Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ►

Τουρισμός της ανατριχίλας

Σε μια εποχή που χάρη στην ψηφιακή επανάσταση και το Ίντερνετ σχεδόν "τα έχουμε δει όλα", κάποιοι σύγχρονοι τουρίστες δεν αρκούνται να κλείσουν διακοπές σε μια μαγευτική παραλία.
Αντίθετα, τους ενδιαφέρει ο λεγόμενος "βιωματικός τουρισμός" και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, εμπειρίες που ξεφεύγουν από το συνηθισμένο, αγγίζοντας το τραυματικό, ακόμη και το νοσηρό!.
Έτσι, δεν κάνει εντύπωση ότι κατά τη φετινή διοργάνωση του Euro, πολλές εθνικές ομάδες - εκτός από εκείνες της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Ολλανδίας και της Ιταλίας - έσπευσαν να επισκεφθούν το Άουσβιτς.
Κι αν αυτό δεν ορίζεται ως "τουριστική επίσκεψη" αλλά ως απότιση φόρου τιμής, τα στοιχεία από το στρατόπεδο συγκέντρωσης και από το εργοστάσιο του Σίντλερ στην Κρακοβία (γνωστό από την περίφημη ταινία "Η λίστα του Σίντλερ"), καθώς και από άλλα μνημεία γενοκτονιών δείχνουν ότι ο λεγόμενος "τουρισμός της γενοκτονίας" γίνεται όλο και πιο δημοφιλής.
Λίγο ακραία ίσως περίπτωση αποτελεί το ζεύγος Μπεν και Νικόλ Λούσερ, που έκαναν ένα ταξίδι πέντε μηνών σε μνημεία ολοκαυτώματος από το Γιαντ Βασέμ στο Ισραήλ μέχρι το Κιγκάλι στη Ρουάντα, όπου βρίσκεται το μνημείο της γενοκτονίας της Ρουάντα. Μνημείο, το οποίο υπολογίζεται ότι επισκέφθηκαν 40.000 τουρίστες εντός του 2011, καθώς επίσης και το ξενοδοχείο Des Milles Collines όπου διαδραματίστηκε η ιστορία που διηγείται η ταινία "Hotel Rwanda".
Ανάμεσα στους δημοφιλείς προορισμούς γενοκτονίας είναι το μνημείο της γενοκτονίας των Κόκκινων Χμερ στην Καμπότζη και το μνημείο του Ποτοτσάρι, βόρεια της Σρεμπρένιτσα.
Ένα εναλλακτικό είδος περιβαλλοντικού τουρισμού, πάλι, προτείνει ο δημοσιογράφος Άντριου Μπλάκγουελ, συγγραφέας του βιβλίου "Επισκεφθείτε το ηλιόλουστο Τσερνομπίλ και άλλες περιπέτειες στα πιο μολυσμένα μέρη του πλανήτη".
Είναι γνωστό ότι ο τόπος της πυρηνικής καταστροφής του 1986 είναι
ανοιχτός από πέρυσι για επισκέψεις από το ευρύ κοινό. Όπως επίσης και η γειτονική πόλη - φάντασμα Πριπιάτ.
Ο συγγραφέας, όμως, επισκέπτεται και προτείνει κι άλλες τοποθεσίες, όπως η πόλη Λίνφεν της Κίνας, που λόγω των ανθρακωρυχείων θεωρείται μία από τις πιο μολυσμένες του πλανήτη. Επίσης ο μολυσμένος Κόλπος του Μεξικού και τα αποψιλωμένα δάση του βραζιλιάνικου Αμαζονίου.

Και άλλα σπάνια και ιδιαίτερα οικοσυστήματα, όπως τα χαρακτηρίζει, εξηγώντας ότι ο λεγόμενος "τουρισμός της μόλυνσης" δεν είναι παρά ένα διαφορετικό είδος οικοτουρισμού.
Μυρτώ Μπούτση

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια