«Ο Πούτιν ζήτησε να με δει», λέει ο βιογράφος Αλεξάντερ Ραρ, «και ήταν τότε που μου είπε την εξής φράση: «Οι πρόεδροι της Ρωσίας είναι όπως οι τσάροι.....
Οι βυζαντινές παραδόσεις είναι ισχυρές και εξαρτάται από εμένα να κάνω ό,τι μπορώ για να μετατρέψω την προεδρία σε έναν δημοκρατικό θεσμό. Και αυτός είναι ο λόγος που θα αποσυρθώ όταν εκπνεύσει η θητεία μου. Πες το αυτό σε όλους εκεί στη Δύση»... Η στιγμή της αλήθειας έφτασε...
Η επιστροφή του «τσάρου Βλαντ» στην προεδρία της Ρωσίας είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη -και, άνευ απροόπτου, θα διασφαλιστεί στον αυριανό πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Και μετά τι, όμως; Ο Πούτιν παίρνει ξανά στα χέρια του τα ηνία της Ρωσίας (όχι ότι τα άφησε ποτέ) -μίας Ρωσίας, όμως, εμφανώς αλλαγμένης, κατά τι απομονωμένης από τη Δύση στα σοβαρά ζητήματα και σοβαρά απειλούμενης από τις αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία, καθώς η δική της οικονομία, παρά τα φαινόμενα, δεν είναι τόσο ισχυρή.
Η νέα Ρωσία του ισχυρού «τσάρου Βλαντ»
Ο Πούτιν, βεβαίως, έχει ήδη προαναγγείλει γενναίες κοινωνικές δαπάνες και μειώσεις φόρων, ποσό 790 δισ. δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό του στρατού μέσα στην επόμενη δεκαετία, επιστροφή της ρωσικής οικονομίας στους (προ-κρίσης) ρυθμούς ανάπτυξης του 6%-7% και την ανάρρησή της στην πέμπτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Φαίνεται ακόμα αποφασισμένος να μην υποπέσει στο ίδιο σφάλμα με τη Λιβύη και αντιτίθεται σθεναρά σε οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία ή το Ιράν. Και, κυρίως, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα προβεί σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις ή τουλάχιστον θα επιτρέψει την ανάδυση νέων κομμάτων στη ρωσική πολιτική σκηνή. Κάπου εκεί, ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας καλείται να ανταποκριθεί στη μεγαλύτερη ίσως πρόκληση της πολιτικής του καριέρας -να συμβαδίσει με μία κοινωνία που έχει αλλάξει άρδην, ενώ αυτός έχει παραμείνει ίδιος.
Διότι μπορεί την επομένη των προεδρικών εκλογών τα πανό κατά του Πούτιν να έχουν κατέβει, μπορεί οι φωνές των διαδηλωτών να έχουν σιγήσει (προσωρινά έστω), στη Ρωσία, όμως, κάτι έχει αλλάξει. Ακόμα και κάποιοι... ορκισμένοι σύμμαχοι του Πούτιν αρχίζουν να συνειδητοποιούν κάτι που μέχρι σήμερα έμοιαζε αδιανόητο -το μέλλον χωρίς αυτόν, έστω και μετά από έξι χρόνια.
«Η φιλο-πουτινική πλειοψηφία είτε έχει ήδη εξαφανιστεί είτε κινείται προς αυτή την κατεύθυνση», δηλώνει ο Μιχαήλ Ντιμιτρίεφ, επικεφαλής του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών, ενώ ο τραπεζίτης Αντρέι Κοστίν, σε πρόσφατο άρθρο του σε μία οικονομική εφημερίδα, πέραν των επαίνων για τον Πούτιν και τον περίγυρό του, απηύθυνε στον εν αναμονή πρόεδρο μία ανέλπιστη έκκληση: Μετά τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές, θα πρέπει να δεσμευτεί ότι δεν θα διεκδικήσει νέα θητεία.
Αναμφίβολα, βελτίωσε το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και προσέδωσε στη Ρωσία τη χαμένη της αίγλη -έστω κι αν αυτό ήταν κυρίως αποτέλεσμα όχι ουσιαστικών πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων αλλά της μεγάλης αύξησης στις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Επί Πούτιν, η ρωσική οικονομία αναπτύσσεται κατά μέσο όρο 6,7%. Από το 2000, το μέσο εισόδημα αυξάνεται κατά 10% ετησίως, όπως και οι καταναλωτικές δαπάνες.
Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τη δεκαετία από το 1999 έως το 2009, τα αληθινά εισοδήματα αυξάνονται κατά 142%. Εως την οικονομική κρίση του 2008... Από τότε, οι μισθοί μειώνονται ξανά, το νόμισμα υποχωρεί.
«Κοινωνικό συμβόλαιο»
Και αυτή καθαυτή η μεσαία τάξη που δημιούργησε ο Πούτιν «εξεγείρεται» και διεκδικεί πλέον αυξημένο λόγο στο πολιτικό μέλλον της Ρωσίας. Το «κοινωνικό συμβόλαιο» μεταξύ Πούτιν και πολιτών -πολιτική ανοχή έναντι οικονομικής ευημερίας- σπάει. Είναι ο επαναστατικός αντίκτυπος της οικονομικής ανάπτυξης, όπως τον διατυπώνει ο ακαδημαϊκός Ρομπέρτο Φόα, τονίζοντας ότι ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, ισχύει ένας γενικός κανόνας: Οσο αυξάνεται το εισόδημα τόσο αυξάνεται και ο κοινωνικός ακτιβισμός.
Η πορεία θριάμβου από το Λένινγκραντ στο Κρεμλίνο
«Φανταστείτε ένα μικρό αγόρι που όταν όλοι οι συνομήλικοί του θέλουν να γίνουν κοσμοναύτες, αυτό θέλει να γίνει αξιωματικός της ΚGB», δηλώνει η δημοσιογράφος Ναταλία Γκεβόρκιαν στο περιοδικό Newsweek. Φανταστείτε το ίδιο αυτό αγόρι να γίνεται πρόεδρος, πρωθυπουργός και πάλι πρόεδρος της Ρωσίας... Όταν πρόκειται για τον Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, τίποτα δεν είναι ανέφικτο... Η γέννησή του το 1952 θεωρήθηκε «θαύμα της τύχης» για την οικογένεια Πούτιν. Ο πατέρας του κομάντο του σοβιετικού ναυτικού, η μητέρα του εργάτρια σε εργοστάσιο. Ο μικρός Βλαντιμίρ μεγάλωσε σε μία φτωχογειτονιά του Λένιγκραντ... παλικαράς, καβγατζής, είχε ως στόχο να γίνει... πολεμιστής ή -όπως ο ίδιος το έθετε- αληθινός χούλιγκαν. Εως ότου μυήθηκε στις πολεμικές τέχνες και ο μαγικός κόσμος της KGB έγινε αυτοσκοπός. Προσπάθησε να καταταγεί στην υπηρεσία μυστικών πληροφοριών, αλλά δεν έγινε δεκτός -η KGB επιζητούσε πτυχία όχι... μπράτσα. Σπουδάζει Νομική στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ και εντάσσεται τελικά στην KGB. Μετατίθεται στη Δρέσδη αλλά επιστρέφει στο Λένινγκραντ και πιάνει δουλειά για το δήμαρχο Ανατόλι Σόμπχακ. Η σχέση του με την πολιτική μόλις είχε ξεκινήσει. Η πορεία του προς το Κρεμλίνο ήταν προδιαγεγραμμένη... Ο άσημος έως τότε Πούτιν μεταμορφώνεται στον «εκλεκτό» του Μπόρις Γέλτσιν και το 2000 αναλαμβάνει την προεδρία. Η Ρωσία «υποτάσσεται» στη γοητεία του και την ισχύ του και ο Πούτιν ανταποδίδει...
Κυνηγά επικίνδυνες αρκούδες, ναρκώνει τίγρεις, κολυμπά στα παγωμένα νερά, οδηγεί Harley Davidson στα χιόνια, τρέχει στη F1, πετά με μαχητικό αεροσκάφος προς την Τσετσενία και με πυροσβεστικό στις πυρκαγιές. Παίζει στο πιάνο και τραγουδά, συμμετέχει σε αγώνες τζούντο και χόκεϊ. Αν και δεν είναι λίγες οι φορές που διακρίνεται να κάθεται μόνος του, εξουθενωμένος, γερασμένος, μοναχικός... Πάντοτε, όμως, νικητής... Όπως όταν σε έναν αγώνα τζούντο που μία νεαρή τον ρίχνει ανάσκελα. Ο Πούτιν, απρόθυμος να διαχειριστεί την ήττα, τη σπρώχνει με δύναμη για να πέσει και αυτή...
Ντμίτρι Μεντβέντεφ
Συμφωνία κυρίων...
«Φυσικά θα προτείνω τον κ. Μεντβέντεφ για επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρωσίας, εάν οι πολίτες μου εμπιστευτούν τη θέση του προέδρου» διαβεβαίωσε μόλις χθες ο Βλαντιμίρ Πούτιν, παραπέμποντας στη... συμφωνία κυρίων που είχαν συνάψει παλαιότερα οι δύο άνδρες. Το μέλλον ωστόσο του αποχωρήσαντα προέδρου μοιάζει μάλλον αβέβαιο... Διότι δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν ότι ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ θα πληρώσει τελικά το τίμημα της πυρείου νίκης της Ενωμένης Ρωσίας στις βουλευτικές εκλογές και των μαζικών διαδηλώσεων που ακολούθησαν...
Αλεξέι Ναβάλνι
Ο... μπλόγκερ
Ο πλέον δημοφιλής μπλόγκερ στη Ρωσία αναδεικνύεται σε μία από τις πιο υποσχόμενες φιγούρες στην έως τώρα... άοσμη και άχρωμη αντιπολίτευση. Ο 35χρονος Αλεξέι Ναβάλνι απέχει από τον πολιτικό στίβο (εκδιώχθηκε από το Yabloko το 2007, λόγω της «εθνικιστικής του δράσης») και αρκείται να προτρέπει τους Ρώσους σε «κοινωνική ανυπακοή» μέσω του Internet και να δίνει το σύνθημα στις διαδηλώσεις κατά του Πούτιν. Προς το παρόν τουλάχιστον, διότι όπως δηλώνει αστειευόμενος (;), «θα ήθελα να γίνω πρόεδρος, αλλά δεν υπάρχουν αληθινές εκλογές στη Ρωσία».
0 Σχόλια