Ήταν όνειρο ζωής!
Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα αλλά σιγά σιγά άρχισε να προσαρμόζεται στους ρυθμούς τους Λος Άντζελες.
Η όμορφη Χριστίνα μιλά για το όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα και για όλα όσα βλέπει, ζει, αισθάνεται και κάνει στην Αμερική!.....
Πώς είναι η ζωή στο Λος Άντζελες;
Κατ’ αρχήν το Λος Άντζελες είναι μια πανέμορφη πόλη με κλίμα που μάλλον μοιάζει με το μεσογειακό και που κατ’ επέκταση μοιάζει αρκετά με το δικό μας, έτσι για εμάς τους Έλληνες είναι πολύ ευχάριστα να μένουμε εδώ. Από εκεί και πέρα εκείνο που το κάνει μοναδικό στον κόσμο είναι το ότι ζει και κινείται αποκλειστικά στους ρυθμούς της έβδομης τέχνης. Είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω και ακόμα πιο δύσκολο να το καταλάβει κανείς όση φαντασία και να διαθέτει, όπου και να γυρίσεις, όπου και να πας, τα πάντα σου θυμίζουν ότι ζεις στην “πρωτεύουσα” του διεθνούς κινηματογράφου: η πιο διάσημη επιγραφή του κόσμου “HOLLYWOOD” δεσπόζει πάνω από το Λος Άντζελες, η περίφημη Hollywood Boulevard με τ’ αστέρια με τα ονόματα όλων των διάσημων ηθοποιών παλαιών και σύγχρονων, οι δρόμοι που κάθε τόσο “κλείνουν” για να γυριστούν σκηνές κάποιας ταινίας, διάσημοι ηθοποιοί να διασταυρώνονται μαζί σου είτε στο super market, είτε σε “καφέ” είτε και στο δρόμο ακόμα, χιλιάδες νέοι υποψήφιοι ηθοποιοί να προσπαθούν να βρουν το δρόμο της επιτυχίας, είναι η καθημερινότητα του Λος Άντζελες. Να σου πω κάτι που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση, όσες φορές και να βρέθηκα με παρέα έξω, δεν υπήρξε ούτε μια φορά που να μη υπάρχουν ηθοποιοί στην παρέα και βέβαια σχεδόν πάντα η συζήτηση κινείται γύρω από τον κινηματογράφο, τι νέες ταινίες ανέβηκαν στις αίθουσες, τι νέες ταινίες και σειρές γυρίζονται, σε τι νέες audition πήγαμε. Ότι και να πεις το Λος Άντζελες είναι μοναδικό και είναι απόλυτα ταυτισμένο εννοιολογικά με την έβδομη τέχνη.
Φυσικά και έχω κάνει φίλους, πέρα από τους συμπατριώτες που βρίσκονται εδώ, για τους οποίους έχω μιλήσει στο παρελθόν, έχω κάνει αρκετούς αμερικανούς και όχι μόνο, φίλους, έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι παρέες μου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες στις ελληνοπαρέες και στις παρέες με ξένους. Περνώ πάντα καλά, μαζευόμαστε παρέα σε σπίτια, βόλτες στην αγορά, στο Rodeo Drive, σε εστιατόρια για φαγητό, σε μπαράκια, αλλά και πολύ κινηματογράφο. Δεν διαφέρει βέβαια και πολύ με τον τρόπο που διασκέδαζα στην Ελλάδα, μόνο που τα ίδια πράγματα εδώ είναι διαφορετικά, εκτός ίσως από τον κινηματογράφο. Θα πρέπει να σου πω όμως ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να συναναστρέφεσαι ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα που όμως έχουν τους ίδιους στόχους, τις ίδιες ανησυχίες και τις ίδιες ανασφάλειες με εσένα.
Πάντως η καλύτερη περίοδος μου στην Αμερική, ήταν όταν με επισκεύτηκε για δεκαπέντε μέρες η καλύτερη μου φίλη από την Ελλάδα, με την οποία είμαστε μαζί από το δημοτικό και “ξεσαλώσαμε” κάνοντας ταξίδια στο Λας Βέγκας και στη Χαβάη!!!! Μπορεί να ήταν υπέροχα στη Χαβάη, αλλά σαν τη Χαλκιδική πουθενά !!!!
Περιέγραψέ μας μια μέρα από την καθημερινότητά σου.
Ας διαλέξω μια σχετικά ενδιαφέρουσα, το πρωί απαραίτητα πρωινό με καφέ, δυστυχώς εδώ το γάλα δεν πίνεται, μέλι Αττική, από ελληνικό super market και δημητριακά, μετά ετοιμασία για την audition που μου έχει κλείσει η agent και ο manager μου, χτένισμα, βάψιμο επιλογή των ρούχων, πρέπει βλέπεις να είμαι όσο το δυνατόν πιο άψογη καθότι ο ανταγωνισμός τεράστιος, τρέξιμο για να είμαι στην ώρα μου, αγωνία στην αναμονή, αισιοδοξία μετά !! Αν δεν έχω στη συνέχεια άλλη audition, σπίτι για μαγείρεμα αλά ελληνικά γιατί προτιμώ την υγιεινή μεσογειακή κουζίνα. Μετά διάβασμα και μάλιστα πολύ διάβασμα και πρόβες με το συνάδελφό μου για τη σκηνή που πρέπει να ετοιμάσουμε για το μάθημα της υποκριτικής. Μπορεί ν’ ακούγεται λίγο παράξενο, αλλά εδώ τα μαθήματα της υποκριτικής δεν σταματάνε ποτέ, ακόμη και φτασμένοι διάσημοι ηθοποιοί συνεχίζουν να κάνουν ίσως όχι μαθήματα αλλά να δοκιμάζουν νέα πράγματα ή σκηνές που πρέπει να παίξουν με τον προσωπικό τους coach, βλέπεις η υποκριτική δεν έχει τέλος πρέπει συνεχώς να εξασκείσαι. Μετά το μάθημα της ορθοφωνίας έχει πια σουρουπώσει και αν δεν πάω γυμναστήριο, σειρά έχει η διασκέδαση. Και φυσικά το βράδυ έστω και αργά σπίτι για ύπνο με ένα μόνιμο και αγχώδες ερωτηματικό, αν η από πάνω με αφήσει να κοιμηθώ και δεν περπατάει όλο το βράδυ φορώντας πάντα τα τακούνια της!!! Αυτή είναι και η μόνη αιτία που θ’ αλλάξω σπίτι.
Δεν είναι μόνο μία, όταν μιλάω μέσω skype με τους δικούς μου ή με φίλους ή όταν συνομιλώ στο twitter με ανθρώπους στην Ελλάδα που δεν έχω συναντήσει ποτέ !! Βλέπεις για εμένα το twitter δεν είναι “εργαλείο” δουλειάς, αλλά είναι ένα καταπληκτικό μέσο επικοινωνίας με τον τόπο μου, που μου δίνει να καταλάβω τι βιώνουν σήμερα οι Έλληνες. Ακόμη όταν “κλείσω” μια δουλειά ή όταν αποσπώ θετικά σχόλια από τον καθηγητή μου για τη σκηνή που παρουσίασα. Μικροχαρές θα πεις, αλλά αυτές είναι που σου ομορφαίνουν την καθημερινότητα.
Τι είναι αυτό που σου λείπει πιο πολύ από την Ελλάδα;
Πάρα πολλά, μπορεί βέβαια να ζω στο Λος Άντζελες μια συναρπαστική πόλη και πολλοί ίσως να ήθελαν να ήταν στη θέση μου, αλλά σε πληροφορώ ότι η Ελλάδα μου λείπει πάρα πολύ, κάτι βέβαια που δεν ξέρω είναι αν θα το έλεγα σε περίπτωση που βίωνα την κρίση στην ένταση που τη βιώνετε στην Ελλάδα. Όπως και να έχει μου λείπουν οι δικοί μου άνθρωποι, οι φίλοι μου και το σπίτι μου, αλλά και η ίδια η “Ελλάδα”, μου λείπει ο ήλιος και η θάλασσά της το καλοκαίρι και τα νησιά της, τα βράδια και οι μυρωδιές της, αλλά και η ζεστασιά των ανθρώπων της. Βέβαια σε πολλά υπάρχουν υποκατάστατα εδώ, σε καμία όμως περίπτωση στο επίπεδο της ποιότητα που τα ζεις στην Ελλάδα. Εκείνο όμως που σίγουρα δε θα βρεις εδώ και μου λείπει αφάνταστα, είναι τα στέκια της Αθήνας. Όταν είχα ξεμείνει για κάποιο λόγο από παρέα, έβγαινα μόνη και πήγαινα στα στέκια αυτά και ήξερα εκ προοιμίου ότι σίγουρα θα έβρισκα εκεί πολλούς γνωστούς και φίλους κυρίως από το επαγγελματικό μου περιβάλλον της τηλεόρασης αλλά και όχι μόνο, δηλαδή ποτέ μα ποτέ δεν ένοιωσα μόνη στην Ελλάδα, εδώ ορισμένες φορές, λίγες ωστόσο, τη νοιώθω τη μοναξιά και ενίοτε έντονα.
Την κρίση την αντιλαμβάνομαι στο μέτρο του δυνατού, μια και εδώ αυτό δεν είναι το πρώτο και κυρίαρχο πρόβλημα όπως στην Ελλάδα. Την αντιλαμβάνομαι κατ’ αρχήν από τους δικούς μου και τους φίλους μου αλλά και από την επικοινωνία που έχω με τόσο κόσμο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μου ζητάνε πληροφορίες για το πώς μπορούν να έλθουν και να εργαστούν στην Αμερική, κάτι που δεν έχω αρνηθεί ποτέ και σε κανένα, ούτε και θ’ αρνηθώ ποτέ. Αντιλαμβάνομαι την αγωνία τους αλλά εκείνο που μ’ ενδιαφέρει όμως είναι να μην αποπροσανατολίζεται ο κόσμος και να τρέφει ελπίδες όταν δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για να εργαστεί και να ζήσει στο εξωτερικό, γιατί τελικά αυτό που θα καταφέρει είναι να χάσει χρόνο και κυρίως ελπίδα και χρήματα.
Εδώ στην Αμερική πολλοί πιστεύουν ότι η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη, πολλές φορές εκείνο που εισπράττω είναι η συμπάθεια για τους Έλληνες που πεινάνε !!! Πολλοί το πιστεύουν εδώ και αυτό είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό, όπως πολλοί πιστεύουν ότι κινδυνεύουμε και από τις ταραχές και τα έκτροπα που συμβαίνουν στην Ελλάδα, πρόσφατα πετούσα από Άμστερνταμ για Αθήνα και στο counter της ξένης αεροπορικής εταιρίας με την οποία πετούσα, προσπαθούσαν να με αποτρέψουν να έλθω Ελλάδα !!!, “Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να πάς Ελλάδα ;” μου λέγανε, λυπηρό μεν, αλλά να τα βλέπουμε, γιατί δεν τα βλέπουμε και εκείνο που τελικά πετυχαίνουμε είναι ν’ αυτοκτονούμε !!!!
Εγώ πιστεύω ότι οι δυσκολίες θα συνεχιστούν αλλά τελικά θα τα καταφέρουμε, ζούμε πάνω από τέσσερις χιλιετίες σ’ αυτό τον υπέροχο τόπο και κατά εποχές έχουμε περάσει δια πυρός και σιδήρου και τελικά έχουμε επιβιώσει κι αυτό δεν είναι τυχαίο, γι’ αυτό αισιοδοξώ.
Το Πάσχα θα το περάσεις παραδοσιακά στην Ελλάδα ή θα είσαι στο εξωτερικό;
Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα, φυσικά και θα έλθω Ελλάδα, κατάφερα, με τα χίλια ζόρια, να πάρω δέκα μέρες off. Μπορεί βέβαια ότι σημαίνει Πάσχα για τους Έλληνες να το έχω ζήσει και στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες με Επιτάφιο, Χρηστός Ανέστη, κόκκινα αυγά, σουβλιστό αρνί και κλαρίνα, αλλά στην Ελλάδα βρε παιδί μου είναι αλλιώς, Ανάσταση χωρίς το άρωμα της Πασχαλιάς και τον ήχο των βαρελότων, χωρίς να σε περιμένει η μαγειρίτσα το βράδυ στο σπίτι και χωρίς να τσιμπολογάς τις πέτσες από το αρνί στη σούβλα την Κυριακή δεν είναι original Πάσχα ότι και να μου πεις !!!
Αυτό είναι επίσης ένα μεγάλο κεφάλαιο που χρειάζεται μια κάποια ανάλυση από πλευράς μου για ν’ απαντηθεί.
Η δική μου φιλοσοφία αναφορικά με το πώς έχω οριοθετήσει τους στόχους μου είναι πολύ συγκεκριμένη. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, ενστερνίζεται την άποψη ότι ο σημαντικότερος στόχος και επιδίωξη μιας κοπέλας έχει να κάνει με έναν επιτυχημένο γάμο (επιτυχημένος γάμος = πλούσιος γάμος). Δεν είναι λίγοι που με παρότρυναν, όχι πάντως οι γονείς μου, προς αυτή την κατεύθυνση και να είσαι σίγουρη ότι είχα «καλές ευκαιρίες» ιδιαίτερα τη περίοδο που εργαζόμουν στην τηλεόραση.
Όμως εγώ πιστεύω, χωρίς σε καμία περίπτωση ν’ απαξιώνω το γάμο και την οικογένεια, που άλλωστε πάντα ήταν είναι μέσα στα πλάνα και στους στόχους μου, ότι τον πρωταρχικό ρόλο στη ζωή κάποιου παίζει η ανάπτυξη και βελτίωση όλων εκείνων των στοιχείων που σχηματίζουν μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα και σ’ αυτή την περίπτωση τα πλέον βασικά από τα στοιχεία αυτά είναι οι γνώσεις, τα βιώματα και οι εμπειρίες που αποκτά κανείς περνώντας τα χρόνια. Αυτό πιστεύω και αυτό κάνω μέχρι σήμερα και μάλιστα όσο πιο καλά μπορώ, όχι το κάνω απλώς για να το κάνω.
Είναι λίγο-πολύ γνωστά αυτά που έχω κάνει μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και των σπουδών μου και να είσαι σίγουρη ότι θα μπορούσα όλα αυτά ή να τα έχω κάνει με πολύ λιγότερο κόπο και προσωπικό κόστος ή να τα είχα χρησιμοποιήσει για ένα «καλό γάμο» όπως έχουν κάνει αρκετές στο χώρο της showbiz στην Ελλάδα, εγώ όμως είμαι φτιαγμένη από άλλη πάστα και ακολουθώ τη δική μου φιλοσοφία, έστω και αν αντιμετώπισα τις χίλιες μύριες δυσκολίες. Οι δυσκολίες πάντα θα υπάρχουν μιας και είναι μέρος του παιχνιδιού, αλλά υπάρχουν για ν’ αντιμετωπίζονται, έτσι μπορώ να πω απ’ όσα έχω βιώσει εδώ ότι πράγματι το «ταξίδι» στην Αμερική άξιζε τον κόπο, μιας και προστίθεται στη λίστα των όσων έχω κάνει μέχρι σήμερα, κάνοντάς με πιο «πλούσια» σε γνώσεις, εμπειρίες και βιώματα. Η Αμερική θα είναι ένας σημαντικός σταθμός στην πορεία μου, αν και ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός όσο και να ήταν πάντα ένα όνειρο ζωής για μένα.
Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό ή πιστεύεις ότι η σκληρή δουλειά ανταμείβεται;
Κατ’ αρχήν και τα δύο παίζουν το ρόλο τους στην επαγγελματική ανέλιξη ενός ατόμου, μπορεί να έχεις σκοτωθεί στη δουλειά και οι συγκυρίες, γιατί για εμένα τύχη = συγκυρίες, να ήταν εναντίον σου και αντίθετα οι συγκυρίες να στάθηκαν ευνοϊκές για κάποιον άλλο. Αυτό το έργο το έχουμε δει πολλές φορές, άσχετα αν τελικά όσο ευνοϊκά και αν έλθουν τα πράγματα σε κάποιον, τελικά “στο τέλος της ημέρας” θα εισπράξει αυτό που του αξίζει κι αυτό είναι αξίωμα !!
Όσον αφορά εμένα πιστεύω ότι η σκληρή δουλειά είναι η βάση της επιτυχίας και αυτή τελικά είναι που ανταμείβεται, αλλά, όπως και να το κάνεις, πάντα χρειάζεται να σ’ ευνοήσουν και οι συγκυρίες.
Τώρα αν γενικότερα θεωρώ ότι είμαι τυχερή θα σου πω ότι αν ρωτήσεις όσους με ξέρουν θα σου πουν “τυχερή η Χριστίνα που είναι εκεί ιδιαίτερα αυτή την περίοδο” μου το λένε άλλωστε κι εμένα, όμως αυτό δεν έγινε τυχαία, προετοίμαζα αυτό το “ταξίδι” ένα χρόνο περίπου και δούλεψα πολύ για να το πετύχω, όχι λοιπόν δεν θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, μακάρι να ήμουν και λίγο, όχι πολύ, λίγο μόνο.
Κατ’ αρχήν η άψογη οργάνωση τα πάντα ήταν τέλεια, τα μέτρα ασφαλείας δρακόντεια, τα πάντα κύλισαν χωρίς κανένα παρατράγουδο αν εξαιρέσεις την περίπτωση του Sasha Baron Cohen, θυμάσαι είναι αυτός που πέταξε την υποτιθέμενη στάχτη του πρώην Δικτάτορα της Βορείου Κορέας Κιμ Τζον Ιλ σε δημοσιογράφο του E' Entertainment και που τελικά οδηγήθηκε από την αστυνομία εκτός τελετής, πολλοί είπαν ότι η αστυνομία δεν είχε χιούμορ, για μένα μάλλον η αστυνομία φοβήθηκε για τη συνέχεια εντός της αιθούσης !!!!
Μετά η ατμόσφαιρα που την έχω χαρακτηρίσει σαν μαγική και παραμυθένια !!! Τα πάντα σε παραπέμπουν σ’ αυτό, το κόκκινο χαλί, τα φώτα, το επίσημο ντύσιμο όλων, αισθάνεσαι ότι ζεις στο παραμύθι !!
Και τέλος η ατάκα του Payne στα ελληνικά “μαμά σ’ αγαπώ” μ’ έκανε να αισθανθώ για άλλη μια φορά, πέρα από τη συγκίνηση και υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα !! Δεν είναι και λίγο ν’ ακούς ελληνικά σ’ αυτή την εκδήλωση, στην άλλη άκρη του κόσμου, από Έλληνα έστω και δεύτερης γενιάς και μάλιστα βραβευμένο.
Ποιά star θαυμάζεις για το στυλ της, το ταλέντο της ή την εμφάνισή της;
Για το ταλέντο της θαυμάζω περισσότερο από κάθε άλλη τη Meryl Streep, το υποκριτικό της εύρος είναι αξιοθαύμαστο, μπορεί πραγματικά να ερμηνεύσει άψογα οποιονδήποτε ρόλο!
Για το στυλ τους θα έλεγα ότι μου αρέσουν πολύ η Kate Moss, η Sarah Jessica Parker και η Kate Bosworth, όλες τους καταφέρνουν να είναι μοναδικές αλλάζοντας συνεχώς το στυλ τους ώστε να μην καταντά ποτέ βαρετό!
Θα έκανες ποτέ πλαστική για να αλλάξεις κάτι στην εμφάνισή σου;
Κατ’ αρχήν προς άρση κάθε πιθανής παρεξήγησης, δεν μ’ έχει ακόμη αγγίξει χειρουργικό νυστέρι εκτός από τότε που έβγαλα τις αμυγδαλές μου !!
Λοιπόν έχουμε και λέμε, δεν έχω απολύτως τίποτε με τις πλαστικές επεμβάσεις, τους πλαστικούς χειρουργούς και κυρίως μ’ όλες όσες έχουν κάνει πλαστική επέμβαση. Φυσικά και θα έκανα πλαστική κι αυτό θα γίνει όταν όλα θα συνηγορούν για κάτι τέτοιο, πάντως σίγουρα όχι για ν’ αλλάξω κάτι, απλώς για να το επαναφέρω στην προηγούμενη του κατάσταση. Πιστεύω όμως οτι όλοι πρέπει να εκτιμούμε τη μοναδικότητα μας, καθώς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας και οι μικρές ατέλειες είναι που μας κάνουν ελκυστικούς. Τα φαινόμενα κοριτσιών και γυναικών που κάνουν αλλεπάλληλες επεμβάσεις αλλάζοντας τα πάντα πάνω τους για να φτάσουν την τελειότητα ειναι θλιβερά, τελικά καταλήγουν να μοιάζουν ολες μεταξυ τους, ίδιες μύτες, ίδια χείλια, ίδια ζυγωματικά, ίδια σώματα, δεν καταντά βαρετό; Η ομορφιά για μένα βρίσκεται στη μοναδικότητα και στις μικρές χαριτομένες ατέλειες.
Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει! Η οικογένεια είναι σαφέστατα στα σχεδιά μου, αλλά όχι στα πολύ άμεσα. Καμιά φορά νιώθω έτοιμη για οικογένεια, άλλες φορές πάλι νιώθω οτι αυτή την περίοδο της ζωής μου πρέπει να αφοσιωθώ στα επαγγελματικά μου, βλέπεις παλιότερα πίστευα οτι είναι εύκολο να συνδυάσεις καριέρα και οικογένεια, πλέον έχω καταλάβει ότι δεν είναι και τόσο απλό, και όταν κάνω παιδιά θέλω να τα μεγαλώνω εγώ και όχι να έχουν μια μητέρα μονίμως απούσα.
Στην προσωπική σου ζωή πως είσαι αυτή την περίοδο; Είσαι ερωτευμένη;
Είμαι καλά, όσο και να νοσταλγώ την Ελλάδα, όπως σου είπα πριν, η ζωή μου εδώ είναι γεμάτη, καινούργιες παραστάσεις, καινούργια πράγματα, νέα ενδιαφέροντα, γενικά είμαι καλά! Όσον αφορά το κομμάτι σχέση, το προσπαθώ !!! Μου φαίνεται ότι μερικώς είναι σωστή η παροιμία παπούτσι από τον τόπο σου….. αλλά όχι και μπαλωμένο!!!
0 Σχόλια