Το αμπέλι είναι από τα πιο αρχαία φυτά τα οποία καλλιεργεί ο άνθρωπος.
Έχουν γραφτεί και λεχθεί πάρα πολλά για τις ευεργετικές ιδιότητες και την αξία που έχουν για τον άνθρωπο το σταφύλι, το κρασί και η σταφίδα ως τροφή, ως μέσο θεραπείας, ως δυναμωτικό του οργανισμού.
Ολόκληρη η ιστορία του μεσογειακού χώρου έχει υπάρξει βαθιά επηρεασμένη από την καλλιέργεια του αμπελιού.
Είναι καταγεγραμμένο ότι ανάμεσα σ όλους τους λαούς του κόσμου πρώτα οι Έλληνες και ύστερα οι Ρωμαίοι θεωρούνται οι πιο ειδικευμένοι αμπελοκαλλιεργητές και οινοπαραγωγοί.
Η σταφίδα είναι το αποξηραμένο σταφύλι στο οποίο οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος , Πλάτωνα, Αριστοτέλης αναφέρονται συχνά.
Οι σταφίδες παράγονταν στην Ελλάδα από την αρχαιότητα και ήταν γνωστές ως "ασταφίδες" ή "σταφυλιδες" ή "σταφίδες".
Σήμερα καλλιεργούνται η Κορινθιακή σταφίδα της οποίας το επίκεντρο καλλιέργειας είναι η βόρεια και δυτική Πελοπόννησος, τα Ιόνια νησιά (Ζάκυνθος, Κεφαλλονιά) και η σουλτανίνα διαδεδομένη
κυρίως στους νομούς Ηρακλείου και Κορινθίας.
Από την ποικιλία κορινθιακή παράγεται η μικρού μεγέθους "μαύρη" σταφίδα, ενώ από την σουλτανίνα η μεγαλύτερου μεγέθους "ξανθιά".
Η ποικιλία σουλτανίνα είναι ασιατικής προέλευσης και τοποθετείται στην περιοχή "Σουλτανιέ" του βορείου Ιράν απ όπου εισήχθη και καλλιεργήθηκε τον 12ο αιώνα στην κοιλάδα του Έρμου ποταμού (Μαγνησία της Μικράς Ασίας). Από κει διαδόθηκε στην περιοχή "Σμύρνη" και στη λοιπή ακτή της Ιωνίας.
Η παραγωγή της σταφίδας σουλτανίνας στην Ελλάδα το 1925 ήταν 8.000 τόνοι, από το 1938 μέχρι το 1960 ήταν 30.000 τόνοι ενώ το 1983 έχουμε την μεγαλύτερη παραγωγή σταφίδας γύρω στους 102.000 τόνους.
Σήμερα η παραγωγή της είναι γύρω στους 8.000 τόνους.
Τα αγνά ανόθευτα και αυθεντικά τρόφιμα που αντιστέκονται στη λογική της χημείας και του έτοιμου φαγητού της καταναλωτικής κοινωνίας είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της "επιδημίας" των χρόνιων νοσημάτων.
Οι σταφίδες μπορούν να καταναλωθούν ωμές ή να χρησιμοποιηθούν στο μαγείρεμα και στο ψήσιμο. Είναι καλή πηγή ενέργειας άμεσης απόδοσης εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας σε σάκχαρα (τα περισσότερα σε μορφή φρουκτόζης) και περιέχουν βιταμίνες Β1, Β2, Β6 και C, καθώς και μεταλλικά στοιχεία, σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο, ασβέστιο.
Οι σταφίδες περιέχουν πολύ πυρίτιο, νάτριο κάλιο, ψευδάργυρο και χαλκό.
Υδρόγειος
Έχουν γραφτεί και λεχθεί πάρα πολλά για τις ευεργετικές ιδιότητες και την αξία που έχουν για τον άνθρωπο το σταφύλι, το κρασί και η σταφίδα ως τροφή, ως μέσο θεραπείας, ως δυναμωτικό του οργανισμού.
Ολόκληρη η ιστορία του μεσογειακού χώρου έχει υπάρξει βαθιά επηρεασμένη από την καλλιέργεια του αμπελιού.
Είναι καταγεγραμμένο ότι ανάμεσα σ όλους τους λαούς του κόσμου πρώτα οι Έλληνες και ύστερα οι Ρωμαίοι θεωρούνται οι πιο ειδικευμένοι αμπελοκαλλιεργητές και οινοπαραγωγοί.
Η σταφίδα είναι το αποξηραμένο σταφύλι στο οποίο οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος , Πλάτωνα, Αριστοτέλης αναφέρονται συχνά.
Οι σταφίδες παράγονταν στην Ελλάδα από την αρχαιότητα και ήταν γνωστές ως "ασταφίδες" ή "σταφυλιδες" ή "σταφίδες".
Σήμερα καλλιεργούνται η Κορινθιακή σταφίδα της οποίας το επίκεντρο καλλιέργειας είναι η βόρεια και δυτική Πελοπόννησος, τα Ιόνια νησιά (Ζάκυνθος, Κεφαλλονιά) και η σουλτανίνα διαδεδομένη
κυρίως στους νομούς Ηρακλείου και Κορινθίας.
Από την ποικιλία κορινθιακή παράγεται η μικρού μεγέθους "μαύρη" σταφίδα, ενώ από την σουλτανίνα η μεγαλύτερου μεγέθους "ξανθιά".
Η ποικιλία σουλτανίνα είναι ασιατικής προέλευσης και τοποθετείται στην περιοχή "Σουλτανιέ" του βορείου Ιράν απ όπου εισήχθη και καλλιεργήθηκε τον 12ο αιώνα στην κοιλάδα του Έρμου ποταμού (Μαγνησία της Μικράς Ασίας). Από κει διαδόθηκε στην περιοχή "Σμύρνη" και στη λοιπή ακτή της Ιωνίας.
Η παραγωγή της σταφίδας σουλτανίνας στην Ελλάδα το 1925 ήταν 8.000 τόνοι, από το 1938 μέχρι το 1960 ήταν 30.000 τόνοι ενώ το 1983 έχουμε την μεγαλύτερη παραγωγή σταφίδας γύρω στους 102.000 τόνους.
Σήμερα η παραγωγή της είναι γύρω στους 8.000 τόνους.
Τα αγνά ανόθευτα και αυθεντικά τρόφιμα που αντιστέκονται στη λογική της χημείας και του έτοιμου φαγητού της καταναλωτικής κοινωνίας είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της "επιδημίας" των χρόνιων νοσημάτων.
Οι σταφίδες μπορούν να καταναλωθούν ωμές ή να χρησιμοποιηθούν στο μαγείρεμα και στο ψήσιμο. Είναι καλή πηγή ενέργειας άμεσης απόδοσης εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας σε σάκχαρα (τα περισσότερα σε μορφή φρουκτόζης) και περιέχουν βιταμίνες Β1, Β2, Β6 και C, καθώς και μεταλλικά στοιχεία, σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο, ασβέστιο.
Οι σταφίδες περιέχουν πολύ πυρίτιο, νάτριο κάλιο, ψευδάργυρο και χαλκό.
Υδρόγειος
0 Σχόλια