, εκεί δηλαδή όπου γίνονται τα πειράματα. "Πέρα από τις ηλεκτρολογικές μας γνώσεις, εξέτασαν εάν γνωρίζουμε ξένες γλώσσες, αν μπορούμε να προσαρμοστούμε σε ένα πυρηνικό περιβάλλον, αν έχουμε κλειστοφοβία, αν διαθέτουμε ομαδικό πνεύμα. Δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την ασφάλεια των άλλων".

Πώς αισθάνθηκε όταν έμαθε ότι έχει επιλεγεί; "Ούρλιαξα από χαρά. Μέσα μου γεννήθηκε κάποια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Η προϋπηρεσία αυτή θα είναι πολύ καλή για το βιογραφικό μου. Ελπίζω ότι μετά το CERN θα ανοίξουν πόρτες σε εταιρείες. Και αν μπορέσω να μείνω στο εξωτερικό, καλά θα είναι, γιατί για τα επόμενα δέκα χρόνια δεν βλέπω προκοπή στην Ελλάδα"

Αισθάνεται μειονεκτικά που δεν έχει αποφοιτήσει από κάποιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα; "Όχι, γιατί τα μαθήματα στα ΑΕΙ παραμένουν σε θεωρητικό επίπεδο. Οι τεχνικοί κουτσά - στραβά θα βρουν την άκρη, θα έχουν δουλειά. Οι καθηγητές μας έλεγαν: Οι τεχνικοί έχουν λίγο ....παραπάνω μυαλό από τους υπολοίπους, διότι ξέρουν να χρησιμοποιούν ταυτόχρονα το μυαλό και τα χέρια. Είναι λογικό που το CERN προτίμησε να πάρει ανθρώπους από τι Σιβιτανίδειο, γιατί εμείς γνωρίζουμε το αντικείμενο της δουλειάς στην πράξη".

Τι έχει να πει στους Έλληνες γονείς που ακόμη επιθυμούν τα παιδιά τους να σπουδάσουν, να γίνουν δικηγόροι ή γιατροί; "Να σκέφτονται χωρίς προκαταλήψεις και πιο καθαρά. Στην Ευρώπη, πάνω από το 50% είναι απόφοιτοι τεχνικών λυκείων. Έξω δεν είναι ταμπού να πηγαίνεις σε μια τεχνική σχολή, ίσα - ίσα , που όσοι αποφοιτούν από αυτές ακολουθούν μια επιτυχημένη καριέρα, γιατί έχουν μάθει ένα επάγγελμα, μια τέχνη.
Φοβάμαι όμως ότι στην Ελλάδα θα αργήσει να άλλαξε η νοοτροπία αυτή. Εδώ συναντάμε φιλολόγους και μαθηματικούς να οδηγούν ταξί"

* Η Σιβιτανίδειος Σχολή πρωτολειτούργησε το 1927 με 5 ειδικότητες και περίπου 500 μαθητές
και συνδέθηκε με τη βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδας.
Σήμερα περιλαμβάνει 4 Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ),
2 Επαγγελματικές Σχολές(ΕΠΑΣ) και ΙΕΚ,
με συνολικά 3.000 μαθητές. (www.sivitanidios.edu.gr)
Σελάνα Βροντή "Κ"