Είναι οι πρωταγωνιστές στα φεστιβάλ χαρταετού που θα γνωρίσουμε αμέσως τώρα...
Το διεθνές Φεστιβάλ Χαρταετού στο Ντιέπ του Καναδά είναι το πιο φημισμένο σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Κάθε χρόνο, οι καλύτεροι χαρταετοί του κόσμου κατακλύζουν τους αιθέρες του πάρκου Ντόβερ - σε όλα τα χρώματα, τα σχέδια και τα μεγέθη. Η πρώτη διοργάνωση έγινε το 2001 και πέτυχε το στόχο της: να αποτελέσει ένα γεγονός που θα προσείλκυε παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Στην άλλη άκρη του κόσμου, την Ινδία, το διεθνές Φεστιβάλ Χαρταετού πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 14 Ιανουαρίου, την ίδια μέρα που οι Ινδοί γιορτάζουν το Μακάρ Σανκραντί, δηλαδή την αλλαγή της εποχής και το τέλος του χειμώνα.
Ο ουρανός της πόλης Αχμενταμπάντ γεμίζει από πολύχρωμους αετούς, αλλά και οι ψυχές των πιστών από κατάνυξη, καθώς το φεστιβάλ αυτό συμβολίζει το ξύπνημα των θεών από τον 6μηνο ύπνο τους. Είναι η στιγμή που ανοίγουν οι πόρτες του Παραδείσου, αλλά και η έναρξη μιας περιόδου ευημερίας.
Από την αυγή ως το σούρουπο, Ινδοί όλων των ηλικιών πετάνε χαρταετούς όλων των ειδών, των μεγεθών και των χρωμάτων, ενώ, όταν πέφτει το σκοτάδι εμφανίζονται οι φωτισμένοι χαρταετοί που ονομάζονται "τσουκάλ"
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα είναι εντυπωσιακοί από μόνοι τους. Πόσω μάλλον όταν φιλοξενούν και μια από τις μεγαλύτερες γιορτές χαρταετών. Στο Φεστιβάλ Χαρταετού του Νιαγάρα τον Ιανουάριο συμμετέχουν διαγωνιζόμενοι από όλο τον κόσμο, παρά το κρύο που επικρατεί στην περιοχή αυτή την εποχή. Πίσω από αυτό το φεστιβάλ κρύβεται μια ωραία ιστορία:
Τον Ιανουάριο του 1848 χτίστηκε μια γέφυρα στο φαράγγι που απλωνόταν κάτω από τους καταρράκτες, και ένωνε τις δύο χώρες, την Αμερική και τον Καναδά. Οι εργολάβοι είχαν όμως ένα πρόβλημα: δεν μπορούσαν να ρίξουν το πρώτο σκοινί στην απέναντι πλευρά για να συνεχίσουν το χτίσιμο. Έτσι, σκέφτηκαν να πετάξουν αετό! Ζήτησαν, μάλιστα, από τα παιδιά της περιοχής να συμμετάσχουν σε διαγωνισμό πετάγματος αετού, έτσι ώστε κάποιος από αυτούς να περάσει στην απέναντι πλευρά του φαραγγιού. Ο νικητής θα κέρδιζε ένα μεγάλο - για την εποχή - έπαθλο: 10 ολόκληρα δολάρια.
Από τότε και κάθε χρόνο, για να τιμήσουν την ιστορική εκείνη μέρα, οργανώνεται το Φεστιβάλ Χαρταετού. Κατά τη διάρκειά του, μάλιστα, γίνεται κάτι πολύ εντυπωσιακό! Δημιουργούν μια ολόκληρη αψίδα από χαρταετούς που ενώνει την Αμερική και τον Καναδά και συμβολίζει τις καλές σχέσεις των δύο χωρών.
Κάθε 1 Νοεμβρίου, ο λαός του Σαντιάγκο Σακατεπεκουέζ στη Γουατεμάλα γιορτάζει την Ημέρα των Νεκρών με το πέταγμα γιγάντιων χαρταετών, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Χαρταετού των Αγίων Πάντων.
Οι χαρταετοί αυτοί αποκαλούνται στα ισπανικά και είναι κανονικά έργα τέχνης, αφού απαιτούν μεγάλη μαστοριά για να γίνουν. Είναι φτιαγμένοι από ύφασμα και χαρτί και στερεώνονται σε πλαίσιο από μπαμπού, ενώ στις αναπαραστάσεις τους βλέπει κανείς θέματα από τη θρησκεία ή τη λαογραφία του τόπου.
Την ημέρα του φεστιβάλ, οι ντόπιοι παίρνουν παραμάσχαλα τους αυτοσχέδιους χαρταετούς τους και κατευθύνονται στο νεκροταφείο της πόλης. Η παράδοση να πετάνε χαρταετούς την Ημέρα των Νεκρών είναι πολύ παλιά, χρονολογείται εδώ και 3.000 χρόνια, και πιστεύουν ότι αποτελεί έναν τρόπο επικοινωνίας με τους νεκρούς.
Ντύνονται με ωραία ρούχα, καθαρίζουν τους τάφους των αγαπημένων τους, τους σκεπάζουν με ροδοπέταλα, κάνουν πικ νικ και αμολάνε τους αετούς τους. Μπορεί να σας ακούγεται λίγο μακάβριο, αλλά για τους ντόπιους είναι ιδιαίτερα χαρούμενη γιορτή στη μνήμη αγαπημένων τους που δε βρίσκονται πια κοντά τους.
Οι χαρταετοί ανακαλύφθηκαν στην Κίνα, γι αυτό και γίνονται Φεστιβάλ Χαρταετών σε όλη την επικράτειά της. Ένα από αυτά οργανώνεται κάθε χρόνο στο Γουεϊφάνγκ, από τις 20 έως τις 25 Απριλίου. Η συγκεκριμένη πόλη, που θεωρείται το βασίλειο του χαρταετού, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ διακοσμείται με χρωματικά φαναράκια και γιρλάντες, στους δρόμους δίνουν παραστάσεις ντόπιοι καλλιτέχνες, ενώ τα πυροτεχνήματα κάνουν τη νύχτα μέρα!
Στην έναρξη του φεστιβάλ, χειριστές χαρταετού από όλο τον κόσμο παρελαύνουν στους δρόμους με τους εντυπωσιακούς χαρταετούς τους - πολλοί από αυτούς αναπαριστούν μια κινέζικη θεότητα. Την επόμενη μέρα, οι συμμετέχοντες ανεβαίνουν στο βουνό Φουγιάν ή κατευθύνονται προς την παραλία Μποχάι και μπροστά σε εκατοντάδες θεατές παρουσιάζουν την τέχνη και την τεχνική τους.
Στο τέλος οι καλύτεροι χαρταετοί εκτίθενται στο τοπικό Μουσείο Χαρταετού, που αποτελεί το μεγαλύτερο στο είδος του παγκοσμίως.
Οι λαοί της Ανατολής έδεναν πάνω στους χαρταετούς μικρά χαρτάκια στα οποία έγραφαν τις αρρώστιες και τις συμφορές τους και τις άφηναν να πετάξουν μακριά, ενώ άλλοι έστελναν τις ευχές και τις επιθυμίες τους για να εισακουστούν από τους θεούς.
Ο χαρταετός έχει χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση της θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις.
Ιωάννα Μπουλντούμη
0 Σχόλια