5 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
Η διαφήμιση της φωτογραφίας είναι τόσο παλιά όσο κι ο μύθος ότι το τσιγάρο σε χαλαρώνει, σου κάνει καλή παρέα και σε κάνει να είσαι μες στα πράγματα.
Όλα αυτά είναι πολύ ξεπερασμένα πια ακόμα κι αν δεν έχεις καταφέρει εσύ να το κόψεις αυτό το διαβολόπραμα.......
Εγω είμαι άρρωστος.
Και μάλιστα βαρύτατα.
Όχι, μην ανησυχείτε.
Δεν κινδυνεύω άμεσα.
Πριν ένα χρόνο έκοψα το κάπνισμα.
Μετά από τρεις μήνες, το ξαναξεκίνησα.
Δεν το έβαλα κάτω και από χτες συμπλήρωσα ξανά την πρώτη μέρα χωρίς ίχνος νικοτίνης μέσα μου.
Σιγά το πράγμα, θα πείτε!
Και στην τελική, καλά να πάθεις, ποιος σου είπε να καπνίζεις ;
Μωρέ, δίκιο έχετε, αλλά, αν σας ενδιαφέρει καθόλου, να ξέρετε ότι το να ξεκινήσεις το κάπνισμα είναι παιχνιδάκι.
Το να το κόψεις, όχι και τόσο…
Η μάχη μου αυτή (την οποία και δεν ξέρω αν θα κερδίσω βέβαια), μου έμαθε ορισμένα βασικά πραγματάκια, που είμαι σίγουρος ότι έχουν βασανίσει και όλες εσάς που έχετε περάσει ή περνάτε αυτη τη στιγμή τα ίδια.
Για να σας συμπαρασταθώ λοιπόν, τα μοιράζομαι μαζί σας, για να δείτε ότι δεν είστε μόνοι εκεί έξω:
Μην περιμένεις από τους άλλους να καταλάβουν τι περνάς και κυρίως να σου συμπαρασταθούν
Όταν ενθουσιωδώς ανακοινώνεις στους γύρω σου ότι αποφάσισες να το κόψεις το ρημάδι, περιμένεις ίσως ιαχές και ζητωκραυγές αποθέωσης, μη σου πω και κανένα δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι. Αντίθετα, αυτό που θα ακούσεις είναι ένα «Μπράβο αγάπη μου, καιρός ήταν!» ή «Καλά κάνεις, ρε φίλε, σε κατέτρωγε το άτιμο!» και αυτό ήταν.
Μετά ο κόσμος γυρνάει στα φυσιολογικά του πλαίσια και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Για εσένα, που ο κόσμος θέλεις να σου συμπαρασταθεί, να γίνει συμμέτοχος στο δράμα σου, μη σου πω να υποφέρετε και παρέα, το αστροπελέκι που σε βρίσκει είναι θεαματικό.
Και σίγουρα καθόλου ευκολοχώνευτο.
Το ότι οι άλλοι αντιμετωπίζουν την προσπάθειά σου με την ίδια απάθεια που θα αντιμετώπιζαν και το ότι αποφάσισες να μην ξαναπάς σινεμά για ένα μήνα, είναι δυστυχώς κάτι που πρέπει να υπομείνεις.
Είσαι μόνος σου.
Και στο ξαναλέω, μπας και δεν το διάβασες καλά.
Ολομόναχος.
Για αυτό, μην έχεις μεγάλες προσδοκίες συμπαράστασης και κατανόησης.
Πάρε χαμπάρι ότι θα το παλέψεις μόνος σου, σφίξε τα δόντια και ξεκίνα.
Είναι ένα καλό πρώτο βήμα…
Το σώμα σου λέει ψέματα
Η νικοτίνη είναι εθισμός και μάλιστα μεγάλος.
Μπορεί να μην ανήκει στα σκληρά ή απαγορευμένα ναρκωτικά, αλλά πάντως καταλαμβάνει το σώμα σου με την ίδια αποτελεσματικότητα.
Το τελευταίο μάλιστα αρχίζει να σε προδίδει.
Από το πρώτο δεκάλεπτο του τελευταίου τσιγάρου μου, το σώμα μου άρχισε να διαμαρτύρεται και να αποζητά τσιγάρο.
Και το τελευταίο ήταν ακόμη φρέσκο μέσα μου!
Άρχισα να δυσανασχετώ και να μην αισθάνομαι και τόσο καλά.
Μετά από καμιά δεκαριά ώρες δε, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου και η μέση και τα μάτια μου με πονούσαν απίστευτα.
Μες στο μυαλό μου, όλο αυτό οφειλόταν στην έλλειψη καπνού, η οποία θαρρείς και με κυρίευε ολόκληρο.
Δεν περνούσε καν από το μυαλό μου ότι μπορεί και να έφταιγε το ότι όλο αυτό το δεκάωρο καθόμουν στη μη ανατομική καρέκλα του γραφείου μου, πάνω από έναν υπολογιστή…
Με λίγα λόγια, η καθημερινή σου δραστηριότητα, η οποία σου προξενεί ακριβώς τα ίδια συμπτώματα δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο.
Αυτό που αλλάζει είναι το ίδιο σου το μυαλό, και το πώς την αντιμετωπίζει, δίνοντας ψεύτικα σημάδια στο σώμα σου.
Το σώμα σου δηλαδή σου λέει ψέματα, με ένα και μόνο σκοπό: την επανεισροή της νικοτίνης στον οργανισμό σου.
Να είσαι προετοιμασμένη για αυτό το ενδεχόμενο, ώστε να το αντιμετωπίσεις άμεσα…
Το μυαλό σου παίζει παιχνίδια
Τρεις βδομάδες αφού ξεκίνησα την πρώτη μου προσπάθεια να κόψω το κάπνισμα, πήρα ένα μεγάλο χρηματικό μπόνους από τη δουλειά μου.
Το ίδιο απόγευμα πήρα δύο πακέτα τσιγάρα και άρχισα να καπνίζω.
Όταν με είδε η κοπέλα μου και με ρώτησε γιατί ξαναξεκίνησα, της απάντησα ότι πλέον με το μπόνους μπορούσα να καπνίζω και πως το έξοδο για τα τσιγάρα πια δεν ήταν τόσο μεγάλο.
Με κοίταξε εμβρόντητη και μου είπε: «Αφού ποτέ δεν ήταν το έξοδο η αιτία για να το κόψεις, αλλά η υγεία σου, τι μου λες τώρα;»
Έμεινα κυριολεκτικά σέκος.
Δεν σας κάνω πλάκα.
Το μυαλό μου ξαναέγραψε μόνο του ιστορία και σόλαρε, κάνοντάς με να πιστεύω ότι ο λόγος που έκοψα το κάπνισμα ήταν τα ποσά που ξόδευα στο περίπτερο.
Έτσι, μόλις ανάσανα οικονομικά, μπορούσα και πάλι να ξαναξεκινήσω.
Και όλο αυτό, γιατί υποσυνείδητα είχα την ανάγκη να ξανακαπνίσω, οπότε έπρεπε να βρω κάποιον πειστικό λόγο να το κάνω.
Γιατρέ μου, πόσο άρρωστος είμαι στ’ αλήθεια;
Τα πάντα είναι προσωρινά, ακόμη κι αν δεν μοιάζουν έτσι
Σας είπα παραπάνω για το πόσο πονάει και ζορίζει η έλλειψη του τσιγάρου.
Το χειρότερο, όμως, είναι ο χρόνος που μοιάζει να μην περνάει με τίποτα.
Οι ώρες μακριά από το τσιγάρο μοιάζουν ατελείωτες και για ό, τι σου συμβαίνει αυτές τις ώρες, μοιάζει να φταίει η έλλειψη.
Πονάει το στομάχι σου;
Είναι διότι έκοψες το τσιγάρο.
Όχι γιατί έφαγες μισό τσουκάλι στιφάδο πριν μισή ώρα…
Πάντως, να ενημερώσω ότι ο χρόνος περνάει κανονικά, όπως ακριβώς περνούσε και πρώτα.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα, πέραν του ότι το σκεφτόμαστε συνέχεια και συνέχεια.
Και αυτό τον κάνει να μοιάζει απέραντος.
Αν απασχολήσεις το μυαλό σου με κάτι άλλο, θα δεις ότι η ώρα περνάει και ότι ο πόνος και η έλλειψη που νιώθεις είναι απολύτως προσωρινά.
Και σίγουρα όχι τόσο τρομερά…
Ο αυτοέλεγχος είναι δική σου, και μόνο δική σου, ευθύνη
Το να είσαι άκαπνος, ειδικά με τον πρώτο καιρό, φέρνει ένταση και νεύρα.
Πολλά νεύρα.
Τα πάντα και κυρίως οι πάντες σου φταίνε.
Και περιμένεις κάθε φορά υπομονετικά το θύμα, στο οποίο θα διοχετεύσεις όλη σου την οργή και θα πληρώσει τα σπασμένα.
Ωστόσο, μήπως – λέω μήπως – πρέπει να μάθεις να ελέγχεις τα νεύρα σου, και κατ’ επέκταση τον εαυτό σου;
Μήπως είσαι μεγάλο παιδί, για να κάνεις σαν κακομαθημένο δεκάχρονο;
Γιατί ο σερβιτόρος, τον οποίο προσβάλλεις με τον χειρότερο τρόπο επειδή απλά σου έφερε να λάθος πιάτο, δεν στο φέρνει στο κεφάλι μόνο και μόνο για να μη χάσει τη δουλειά του.
Ο ντουλάπας, ωστόσο, που βρίζεις στο φανάρι, μπορεί να μην αποδειχτεί τόσο υπομονετικός, και να σε κάνει τόπι στο ξύλο στη μέση του δρόμου.
Για αυτό πρόσεχε!
Οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν νοιάζονται και δεν τους ενδιαφέρει αν περνάς δύσκολα κάνοντας την προσπάθειά σου και σίγουρα δεν ευθύνονται να πληρώνουν τα νεύρα σου.
Το μόνο που καταφέρνεις έτσι είναι να γίνεσαι αντιπαθής, αγενής και μπορεί να την πληρώσεις και άσχημα στο τέλος…
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένα από τα παραπάνω, ευτράπελα και μη, έχουν συμβεί και σε σας.
Για αυτό μην ανησυχείτε και μην αγχώνεστε.
Είναι απολύτως φυσιολογικά.
Συνεχίζουμε λοιπόν ενωμένοι τον αγώνα και… θα νικήσουμε!
0 Σχόλια