Ο Γιώργος Ματαράγκας άρχισε από πολύ νωρίς να κουβαλάει στην πλάτη του το άστρο του καλλιτέχνη.
Η συμμετοχή του στις μεταγλωττισμένες ταινίες και στα σίριαλ ξεκίνησε μόλις στα επτά και από τότε…
«ο δρόμος ήταν ένας» είπε μιλώντας στην Espresso.
Σήμερα, ο Γιώργος είναι είκοσι τεσσάρων ετών. Ζει με τους γονείς του στην περιοχή της Πατησίων και μας εξομολογείται την πικρία του για τη μεγάλη αλλαγή που ζει στη γειτονιά του.
«Αλλοτε, εδώ στην Πλατεία Αμερικής και τη Φωκίωνος Νέγρη οι μητέρες έβγαιναν βόλτα με τα μωρά τους στα καροτσάκια. Παίζαμε στην πλατεία. Δεν ζούσαμε με τον φόβο να μας ληστέψουν. Κάποιος πάντα νοιαζότανε να είναι οι πλατείες της περιοχής καθαρές. Υπήρχε μια άλλη ποιότητα ζωής που τώρα έχουμε χάσει».
O γαλανομάτης Ματαράγκας Junior είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχχολής του Ωδείου Αθηνών. Εχει σπουδάσει στη Σχολή Οικολογίας και Περιβάλλοντος του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων στη Ζάκυνθο και έχει καταφέρει αρκετά στο θέατρο και το σινεμά. Αλλά έχει έναν στόχο, «να γίνω καλύτερος από τους γονείς μου».
Πρότυπά του είναι οι κλασικοί του σινεμά: «Ο πρώτος ηθοποιός που θαύμασα ήταν ο Αλ Πατσίνο. Την πρώτη φορά που τον είδα ήταν στο “Αρωμα Γυναίκας”. Μου φάνηκε εκπληκτικό το πώς αυτός ο ηθοποιός κατάφερε να κοιτάζει χωρίς να βλέπει. Οσες φορές και να είδα την ταινία αυτή προσπαθούσα να τον δω να βλέπει, όμως ούτε μία φορά δεν αρνήθηκε τον ρόλο του τυφλού. Ακολουθούν ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο Ντάστιν Χόφμαν, η Μέριλ Στριπ και από τους νεώτερους ο Κέβιν Σπέισι και ο Ράιαν Ρέινολντς. Στην Ελλάδα μας διακρίνει η τεμπελιά. Δεν μας αφήνει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό που κάνουμε και γι’ αυτό κάνουμε πάντα λιγότερα πράγματα από τους ξένους».
Αυστηρός στην κριτική του, λέει πως αυτό είναι κάτι που έχει πάρει από τον πατέρα του, ο οποίος του έλεγε πάντα όλα τα στραβά που έχει κάνει και τον παρότρυνε να τα διορθώσει. Κάτι που, όπως λέει, τώρα πλέον βλέπει πόσο αναγκαίο ήταν:
«Εμαθα να βλέπω το ποτήρι πάντα μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Οι περισσότεροι από τους νέους της γενιάς μου βλέπουν τα πάντα μαύρα. Δεν μπαίνει κανείς πλέον στη διαδικασία να πει ότι εγώ μπορώ να το αλλάξω και θα κάνω κάτι γι’ αυτό. Και αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι, αν εμείς δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης, δεν θα αλλάξουν τίποτε από όσα ζούμε και μας χρέωσαν. Αρκεί να κάνουμε αυτό που αγαπάμε με περισσότερο πείσμα και όλα θα γίνουν καλύτερα. Εμείς προσπαθούμε να το παλέψουμε μέσα από το θέατρο, που δεν είναι μόνο διασκέδαση αλλά θέτει και προβληματισμούς, μας δείχνει πράγματα που είναι ήδη μπροστά μας και αρνούμαστε να τα κοιτάξουμε. Φέτος που κάνουμε τους “Ορνιθες” του Αριστοφάνη, που τους έχουμε διασκευάσει στο σήμερα και στις ηλικίες μας, βλέπουμε ότι τίποτε στην κοινωνία μας δεν έχει αλλάξει. Ολα είναι τόσο σημερινά. Και ο Αριστοφάνης, μια γραφή αειφόρος».
Ο Γιώργος πιστεύει στη φιλία, αγαπά την οικογένειά του και λέει ότι πολλά είναι εκείνα που τους χρωστάει. «Το βλέμμα της μάνας μου ήταν πάντα ό,τι καλύτερο μπορούσα να έχω στη ζωή μου» λέει. Θέλει να ασχοληθεί με το σινεμά, που είναι ο κρυφός του έρωτας, και τα χόμπι του είναι να βλέπει ταινίες και να «κλέβει» από τους ηθοποιούς την υποκριτική τέχνη αλλά και να ζωγραφίζει κυρίως πρόσωπα, γιατί «σε αυτά τίποτε δεν είναι πάντα ίδιο. Καθένα είναι τόσο ξεχωριστό στις εκφράσεις του».
Ο Γιώργος Ματαράγκας συμμετέχει στην ομάδα Ω², που φτιάχτηκε με στόχο τη συνέχιση των καλλιτεχνικών σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί και δημιουργούνται στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών από καθηγητές και αποφοίτους. Είναι επίσης μέλος της ομάδας 4FRONTAL, που δίνει παραστάσεις εφηβικού θεάτρου στα σχολεία με το έργο «Ορνιθες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Κακουδάκη. Κάθε Σάββατο οι παραστάσεις δίνονται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 117 43 Αθήνα). Παράλληλα, συνεχίζει να συνεργάζεται με εταιρεία μεταγλωττίσεων ταινιών.
ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ
Φωτ.: ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΕΪΘΦΟΥΛ
0 Σχόλια