Η Αικατερίνη Β΄Αλεξέγεβνα, βαπτίζεται κατά το λουθηρανιανό τυπικό Σοφία Αυγούστα Φρειδερίκη και χωρίς να είναι πλούσια, γίνεται μια Γερμανίδα πριγκίπισσα ευγενής.
Στις αρχές του 1744, 14 ετών πια, η Αικατερίνη φτάνει στη Ρωσία μετά από πρόσκληση της Ρωσίδας αυτοκράτειρας Ελισάβετ Πετρόβνα, η οποία αναζητούσε την κατάλληλη νύφη για τον γιο της αδελφής της, Πέτρο Φιοντόροβιτς. Η αυτοκράτειρα της Ρωσίας θαμπώνεται από την προσωπικότητα της Αικατερίνης και αμέσως την επιλέγει για αρραβωνιαστικιά του ανιψιού της. Ο θαυμασμός ήταν αμοιβαίος. Η έφηβη Αικατερίνη εντυπωσιάζεται με την ομορφιά και τον πλούτο της Ρωσίας και αρχίζει αμέσως να μαθαίνει ρωσικά αποφασισμένη να ζήσει σ εκείνο το μέρος των ονείρων της.
Η ρωσική κουλτούρα και το υψηλό επίπεδο ζωής μπήκαν απ την πρώτη κιόλας στιγμή στην καρδιά της, και η Ρωσία έμελλε να γίνει για πάντα πατρίδα και σπίτι της. Όμως, στην πραγματικότητα εκείνο που τη θάμπωσε πάνω απ όλα ήταν η εξουσία.
Η υποψήφια νύφη ασπάζεται χωρίς δεύτερη σκέψη την Ορθοδοξία και παίρνει το όνομα Αικατερίνη Αλεξέγεβνα. Δυστυχώς όμως, ο ενθουσιασμός και η χαρά της δεν κράτησαν για πολύ, μιας και η επόμενη και πιο τρυφερή δεκαετία της ζωής της κύλησε μες στη δυστυχία. Η συζυγική της ζωή ήταν ένα μαρτύριο αφού ο άντρας της την παραμελούσε μονίμως, δεν της έδινε καθόλου σημασία, και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το κυνήγι. Έτσι, η Αικατερίνη έμενε μόνη και φυλακισμένη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επικοινωνεί καθόλου με τους συγγενείς της.
Όταν τελικά έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια μένει έγκυος, οι φήμες οργίασαν για την πατρότητα του κυοφορούμενου παιδιού μιας και η ερωτική ζωή του ζευγαριού ήταν ...ανύπαρκτη. Όταν, το 1761, η Ελισάβετ πεθαίνει, ανέβηκε στο θρόνο ο Πέτρος, ο άντρας της, ο οποίος την παραμελούσε συστηματικά. Τότε, αποφασισμένη να αναρριχηθεί στον θρόνο και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο, άρχισε τις συνωμοσίες με τον αξιωματικό του Πυροβολικού Γρηγόριο Ορλώφ και τους τέσσερις αδερφούς του, εναντίον του άντρα της. Τελικά, στις 28 Ιουνίου του 1762 καταφέρνει, με τη βοήθεια της φρουράς, που συνέλαβε τον Πέτρο, να ανακηρυχθεί μονάρχης, ως Αικατερίνη Β΄.
Δεν ήταν, ωστόσο, προετοιμασμένη για τις δυσκολίες που την περίμεναν. Άπειρη και απροστάτευτη στο εχθρικό περιβάλλον, το οποίο ήταν γεμάτο συνωμότες και αξιωματικούς φρουράς που την υπέβλεπαν και είχαν μάθει να εκθρονίζουν τσάρους, έπρεπε να παλέψει για να μείνει στο θρόνο. Η Αικατερίνη, βέβαια, ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Τα προσόντα και οι αρετές της ήταν τέτοια, που το 1763 την οδήγησαν στον αυτοκρατορικό θρόνο όπου παρέμεινε επί 34 ολόκληρα χρόνια.
Πανέξυπνη και διορατική, διέθετε τέτοιες διπλωματικές αρετές, που θα τις ζήλευαν πολλοί. Ήξερε να επιλέγει τους ανθρώπους γύρω της και να αντιλαμβάνεται αμέσως τα σχέδια και τις βλέψεις τους. Η μοναδική της ικανότητα να προβλέπει και να εξουσιάζει υπήρξε αξιοθαύμαστη. Το πολυάριθμο στράτευμά της είχε τέτοια ισχύ, ώστε με την επιθετική της πολιτική κατάφερε να προσαρτήσει στο κράτος της νέα εδάφη, που αποσπάστηκαν από την Πολωνία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σοβαρές μεταρρυθμίσεις είχε εφαρμόσει στο στρατό της και ο Ποτέμκιν, με τον οποίο οραματιζόταν την εξαφάνιση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ίδρυση, πάνω στα λείψανά της, κρατών-δορυφόρων της Ρωσίας. Όντας ωστόσο διορατική, η Αικατερίνη, παρόλο που τα στρατεύματά της είχαν καταφέρει να πετύχουν μεγαλειώδεις νίκες κατά των Οθωμανών, ποτέ δεν αποπειράθηκε να εκστρατεύσει εναντίον της Κωνσταντινούπολης.
Ακράδαντο πιστεύω της Αικατερίνης ήταν πως την αληθινή δόξα έφερναν μόνο οι αυτοκρατορικές νίκες. Μισούσε τη βία, γι αυτό, χάρη σ εκείνη άνθισαν οι τέχνες και τα γράμματα. Έτσι, η Μεγάλη Αικατερίνη, εκτός των άλλων, έμεινε στην Ιστορία και ως φωτισμένη μονάρχης.
Απεβίωσε στις 17 Νοεμβρίου 1796
0 Σχόλια