Η ζωή στο χωριό τότε

Η ζωή στο χωριό ήταν φτωχή και δύσκολη, χωρίς καμία πολυτέλεια, όμως ήταν ευχαριστημένοι και δεν τους απασχολούσε αν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, αλλά φτωχοί και φτωχότεροι.
Το χωριό είχε πολλά καφενεία στα οποία ξημεροβραδιάζονταν όλοι οι άντρες τους μήνες που δεν είχαν γεωργικές εργασίες.ι{το χειμώνα}
Οταν έφευγαν από το καφενείο μερικούς δεν τους....

 χωρούσε το πλάτος του δρόµου, ( ευτυχώς υπήρχαν και φράχτες ) µε το µήκος όµως καλά τα πήγαιναν.
Γυναικείο πόδι δεν είχε πατήσει σε καφενείο του χωριού εκτός αν έπρεπε να ειδοποιήσει τον άντρα της για κάτι σοβαρό.
Στις σχέσεις του αντρόγυνου ο άντρας ήταν η κεφαλή της οικογένειας και είχε το γενικό πρόσταγµα.
Γενικά. οι σχέσεις του αντρόγυνου ήταν καλές, φιλικές και τίµιες όµως η σκληρή κουβέντα και η βλαστήµια δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο .....
Λίγοι άντρες κατέφευγαν και στην « µπούφλα» αυτό που σήµερα αποκαλούν χαστούκι. Για μερικά ανδρόγυνα το καθημερινό ξύλο είχε γίνει βίωµα και συνήθιζαν να λένε «πέφτει βούρδουλας!
Σε γενικές γραμμές η ζωή των κατοίκων ήταν ρουτίνα και η µια µέρα διαδέχονταν την άλλη ίδια και απαράλλαχτη.
Οι γυναίκες στην εργασία της γής έκαναν σχεδόν τα πάντα,από την σπορά,το τσάπισμα,έως και την συγκομοιδή και μάλιστα πολλές φορές με συνενόηση μαζευόταν και πήγαιναν ο ένας στον άλλον,τα λεγόμενα δανεικά,{δανεικαριες}και ειδικά σε καλλιέργεις ντομάτας κρεμμυδιού , πιπέρι από το ξημέρωμα μέχρι τη δύση του ήλιου και άλλα πολλά δυστυχώς.
Οι γυναίκες δούλευαν διπλή βάρδια µέσα και έξω από το σπίτι, και Όταν δεν δούλευαν στα χωράφια έκαναν τις δουλειές του σπιτιού,
το σιγύρισµα, το σκύψιµο πάνω στο σκαφίδι, το ζύµωµα συνήθως µια φορά την εβδομάδα, το πλύσιµο, το πλέξιµο...

Έπρεπε επίσης να παχνίζει τα ζά και να τα πηγαίνει να τα δέσει στο παλούκι καθώς και να ρίχνει φαί στις κότες στο γουρουνάκι ή στις κατσίκες. Τι να τονίσω και τι να θυμηθώ.. από τις δουλείες των γυναικών του χωριού?
 ...Απλά θα αναφέρω μερικές καθημερινές εργασίες.
Ζύμωμα και φούρνισμα ψωμιού,μαγείρεμα ,καθαριότητα σπιτιού και αυλής,
γνέθανε και ετοιμάζανε τα πλεκτά τους ρούχα,δουλειά στον αργαλειό,φροντίδα
του μπαξέ και πολλές πολλές ακόμα δουλειές.
Το φτιάξιμο της χωριάτικης πίτας ήταν ακόμα ένας λόγος
επίσκεψης στη γειτόνισα για κέρασμα και για λίγο... κουτσομπολιό.

Πολλά ονόµατα γυναικών στο χωριό ξεχνιόντουσαν γιατί έπαιρναν το όνοµα του άντρα.
 Έτσι άκουγες να λένε η Βασίλενα, η γιωργενα η Χρίστενα και άλλα τέτοια.
Τα αγόρια πήγαιναν στο γυµνάσιο και πάρα πολλά προχώρησαν και έγιναν γιατροί και δικηγόροι. Αντίθετα άφηναν ελάχιστα κορίτσια να προχωρήσουν. γιατί οι πατεράδες φοβόντουσαν μην τους {μαγαρίσουν}τις κόρες .....
Απαραίτητο σχολείο για αυτά ήταν {με το ζόρι} το πλέξιµο και το κέντηµα.,
«Το κέντηµα είναι γλέντηµα, η ρόκα είναι σεργιάνι και αυτός ο δόλιος ο αργαλειός είναι σκλαβιά µεγάλη».
Να σημειώσω πως όλες οι δουλειές γινότανε χωρίς τις σημερινές ευκολίες μιας και το ηλεκτρικό ήρθε στο χωριό το 1968.

Νερό με τη στάμνα, μαγείρεμα και θέρμανση στο τζάκι,φωτισμός με γκαζόλαμπα, μπάνιο στη λεκάνη,ενημέρωση λίγο σπάνια κι αυτή με ραδιόφωνο και πικ-απ.
Η ψυχαγωγία ήταν τα γλέντια σε γάμους και γιορτές στα λιτά μαγαζιά του χωριού.
Από σινεμά ο κυρ Ηλίας φρόντιζε να δείχνει τις κινηματογραφικές επιτυχίες της εποχής.στα καφενεία του χωριού καλώντας τον κόσμο με ντουντούκα από το "datsun"
Να μη ξεχνάμε πως η ευτυχία των οικογενειών ήταν αποτέλεσμα της ...
"Άξιας γυναίκας και του Άξιου συζύγου ".
Η ανάρτηση αυτή είναι η ελάχιστη τιμή που θα μπορούσε να γίνει στις άξιες γυναίκες του χωριού μιας άλλης εποχής.
Σε γενικές γραµµές έτσι ζούσαν στα χωριά της Ηλείας. απο όπου κατάγομαι.....
Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα ήταν και στα άλλα χωριά, αλλού πιο καλά και αλλού πιο άσχηµα.
Έτσι ήταν η Ζωή στο χωριό τότε....
τα χρόνια εκείνα.