The Wall

Το The Wall είναι μία επική ροκ όπερα των Pink Floyd, που επηρέασε πολλούς κατοπινούς ροκ μουσικούς. Κριτικοί και φανς το χαιρέτησαν ως το καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος και το κατέταξαν δίπλα στ' άλλα αριστουργήματά του Dark site of the moon και Wish you were hear.

Ο ηγέτης των Pink Floyd, Ροτζερ Γουότερς, το εμπνεύστηκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του συγκροτήματος στο Μόντρεαλ του Καναδά, το 1997. Μια προσβλητική συμπεριφορά ενός θεατή της συναυλίας προκάλεσε την αντίδραση του Γουότερς, ο οποίος τον έφτυσε κατά πρόσωπο. Αηδιασμένος από αυτή τη συμπεριφορά, ο Γουότερς θέλησε να....

χτίσει έναν τοίχο ανάμεσα στον αγενή θεατή και το κοινού, μια ιδέα που την υλοποίησε αργότερα σε δίσκο.

Η ηχογράφηση του The Wall -ενός από τα ποιοτικότερα και πιο εμπορικά άλμπουμ της ροκ μουσικής- έγινε από τις αρχές Απριλίου έως το τέλος Νοεμβρίου του 1979. Στη Μ. Βρετανία κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου και στις ΗΠΑ στις 8 Δεκεμβρίου. Έγινε 23 φορές πλατινένιο, ενώ παρέμεινε στους αμερικάνικους και βρετανικούς καταλόγους επιτυχιών για περισσότερο από 14 χρόνια. Από τα 24 κομμάτια που περιέχει, ξεχώρισαν και τραγουδήθηκαν περισσότερο το An other brick in the wall, το Hey you και το Comfortably Numb.

Ο αριθμός των πωλήσεων είναι 30 εκατομμύρια. Το The Wall είναι το καλύτερο σε πωλήσεις διπλό άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής
Το 1982 το The Wall μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Άλαν Πάρκερ, ενώ ανέβηκε και ως μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ.

Ιστορία και ιδέα
Το The Wall, έχει ως κύρια θέματα την εγκατάλειψη και τη προσωπική απομόνωση. Η ιδέα του άλμπουμ συλλήφθηκε κατά την διάρκεια της περιοδείας του συγκροτήματος In the Flesh Tour το 1977, όταν ο μπασίστας και στιχουργός Ρότζερ Γουότερς, απογοητευμένος απο το κοινό τους, φαντάστηκε την δημιουργία ενός τοίχους μεταξύ του συγκροτήματος και του κοινού. Το άλμπουμ επικεντρώνεται σε έναν χαρακτήρα, τον Pink, ο οποίος είναι βασισμένος στον Ρότζερ Γουότερς. Οι προσωπικές εμπειρίες του Pink ξεκινούν με την απώλεια του πατέρα του κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και συνεχίζουν με την γελοιοποίηση και κακοποίηση απο τους δασκάλους του, την υπερπροστατευτική μητέρα του και τέλος την διάλυση του γάμου του.

Όλα αυτά συμβάλλουν στην ενδεχόμενη αυτοεπιβληθείσα απομόνωση του από την κοινωνία και παριστάνονται με έναν εικονικό τοίχο. Κάθε ένα από αυτά τα τραύματα μετατρέπονται μεταφορικά σε "τούβλα στον τοίχο" (bricks in the wall). Ο πρωταγωνιστής γίνεται τελικά αστέρι της ροκ, του οποίου οι σχέσεις αμαυρώνονται από την απιστία, τη χρήση ναρκωτικών, και τις εκρήξεις βίας. Δεδομένου ότι ο γάμος του καταρρέει, τελειώνει το χτίσιμο του τοίχους του, ολοκληρώνοντας έτσι την απομόνωση του από την ανθρώπινη επαφή.

Κρυμμένος πίσω απο το τοίχος του, η κρίση του Pink κλιμακώνεται, και πιστοποιείται με μια παραισθησιογόνα εμφάνιση επί σκηνής, στην οποία πιστεύει ότι είναι ένας φασίστας δικτάτορας και εμφανίζεται σε συγκέντρωση όμοια με αυτή των Νεοναζί, όπου εξαπολύει άνδρες σε διάφορους θαυμαστές που πιστέυει ότι είναι ανάξιοι. Βασανισμένος από την ενοχή, δικάζει τον εαυτό του (trial) να γκρεμίσει το τοίχος, αφήνοντας τον Pink να βρεί άνοιγμα προς τον έξω κόσμο.

Το άλμπουμ γίνεται πλήρης κύκλος κλείνοντας με τα λόγια "Isn't this where...", που είναι οι πρώτες λέξεις της φράσης που ξεκινάει το άλμπουμ,"...we came in?".