Δάχτυλο στη μύτη

Προχθές το βράδυ, η Αθηνά ανακάλυψε την… απόλαυση του να μπαίνει το δάχτυλο στο ρουθούνι.
Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που το έβαζε, το έβγαζε, το έβαζε, το έβγαζε…
Η αντίδραση μας ήταν λάθος: κακαρίζαμε στα γέλια.
Και λέω λάθος, γιατί όταν λες σε ένα παιδί: “Όοοοοχι, μην το κάνεις αυτό!” πνιγμένος στα γέλια, το παιδί όχι μόνο δεν σε παίρνει στα σοβαρά, αλλά συνεχίζει να το κάνει με περισσότερο πάθος!
Αλλά ειλικρινά, μας φάνηκε τόσο αστείο!
Και τότε μου ήρθαν εικόνες από το μέλλον: η κόρη μου να σκαλίζει τη μύτη της εν μέσω οικογενειακού τραπεζιού ή την ώρα που δοκιμάζει παπούτσια σε κατάστημα και εγώ να της λέω διακριτικά “Αγάπη μου, όχι το δάχτυλο στη μύτη” όπως έχω ακούσει δεκάδες μαμάδες (φίλες, γνωστές, άγνωστες) να λένε στα παιδάκια τους τόσα χρόνια.
Είναι απίστευτο το πόσες μικρές λεπτομέρειες της ζωής καλούμαστε να διδάξουμε στα παιδιά μας. Και άντε μερικές είναι εύκολες… Μερικά όμως είναι δύσκολα: πώς εξηγείς σε ένα παιδί γιατί ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ να το κάνει; “Είναι αγένεια” του λες, αλλά δεν του εξηγήσεις ΓΙΑΤΙ είναι αγένεια.
Αχ, να αυτά τα μικρά με αγχώνουν πολύ…
“Μην βάζεις το δάχτυλο στη μύτη”, “Μην κάνεις “προυτς” μπροστά σε άλλους”, “Μην σκαλίζεις το αυτί σου”, “Μη ρεύεσαι”
Παιδάκια, καλώς ήρθατε στον άοσμο και ευγενικό κόσμο των μεγάλων! χαχαχα
Ευτυχώς από τότε δεν το έχει ξανακάνει, αλλά θα έρθει η ώρα, πού θα πάει; χεχε

Άσχετο:
Το ξέρατε ότι υπάρχει μάρκα παιδικών ρούχων που ονομάζεται… “Δάχτυλο στη μύτη”;