Κρίκοι

Οι κρίκοι είναι δύο δαχτυλίδια διαμέτρου 18 εκατοστών, που κρέμονται από δύο συρματόσχοινα σε ύψος 2,5μ. από το έδαφος.
Ο αθλητής ισορροπεί με τα χέρια του στους κρίκους και εκτελεί αιωρήσεις, στηρίξεις και ακινητοποιήσεις με τρόπο ώστε να μην ταλαντεύονται τα συρματόσχοινα.
Στην ενόργανη γυμναστική οι άνδρες διαγωνίζονται ξεχωριστά από τις γυναίκες. Αρχικά, γίνεται
ο προκριματικός αγώνας με στόχο την πρόκριση στους τελικούς ομάδων, σύνθετου ατομικού και οργάνων. Στον τελικό ομάδων συμμετέχουν οι οκτώ καλύτερες ομάδες του προκριματικού, στο σύνθετο ατομικό παίρνουν μέρος οι εικοσιτέσσερις καλύτεροι αθλητές και αθλήτριες, ενώ στον τελικό οργάνων συμμετέχουν οι οκτώ καλύτεροι αθλητές στα διάφορα όργανα μεμονωμένα.
Η γυμναστική περιλαμβάνεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 στην Αθήνα και αποτελεί ένα από τα βασικά ολυμπιακά αθλήματα. Το 1928 στην Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ προστέθηκαν και τα γυναικεία αγωνίσματα γυμναστικής.

Ως το 1980 στις Ολυμπιάδες γινόταν μόνο η ενόργανη γυμναστική. Από το 1984 στο Λος Άντζελες προστέθηκε και η ρυθμική γυμναστική που είναι καθαρά γυναικείο άθλημα. Το 2000 στο Σίδνεϊ μπήκε το τραμπολίνο.

Αγώνες ενόργανης γυμναστικής υπήρχαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα.
Το ολυμπιακό πρόγραμμα περιλαμβάνει οκτώ ανδρικά αγωνίσματα ενόργανης: έξι ατομικά αγωνίσματα οργάνων, το ατομικό σύνθετο και το ομαδικό σύνθετο. Σε παλιότερες ολυμπιάδες διεξήχθησαν και άλλα αγωνίσματα γυμναστικής.
Ασκήσεις εδάφους
Πλάγιος ίππος
Κρίκοι
Άλμα
Δίζυγο
Μονόζυγο

Η Γυμναστική υπήρξε πολύ σπουδαίο τμήμα του εκπαιδευτικού συστήματος στην αρχαία Ελλάδα.
Η ετυμολογία παραπέμπει στην ελληνική λέξη "γυμνός", κάτι που υποδηλώνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες εκτελούσαν τις ασκήσεις τους γυμνοί.
Πριν από 2.500 χρόνια, το «Γυμνάσιον» ήταν το επίκεντρο της αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας, καθώς οι νέοι συγκεντρώνονταν εκεί, όχι μόνο για να γυμναστούν, αλλά να ασχοληθούν παράλληλα με την τέχνη και τη φιλοσοφία, δίνοντας έτσι ουσιαστική σημασία στη φράση «νους υγιής εν σώματι υγιή».

Με τη σύγχρονη μορφή, η «Καλλιτεχνική Γυμναστική» από το αγγλικό «Artistic Gymnastics», εμφανίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, για να διαχωριστούν οι ασκήσεις του σώματος από τις στρατιωτικές ασκήσεις.

Στη συνέχεια επηρεάστηκε από τη σουηδική σχολή ασκήσεων (η σουηδική γυμναστική είχε ως στόχο τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης του κοινού στα σχολεία και τον στρατό, αλλά λειτούργησε και ως ιατρική θεραπευτική διαδικασία), όμως τη μορφή του το άθλημα άρχισε να την παίρνει τον 19ο αιώνα, κυρίως από τους Γερμανούς γυμναστές, που έδωσαν ενόργανο χαρακτήρα και ειδικότερα από τον Φρίντριχ Λούντβιχ Γιαν, που εισήγαγε όργανα όπως το μονόζυγο και το δίζυγο.

Το 1881 ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Γυμναστικής (FEG), η οποία το 1921 μετεξελίχθηκε σε Διεθνή Ομοσπονδία (Federation Internationale de Gymnastique), καθώς εισήλθαν και μη ευρωπαϊκές χώρες.

Στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων η Γυμναστική μπήκε από την πρώτη στιγμή, αλλά περιλάβανε και αγωνίσματα που στη συνέχεια εξαφανίστηκαν, όπως η αναρρίχηση επί κάλω.
Τα επόμενα χρόνια η Ενόργανη Γυμναστική εξελίχθηκε σ΄ένα από τα πιο διμοφιλή αθλήματα του Ολυμπιακού προγράμματος, μαζί με τον στίβο και την κολύμβηση.
Οι γυναίκες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1928 ως ομαδικό και από το 1952 ως ατομικό.
Το πρώτο Παγκόσμιο πρωτάθλημα διοργανώθηκε το 1906 με τη συμμετοχή μόνο των ανδρών και από το 1934 με τη συμμετοχή και των γυναικών.

Τα αγωνίσματα Η Ενόργανη Γυμναστική περιλαμβάνει το σύνθετο ομαδικό, το σύνθετο ατομικό και τους τελικούς των οργάνων.
Οι άνδρες αγωνίζονται σε έξι όργανα και οι γυναίκες σε τέσσερα.
Ο τρόπος αξιολόγησης είναι η βαθμολογία από κριτές.
Τα ανδρικά αγωνίσματα είναι το μονόζυγο, το δίζυγο, ο πλάγιος ίππος, οι κρίκοι, το άλμα και οι ασκήσεις εδάφους.
Τα γυναικεία αγωνίσματα είναι οι ασύμμετροι ζυγοί, η δοκός ισορροπίας, το άλμα και οι ασκήσεις εδάφους.