Η τραγωδία του Χίλσμπορο, η "ύβρις", η "κάθαρση" και η ιστορία μιας δημοσιογραφικής απάτης που κράτησε 23 χρόνια.
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τον ρόλο της Sun στο πιο dirty story της παγκόσμιας δημοσιογραφίας:
Η ιστορία του Χίλσμπορο, μια τραγωδία με "ύβρι" και "κάθαρση" μαζί.
Η ανεξάρτητη επιτροπή, εξετάζοντας ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών και αποδεικτικών στοιχείων (συνολικά 450.000 σελίδες) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στις 15 Απριλίου του 1989 διαπράχθηκε ένα διπλό έγκλημα.
Ενενήντα έξι φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους (95 στο γήπεδο, ο τελευταίος τέσσερα χρόνια αργότερα) ενώ τουλάχιστον οι 41 θα μπορούσαν να ήταν ακόμη ζωντανοί αν τους παρεχόταν η ενδεδειγμένη ιατρική βοήθεια.
Η ανικανότητα της αστυνομίας, αλλά και η ολοκληρωτική έλλειψη στοιχειωδών συνθηκών ασφαλούς πρόσβασης και παραμονής στο απαρχαιωμένο γήπεδο του Σέφιλντ, οδήγησε στο θάνατο 96 ψυχές που είχαν πάει να δουν τον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Νότιγχαμ Φόρεστ.
Όπως αποδεικνύεται, 23 χρόνια μετά, για να συγκαλυφθούν οι ευθύνες των αρχών, έπρεπε να ανακαλυφθούν άλλοι ένοχοι.
Ήταν συλλήβδην οι οπαδοί της Λίβερπουλ, που τέσσερις μέρες μετά είδαν ένα απίστευτο πρωτοσέλιδο από την Sun, με τίτλο "Τhe Truth". Στις 19 Απριλίου του 1989, η ευρεία κυκλοφορίας ταμπλόιντ, ιδιοκτησίας Ρούμπερτ Μέρντοχ, έστελνε στο πυρ το εξώτερον τους "μεθυσμένους οπαδούς" που έκλεβαν τους νεκρούς, ουρούσαν τους ασυντομικούς και κλωτσούσαν τους διασώστες.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ που μεσουρανούσε εκείνη την εποχή, έβρισκε ένα θαυμάσιο σύμμαχο, για να αποδείξει σε όλη τη Βρετανία ότι οι χούλιγκανς εναντίον των οποίων έδινε "αδυσώπητη μάχη" ευθύνονταν για όλα, ενδεχομένως μάλιστα να μην άξιζαν καν τον οίκτο για ένα τόσο τραγικό δυστύχημα.
Γιατί, εκτός των άλλων, η ιστορία του Χίλσμπορο είναι εκτός των άλλων μια από τις χειρότερες στιγμές της παγκόσμιας δημοσιογραφίας, καθώς αποδείχθηκε περίτρανα ότι υπηρέτησε πιστά άλλα συμφέροντα εκτός της ...αλήθειας που διαφήμιζε ότι αποκάλυπτε!
Ο αξιότιμος κύριος Κέλβιν Μακένζι
Το 1989 η Sun είχε για διευθυντή τον "σκληρό" Κέλβιν Μακένζι. Ένα δημοσιογράφο, που συνήθιζε να παρακάμπτει τους συντάκτες, να βάζει τους τίτλους που ο ίδιος ήθελε και να απαντάει με ...κραυγές σε όποιον έφερνε αντιρρήσεις.
Την Τετάρτη, ο πρώην διευθυντής, μετά το πόρισμα-κόλαφο της ανεξάρτητης επιτροπής, υποχρεώθηκε στην πρώτη του "ειλικρινή συγγνώμη" προς τους οπαδούς τους Λίβερπουλ, σημειώνοντας ότι θα προτιμούσε αντί για τον περίφημο τίτλο "Η αλήθεια" να έβαζε "τα ψέματα".
Νωρίτερα, την ίδια μέρα, ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντ.Κάμερον είχε καλέσει την εφημερίδα να ζητήσει συγγνώμη για το "κατάπτυστα αναληθές" δημοσίευμα του 1989, ζητώντας από τον Μακένζι να αναλάβει τις ευθύνες του.
Όπως ξεκάθαρα είπε ο Πρωθυπουργός, όλα ήταν ψέματα και μέρος από μια συντονισμένη επιχείρηση της αστυνομίας να ρίξει την ευθύνη της τραγωδίας στους οπαδούς της Λίβερπουλ" είπε ο Μακένζι.
Το περίφημο πρωτοσέλιδο της 19ης Απριλίου, που προκάλεσε σοκ και ένα πρωτοφανές μποϊκοτάζ από ολόκληρο το Λίβερπουλ σε βάρος της Sun, είχε τίτλο "Η Αλήθεια" είχε τρεις υπότιτλους:
Ορισμένοι οπαδοί έκλεψαν τους νεκρούς
Ορισμένοι οπαδοί ουρούσαν τους γενναίους αστυνομικούς.
Ορισμένοι οπαδοί κλωτσούσαν τους διασώστες ενώ έδιναν το φιλί της ζωής.
Πριν από μια εβδομάδα (6/9) στο BBC μεταδόθηκε μια εκπομπή με τίτλο "Χίλσμπορο: ψάχνοντας την αλήθεια", όπου ο ρεπόρτερ Χάρι Άρνολντ αποκάλυψε τι ακριβώς έγινε εκείνο απόγευμα στα γραφεία της Sun. Ο Άρνολντ ήταν ο συντάκτης του άρθρου, αλλά όπως είπε το είχε γράψει "με ισορροπία". Ο τίτλος ήταν του Μακένζι
Ο Άρνολντ σχολίασε: "Εκείνη την εποχή ο Μακένζι ήταν ο αμφιλεγόμενος διευθυντής της Sun. Τού άρεσε να βάζει τους δικούς του τίτλους. Έγραψε τον τίτλο "Η αλήθεια" και το γνωρίζω καλά, γιατί ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω από την αίθουσα σύνταξης τον είδα να σχεδιάζει την πρώτη σελίδα. Έμεινα κατάπληκτος γιατί δεν ήταν ένας τίτλος που απηχούσε σε όσα είχα γράψει. Δεν χρησιμοποίησα ποτέ αυτή την έκφραση, πιστεύοντας ότι έχω γράψει ένα ισορροπημένο απ΄όλες τις πλευρές άρθρο..."
Ο Άρνολντ συνέχισε: "Έτσι έπιασα τον Μακένζι και του είπα. Δεν μπορείς να βάλεις ένα τέτοιο τίτλο. "Γιατί όχι;" μου απάντησε. Του είπα "δεν μπορείς γιατί δεν ξέρουμε αν είναι η αλήθεια, αλλά μια βερσιόν της αλήθειας. Με πήρε πιο πέρα και μου είπε "μην ανησυχείς, θα κάνω ξεκάθαρο ότι όλα αυτά λέγονται και δεν θα τα υιοθετήσουμε. Δεν ήμουν ευχαριστημένος, αλλά είναι αλήθεια ότι οι ρεπόρτερ σπάνια διαφωνούν με τους διευθυντές τους και ειδικά αν αυτός είναι ο Κέλβιν Μακένζι".
Συγγνώμη ο Μακ Κένζι έχει ζητήσει και παλιότερα, αν και το 2006 σε μια ...έκρηξη ειλικρίνειας έλεγε "ότι απλά έγραψε την αλήθεια".
Όπως περιγράφει ο Κένι Νταλγκλίς στην αυτοβιογραφία του μια μέρα συναντήθηκε με τον Μακ Κένζι και είχαν τον εξής διάλογο.
Μακένζι: "Έχω μετανιώσει γι αυτόν τον τίτλο"
Νταλγκλίς: "Υπάρχει τρόπος να επανορθώσεις"
Μακένζι: "Ποιός ακριβώς"
Νταλγκλίς: "Με τα ίδια γράμματα, στην πρώτη σελίδα, να γράψεις ότι ήταν ψέματα..."
Μακένζι: "Αυτό δε μπορώ να το κάνω".
Νταλγκλίς: "Ε, τότε δε μπορώ να σε βοηθήσω άλλο".
Στην εφημερίδα Guardian ο δημοσιογράφος Ρόι Γκρίνσλαντ έγραφε στο μπλογκ του, για τις αποκαλύψεις τριών ρεπόρτερ της Daily Mirror (αιώνια αντίπαλος της Sun) που του είπαν ότι οι ίδιες πληροφορίες είχαν διοχετευτεί και στην δική τους εφημερίδα. "Κάναμε δεκάδες τηλέφωνα, αλλά δε μπορέσαμε σε καμιά περίπτωση να επιβεβαιώσουμε τις καταγγελίες. Συζητήσαμε και συμφωνήσαμε να μη δημοσιεύσουμε τίποτε, επισημαίνοντας στα στελέχη της εφημερίδας τις υποψίες μας για την προσπάθεια αποπροσανατολισμού που επιχειρούσε η αστυνομία του Γιορκσάιρ" υπογράμμισε ο Γκόρντον Χάι, νυν σύμβουλος σε μίντια της Σκωτίας.
Σύμφωνα με τον Γκρίνσλαντ το πιο αποκαλυπτικό ντοκουμέντο που συμπεριλαμβάνεται στο πόρισμα της ανεξάρτητης επιτροπής ήταν το "memo" του ειδησεογραφικού πρακτορείου White Press που εδρεύει στο Σέφιλντ και στις 12 Ιουνίου του 1989 που απαντούσε σε σχετικές ερωτήσεις της Evening Standard για το θέμα.
Εκεί σημειώνεται ότι όλες οι κατηγορίες διοχετεύθηκαν από "ανώνυμους" αστυνομικούς και επικροτήθηκηκαν από "κορυφαίο πολιτικό" παράγοντα.
Το πόρισμα της ανεξάρτητης επιτροπής αποκάλυψε την αλήθεια. Τις πληροφορίες "χάλκευσαν" η Αστυνομία του Νότιου Γιορκσάιρ και ο Ιρβάιν Πάτρικ, μέλος του συντηρητικού κόμματος που κυβερνούσε τότε τη Βρετανία.
Ο στόχος ήταν προφανής. Η βρετανική αστυνομία δεν μπορούσε να αποδειχθεί τόσο "ανίκανη" για να προστατεύσει την ομαλή διεξαγωγή ενός αγώνα ποδοσφαίρου. Το βρετανικό κράτος δεν μπορούσε να χρεωθεί τον θάνατο 95 (+1) ανθρώπων, επειδή τα γήπεδα όπου παιζόταν ποδόσφαιρο, ήταν απαρχαιωμένα και χτισμένα τον ...19ο αιώνα!
Κάποιοι έπρεπε να την πληρώσουν, για να ευοδωθεί και ο αγώνας της Θάτσερ κατά του χουλιγκανισμού (και άλλων που διαμαρτύρονταν για την πολιτική που εφάρμοζε δια πυρός και σιδήρου). Οι μεθυσμένοι, κλέφτες, αλήτες οπαδοί της Λίβερπουλ αν δεν υπήρχαν, έπρεπε να κατασκευαστούν. Η Sun του Μέρντοχ και του τυχοδιώκτη Μακένζι, απλά έκαναν αυτό που ήξεραν καλύτερα από τον καθένα. Το άσπρο μαύρο.
Είκοσι τρία χρόνια μετά, η βρετανική κοινωνία μάθαινε από τα ίδια τα χείλη του Πρωθυπουργού της ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα φρικτό όσο και εγκληματικό ψέμα...
Πηγές: Guardian, BBC
www.sport24.gr
0 Σχόλια