Οι ανύπαντρες μητέρες πληθαίνουν στη χώρα μας, έχοντας μοναδικό σύμμαχο την αποφασιστικότητα και το σθένος τους.
Ο όρος "ανύπαντρη μητέρα" ηχούσε κάποτε πολύ μακρινός και παράξενος στα "ελληνικά" αυτιά.Ήταν μια οικογενειακή κατάσταση που ενδημούσε μόνο στις αμερικανικές ταινίες και στις κοινωνίες των Σκανδιναβικών Χωρών.
Όχι όμως πια.
Πληθαίνουν οι γυναίκες και στη χώρα μας που αποφασίζουν να φέρουν στον κόσμο και να μεγαλώσουν ένα παιδί μόνες, όχι απαραίτητα επειδή "έτυχε" αλλά επειδή το επιλέγουν.
"Ο βασικότερος ανασταλτικός παράγων στη γέννηση ενός παιδιού είναι δυστυχώς ο οικονομικός" λέει στην "Κ" η κοινωνική λειτουργός κ. Γεωργία Σαχτούρη από το Σύλλογο "Αγκαλιά - προστασία αγέννητου παιδιού", που αναλαμβάνει και στηρίζει ηθικά αλλά και οικονομικά πολλές γυναίκες που επιθυμούν να γεννήσουν το παιδί που κυοφορούν, αλλά είναι μόνες.
Το κράτος χορηγεί στις άγαμες μητέρες 140 ευρώ το δίμηνο υπό την προϋπόθεση ότι είναι άπορες! Υπό τις συνθήκες αυτές, οι μέλλουσες μητέρες χρειάζονται είτε έναν πολύ καλό μισθό, είτε τη συμβολή της οικογένειάς τους.... "Είναι οξύμωρο ότι ενώ η ελληνική κοινωνία αποδέχεται τη σεξουαλική απελευθέρωση της γυναίκας, διατηρεί μια προκατάληψη ενώπιον της ανύπαντρης μητέρας", σημειώνει η κ.Σαχτούρη. "Οι περισσότερες γυναίκες που μας καλούν είναι ανύπαντρες και περίπου οι μισές ανήλικες. Ενώ οι αμβλώσεις γενικά στην Ελλάδα μειώνονται, αυξάνονται οι εκτρώσεις σε ανήλικα κορίτσια" Από τη στιγμή που η γυναίκα μαθαίνει για τη μη προγραμματισμένη σύλληψη μέχρι τη στιγμή που θα αποφασίσει για την τύχη του εμβρύου μεσολαβεί μια έντονη εσωτερική διεργασία. "Το τι αντέχει ο καθένας είναι πολύ προσωπική υπόθεση", σχολιάζει.
"Οι γυναίκες που τελικά αποφασίζουν να κρατήσουν το παιδί είναι συνήθως επαγγελματικά και κατά το μάλλον ή ήττον οικονομικά αποκατεστημένες" Και βέβαια είναι αποφασισμένες.
Με το σθένος αυτό αντιπαρέρχονται τις δυσκολίες της καθημερινότητας" παρατηρεί. Το έτερον ήμισυ συνήθως αποχωρεί ....διακριτικά. "Προβάλλουν την οικονομική στενότητα, που συγκαλύπτει την ευθυνοφοβία" επισημαίνει η κ.Σαχτούρη. "Δεν είναι όμως σπάνιο φαινόμενο οι σύντροφοι να είναι θετικοί στην ιδέα του παιδιού, αλλά η οικογένειά τους και ειδικά η μητέρα να επεμβαίνει και να αλλάζει τις αποφάσεις..."
Ο σύλλογος υπερασπίζεται τα δικαιώματα των παιδιών. "Επιδιώκουμε να αναγνωριστεί το παιδί από τον πατέρα", υπογραμμίζει η κ.Σαχτούρη, "έχει συμβολικό χαρακτήρα. Είναι βαρύ να σε ακολουθεί μια ζωή το "αγνώστου πατρός".
Η "Κ" συνομίλησε με τρεις ευτυχισμένες "σούπερ μαμάδες". Για την 40χρονη Ελευθερία, ο γιος της είναι "δώρο" ζωής. "Ο τι με χαλάει, το αλλάζω" είναι το μότο της Άλκηστης, που άφησε τη σχέση αλλά κράτησε το παιδί, που δεν είχε προκύψει προγραμματισμένα. Η Νέλλυ ακολούθησε έναν ακόμα πιο συνειδητό δρόμο, αυτόν της υιοθεσίας. "Δυσκολεύτηκα πολύ ως ανύπαντρη, αλλά τελικά έπεισα τις αρχές ότι είμαι έτοιμη να γίνω μια σωστή μητέρα" λέει στην "Κ".
Ιωάννα Φωτιάδη
"Ο βασικότερος ανασταλτικός παράγων στη γέννηση ενός παιδιού είναι δυστυχώς ο οικονομικός" λέει στην "Κ" η κοινωνική λειτουργός κ. Γεωργία Σαχτούρη από το Σύλλογο "Αγκαλιά - προστασία αγέννητου παιδιού", που αναλαμβάνει και στηρίζει ηθικά αλλά και οικονομικά πολλές γυναίκες που επιθυμούν να γεννήσουν το παιδί που κυοφορούν, αλλά είναι μόνες.
Το κράτος χορηγεί στις άγαμες μητέρες 140 ευρώ το δίμηνο υπό την προϋπόθεση ότι είναι άπορες! Υπό τις συνθήκες αυτές, οι μέλλουσες μητέρες χρειάζονται είτε έναν πολύ καλό μισθό, είτε τη συμβολή της οικογένειάς τους.... "Είναι οξύμωρο ότι ενώ η ελληνική κοινωνία αποδέχεται τη σεξουαλική απελευθέρωση της γυναίκας, διατηρεί μια προκατάληψη ενώπιον της ανύπαντρης μητέρας", σημειώνει η κ.Σαχτούρη. "Οι περισσότερες γυναίκες που μας καλούν είναι ανύπαντρες και περίπου οι μισές ανήλικες. Ενώ οι αμβλώσεις γενικά στην Ελλάδα μειώνονται, αυξάνονται οι εκτρώσεις σε ανήλικα κορίτσια" Από τη στιγμή που η γυναίκα μαθαίνει για τη μη προγραμματισμένη σύλληψη μέχρι τη στιγμή που θα αποφασίσει για την τύχη του εμβρύου μεσολαβεί μια έντονη εσωτερική διεργασία. "Το τι αντέχει ο καθένας είναι πολύ προσωπική υπόθεση", σχολιάζει.
"Οι γυναίκες που τελικά αποφασίζουν να κρατήσουν το παιδί είναι συνήθως επαγγελματικά και κατά το μάλλον ή ήττον οικονομικά αποκατεστημένες" Και βέβαια είναι αποφασισμένες.
Με το σθένος αυτό αντιπαρέρχονται τις δυσκολίες της καθημερινότητας" παρατηρεί. Το έτερον ήμισυ συνήθως αποχωρεί ....διακριτικά. "Προβάλλουν την οικονομική στενότητα, που συγκαλύπτει την ευθυνοφοβία" επισημαίνει η κ.Σαχτούρη. "Δεν είναι όμως σπάνιο φαινόμενο οι σύντροφοι να είναι θετικοί στην ιδέα του παιδιού, αλλά η οικογένειά τους και ειδικά η μητέρα να επεμβαίνει και να αλλάζει τις αποφάσεις..."
Ο σύλλογος υπερασπίζεται τα δικαιώματα των παιδιών. "Επιδιώκουμε να αναγνωριστεί το παιδί από τον πατέρα", υπογραμμίζει η κ.Σαχτούρη, "έχει συμβολικό χαρακτήρα. Είναι βαρύ να σε ακολουθεί μια ζωή το "αγνώστου πατρός".
Η "Κ" συνομίλησε με τρεις ευτυχισμένες "σούπερ μαμάδες". Για την 40χρονη Ελευθερία, ο γιος της είναι "δώρο" ζωής. "Ο τι με χαλάει, το αλλάζω" είναι το μότο της Άλκηστης, που άφησε τη σχέση αλλά κράτησε το παιδί, που δεν είχε προκύψει προγραμματισμένα. Η Νέλλυ ακολούθησε έναν ακόμα πιο συνειδητό δρόμο, αυτόν της υιοθεσίας. "Δυσκολεύτηκα πολύ ως ανύπαντρη, αλλά τελικά έπεισα τις αρχές ότι είμαι έτοιμη να γίνω μια σωστή μητέρα" λέει στην "Κ".
Ιωάννα Φωτιάδη
0 Σχόλια