Φαντάζεστε Κινέζους να μερακλώνουν με τσίπουρο; Ή μήπως Ρώσους να κάνουν «ναζντράβια» με ηπειρώτικα κρασιά; Ή Ινδούς να απολαμβάνουν στις συναθροίσεις τους μαύρη κορινθιακή σταφίδα;
Την ώρα που οι ελληνικές εταιρείες εντός εγχώριας αγοράς έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, όσες....
έχουν καταφέρει να κάνουν βήματα στο εξωτερικό ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία. Στον τομέα των τροφίμων η «βαριά βιομηχανία» είναι τα φρούτα και τα λαχανικά, αλλά και ψάρια, ελαιόλαδα κ.ά.
Ο κύριος όγκος των εξαγωγών της ΖΟΙΝΟΣ Α.Ε. κατευθύνεται σε Ρωσία και Λευκορωσία, εξηγεί ο πρόεδρος της ηπειρώτικης συνεταιριστικής εταιρείας, Θανάσης Κατσανάκης, με έδρα τη Ζίτσα Ιωαννίνων.
«Το συμβόλαιό μας με τη Ρωσία είναι 5 εκατομμύρια φιάλες, κρασί αφρώδες και ημιαφρώδες, της τοπικής ποικιλίας ντεμπίνα. Κάνουμε πολλά χρόνια εξαγωγές, αλλά φέτος για πρώτη φορά στραφήκαμε κυρίως στο εξωτερικό. Εξάγουμε κρασιά σε Γερμανία, Νορβηγία, Ολλανδία, ενώ στην Κίνα πριν από ενάμιση μήνα προχωρήσαμε στην εξαγωγή τσίπουρου. Κάναμε μια μεγάλη δοκιμή με αποστάγματα στην κατηγορία snaps και στείλαμε την πρώτη παρτίδα με 2.000 φιάλες. Τώρα έχουμε παραγγελίες για 10.000 φιάλες τσίπουρου».
Οπως εξηγεί, ειδικά στη Ρωσία, η εταιρεία επιχειρεί να κάνει τη διαφορά με γηγενείς ποικιλίες. Τώρα αναμένεται να παρουσιάσουν στην αγορά δυο νέες τοπικές ποικιλίες, το βλάχικο και το μπεκάρι. Το μυστικό των εξαγωγών τους; «Τηρούμε αυστηρές προδιαγραφές, συμμετέχουμε σε εκθέσεις, κάνουμε γευσιγνωσίες, εκπαιδεύουμε το προσωπικό».
«Οποιος θέλει να κάνει εξαγωγές πρέπει να έχει καλό προϊόν, αλλά να επιλέξει προσεκτικά και αντιπρόσωπο σε κάθε χώρα», υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Σητείας, Μανώλης Βακόντιος. Υποστηρίζει ότι οι συνεργασίες με πολυεθνικές περπατούν καλύτερα, διότι έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια στην αγορά.
Είχαμε επαναπαυθεί στις επιδοτήσεις
Από την εποχή που μπήκαμε στην Ε.Ε., τονίζει ο κ. Βακόντιος, «η εύκολη λύση ήταν να πουλάμε λάδι στους Ιταλούς, αφού η πορεία του εμφιαλωμένου ελαιολάδου ήταν πολύ δύσκολη. Λόγω και των επιδοτήσεων, επαναπαυθήκαμε. Εμείς κάνουμε εξαγωγές σε όλη την Ε.Ε., σε Ρωσία, Κορέα, Βόρειο Αμερική, Καναδά, Αυστραλία κ.α. Εχουμε κατακτήσει 29 διεθνή βραβεία. Το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου μάς έχει βραβεύσει δύο φορές, έχουμε βραβευτεί σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, έχουμε βραβευτεί ακόμη και απ' την ανταγωνίστρια Ιταλία κι εξάγουμε κάθε χρόνο 2.000 τόνους ελαιολάδου στο εξωτερικό και πουλάμε 1.000 στην εγχώρια αγορά. Οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι το λάδι μας είναι ΠΟΠ».
Ωστόσο, τονίζει, «οι ξένοι καταναλώνουν πολύ λίγο λάδι και κυρίως στις σαλάτες. Το λάδι είναι ένα δύσκολο προϊόν, γιατί πρέπει ν' αλλάξεις τη διατροφή του άλλου. Μέχρι πρότινος οι ξένοι είχαν συνηθίσει σογιέλαιο, καλαμποκέλαιο κ.ά. Οι Γερμανοί προσέχουν τη διατροφή τους, έχουν επαφή με την Ελλάδα ως τουρίστες κι ειδικά από τον Μάρτιο κι έπειτα οι παραγγελίες στη Γερμανία αυξάνονται. Το πρόβλημα όμως είναι οικονομικό, διότι όλα θα ήταν πιο εύκολα αν είχαμε ρευστό να διαφημίσουμε καλύτερα το προϊόν...».
Σε παλιούς καιρούς η κορινθιακή σταφίδα ήταν ο λεγόμενος «μαύρος χρυσός», πέρασε κρίση, αλλά φαίνεται πως ξανά προς τη δόξα τραβά.
«Η κορινθιακή σταφίδα έχει απογειωθεί το τελευταίο διάστημα», τονίζει ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Κιάτου Κορινθίας, Κώστας Παπαβασιλείου. «Τα διοικητικά προβλήματα που υπήρχαν παλαιότερα στη Συνεταιριστική Κορινθιακής Σταφίδας (ΣΚΟΣ) έχουν ξεπεραστεί και τ' αποτελέσματα είναι θεαματικά».
Στη ΣΚΟΣ μετέχουν ΕΑΣ που παράγουν κορινθιακή σταφίδα, κυρίως από την Πελοπόννησο. «Παγκοσμίως, μόνο η Ελλάδα έχει μαύρη σταφίδα, παρότι προσπαθούν να παράξουν Ουζμπεκιστάν, Αυστραλία, Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
Στέλνουμε σταφίδα σε Ολλανδία, Βέλγιο, Αγγλία, βαλκανικές χώρες, μέχρι και στην Ινδία. Η Ολλανδία κι η Αγγλία όμως απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής μας. Η κορινθιακή σταφίδα είχε φτάσει πολύ χαμηλά, γύρω στα 50 λεπτά, αλλά έφτασε να δίνει στον παραγωγό 1,25―.
Από τους 20.000 τόνους, πλέον, τους 15.000 τους απορροφά η ΣΚΟΣ και τους υπόλοιπους οι ιδιώτες. Αυτή τη στιγμή είναι σημαντικό και σταθερό προϊόν και μάλιστα οι ποσότητες που παράγονται δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς... Υπάρχει κάτι ελπιδοφόρο μες στη μαυρίλα».
annio@enet.gr
0 Σχόλια