Τα στοιχεία αυτά καλό είναι τα γνωρίζουμε και γι' αυτό σας τα παραθέτουμε, γιατί το παρθένο ελαιόλαδο δεν φαίνεται μόνο από την ένδειξη στην ετικέτα του:
Οξύτητα: Προσδιορίζει την ποσότητα των οξέων στο ελαιόλαδο, που όσο πιο χαμηλή είναι τόσο πιο καλής ποιότητας θεωρείται το λάδι. Καθώς ανεβαίνουν οι βαθμοί της οξύτητας, το ελαιόλαδο δεν είναι και τόσο καλής ποιότητας.
Γλυκύτητα: Έχει ευχάριστη έως ουδέτερη γεύση, χωρίς να είναι ούτε γλυκό, αλλά ούτε και πικρό.
Πικράδα: Είναι η χαρακτηριστική γεύση του αγουρέλαιου, δηλαδή του ελαιόλαδου που έχει γίνει από αλεσμένο άγουρο καρπό ελιάς. Θεωρείται ίσως η πιο καλή ποιότητα ελαιόλαδου, ενώ είναι αμφισβητούμενη η νοστιμάδα του, καθώς αρκετοί θεωρούν τη γεύση του αγουρέλαιου ιδιαίτερα έντονη.
Λεμονάτη γεύση: H γεύση μερικών ειδών ελαιόλαδου μας δίνει την αίσθηση ότι είναι λεμονάτη και συναντάται σε πολλές ποικιλίες. Αυτό γίνεται γιατί ο ελαιώνας απ' όπου συλλέχθηκαν οι ελιές για το συγκεκριμένο ελαιόλαδο βρίσκεται κοντά σε έκταση με λεμονιές ή άλλα δένδρα εσπεριδοειδών (μανταρινιές, πορτοκαλιές) και λόγω της γειτνίασης οι καρποί της ελιάς έχουν μια λεμονάτη γεύση, η οποία "μεταφέρεται" και στο ελαιόλαδο.
Πιπεράτη γεύση: Πρόκειται για το ελαιόλαδο που έχει πικάντικη γεύση με ιδιαίτερη σπιρτάδα και πικράδα. Δεν μπορούμε να αποδώσουμε τη γεύση αυτή σε κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο στο χώμα που ευδοκιμούν οι ελιές, από τις οποίες παράγεται το ελαιόλαδο αυτό.
Αμυγδαλένια γεύση: Υπάρχει στο ελαιόλαδο που η γεύση του αφήνει στο στόμα μία αίσθηση αμυγδάλου. Πρόκειται συνήθως και για τα πιο γλυκά ελαιόλαδα, που κυρίως χρησιμοποιούνται στα φρέσκα ντρέσινγκ, αλλά και στις σαλάτες.
Το ελαιόλαδο είναι από τα υλικά που χρησιμοποιούμε καθημερινά στη διατροφή μας και στις κάθε είδους συνταγές μας. Το ότι η καταγωγή μου είναι από την Καλαμάτα, όπου σχεδόν όλοι ξέρουν από καλό παρθένο ελαιόλαδο, ίσως αυτό να σας υποδεικνύει το πόσο καλά είναι τα μυστικά γευσιγνωσίας μου γι' αυτό.
Το ελληνικό ελαιόλαδο είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλής ποιότητας και η περίοδος για τη σοδειά του, ξεκινά από τα μέσα Οκτωβρίου και φτάνει μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου ή ακόμα και τα μέσα Μαρτίου.
Παρακάτω, σας παραθέτω, οκτώ στοιχεία που οφείλουμε να γνωρίζουμε, ώστε καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε πότε ένα ελαιόλαδο δεν είναι καλής ποιότητας.
Όταν έχει ταγκιασμένη γεύση (Γάγγισμα - οξείδωση):
Μία εξαιρετικά δυσάρευστη γεύση και ανεξίτηλη, που σημαίνει πως το ελαιόλαδο έχει οδειδωθεί από την έκθεσή του στον αέρα για πολύ χρονικό διάστημα. Η οξείδωση (τάγγιση) μπορεί να προκαλέσει σημαντική ζημιά στο ελαιόλαδο και συμβαίνει όταν είναι ακατάλληλες οι συνθήκες αποθήκευσής του (π.χ. φως και οξυγόνο).
Όταν έχει γεύση μετάλλου:
Πρόκειται για γεύση που έχουν ελαιόλαδα που έχουν μείνει αρκετό καιρό σε τσίγκινους τενεκέδες. Η ίδια γεύση μπορεί να παρατηρηθεί και σε ελαιόλαδο που έχει παραμείνει για αρκετό διάστημα στον ήλιο, τους καλοκαιρινούς μήνες. Η γεύση μετάλλου σ' ένα ελαιόλαδο μπορεί να υπάρχει γιατί το συγκεκριμένο ελαιόλαδο έχει μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε επαφή με τρόφιμα ή μεταλλικές επιφάνειες, είτε κατά τη διαδικασία της παραγωγής, είτε κατά την αποθήκευσή του, αλλά και κατά τη διάρκεια της συγκομιδής των ελιών.
Όταν έχει γεύση ουδέτερη:
Ελαιόλαδο που δεν έχει κάτι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό, είναι πολύ ελαφρύ και δεν δίνει την αίσθηση ότι καταναλώνουμε ελαιόλαδο. Στην περίπτωση αυτή, απλά έχει χάσει όλα τα αρωματικά συστατικά που θα έπρεπε να έχει. Αυτό συμβαίνει όταν το ελαιόλαδο παραμείνει εκτεθειμένο στον αέρα και ασκέπαστο, δηλαδή έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα.
Όταν έχει αλμυρή γεύση:
Συμβαίνει μόνο στη σπάνια περίπτωση που το ελαιόλαδο έχει παραχθεί από ελιές διατηρημένες σε άλμη, δηλαδή σε κάποιο διάλυμα με πολύ αλάτι.
Όταν έχει αίσθηση μούχλας:
Ε, αυτό δεν χρειάζεται να σας το επισημάνουμε, αφού είναι φανερό πως το ελαιόλαδο αυτό είναι κακής ποιότητας. Προφανώς, θα έχει παραχθεί από ελιές προσβλεβλημένες από κάποια αρρώστια - κυρίως μύκητες - κι αυτοί οι καρποί έχουν αποθηκευτεί σε υγρό μέρος.
Όταν γεύση μούργας:
Το ελαιόλαδο που έχει έρθει σε επαφή ή έχει ανακατευτεί με το κατακάθι του (μούργα) παίρνει μία ιδιαίτερη μυρωδιά και γεύση μούχλας. Αν μπορείτε να του αλλάξετε δοχείο συντήρησης, αφήστε το στο νέο δοχείο για αρκετό χρονικό διάστημα, ώστε να "κάτσει" η μούργα, για να μπορέσετε να το καταναλώσετε αργότερα.
Όταν έχει γεύση χώματος:
Πρόκειται για ελαιόλαδο που έχει παραχθεί από ελιές που συλλέχθηκαν μαζί με το χώμα ή με λάσπη και δεν πλύθηκαν.
Όταν έχει γεύση καμένου λαδιού:
Μια χαρακτηριστική οσμή και η ιδιαίτερη και γεύση του ελαιόλαδου που υποδεικνύει πως έχει αφεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε υψηλή θερμοκρασία ή πως κατά τη διαδικασία της παραγωγής υπερθερμάνθηκε.
www.shell-land.gr
0 Σχόλια