Τι να πεις όμως για το παιδί που συνηθίζει να αναβάλλει ό,τι του ζητάς, πού οφείλεται η αναβλητικότητά του, πώς αντιμετωπίζεται;
Τα παιδιά που αφήνουν τη συνέπεια πίσω τους.....
Του ζητάς να στρώσει το κρεβάτι του, «εντάξει, μαμά, σε λίγο» απαντάει και τρέχει να βάλει τα στρατιωτάκια στη σειρά.
Όταν του το ξαναλές μία ώρα αργότερα σε καθησυχάζει «τώρα, μαμά, σε λίγο» ενώ στην τρίτη υπενθύμιση, επαναστατεί: «Εντάξει, ρε μαμά, αμάν πια, είπαμε σε λίγοοο! Όχου! Αφού το βράδυ θα κοιμηθούμε και θα το ξεστρώσω, αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα!».
Δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να ανησυχήσεις για το εσωτερικό του ρολόι που δουλεύει σε ρυθμό χελώνας. Θα ήθελες πάντως να μάθεις, γιατί όταν ζητάς από το παιδί σου να κάνει κάτι, σου απαντάει με ένα «σε λίγο, μαμά» απαιτώντας παράταση χρόνου ισοδύναμη του... ποτέ! Βέβαια, μπορεί η τάση για αναβολή να είναι φυσιολογική. Ποιο παιδί όταν παίζει θέλει να αφήσει το παιχνίδι του και να τρέξει για δουλειές; Υπάρχουν όμως κι άλλοι λόγοι για την αναβλητική τάση του παιδιού.
Αναζητήστε την αλήθεια στις αιτίες που ακολουθούν.
Τα παιδιά συχνά δεν κάνουν αυτό που τους ζητάμε, γιατί απλά έχουν άλλες προτεραιότητες από τις δικές μας. Δεν καταλαβαίνουν λοιπόν γιατί θα έπρεπε να αφήσουν στη μέση το βιντεογκέιμ που παίζουν μετά μανίας για να μαζέψουν τα μπισκότα που προηγουμένως σκόρπισαν άθελά τους στο πάτωμα.
Το μόνο που μπορείτε να κάνετε για να αντιμετωπίσετε αυτήν την κατάσταση, είναι να εκβιάσετε κατά κάποιον τρόπο τις προτεραιότητες που κανονικά πρέπει να βάλει στο πρόγραμμά του το παιδί σας.
Του εξηγείτε, λοιπόν, πως για να δει την αγαπημένη του παιδική εκπομπή στην τηλεόραση, θα πρέπει πρώτα να έχει μαζέψει τα παιχνίδια από το πάτωμα ή να έχει κρεμάσει τα ρούχα του στην ντουλάπα. Είναι ένας τρόπος να μάθει πως τα προνόμια τα κερδίζουμε με υπεύθυνη συμπεριφορά.
Του ζητάς να κάνει κάτι απλό, αλλά με το που το ακούει, το πρώτο που σου πετάει πιο γρήγορα και από το μπαλάκι του τένις, είναι μια κραυγή απόγνωσης: «Δεν μπορώ να το κάνω, μαμά, δεν μπορώ!». Αντί να θυμώσετε για την αντίδραση αυτή, σκεφτείτε τι θα μπορούσε να κρύβεται πίσω από την άρνησή του. Ίσως φοβάται μήπως αποτύχει, οπότε τρέμει την απόρριψη ή μπορεί να μην ξέρει πώς ακριβώς να αρχίσει τη δουλειά που του αναθέτετε...
Σε αυτή την περίπτωση, «σπάστε» τη μεγάλη εντολή που έχετε δώσει σε πολλές μικρές. Για παράδειγμα, αν έχετε ζητήσει από το παιδί να τακτοποιήσει το δωμάτιό του, διατυπώστε την επιθυμία σας πιο αναλυτικά.
Πείτε του δηλαδή πως πρέπει αρχικά να στρώσει το κρεβάτι του, μόλις το κάνει, θαυμάστε την επιδεξιότητά του και εξηγήστε του πως τώρα πρέπει να μαζέψει τα παιχνίδια από το πάτωμα. Όταν τελειώσει και με αυτή την εντολή, ζητήστε του να τακτοποιήσει τα βιβλία του στη βιβλιοθήκη.
Του ζητάς να μαζέψει αμέσως τα παπούτσια από το σαλόνι και τις πεταμένες σε ανατολή και δύση κάλτσες, γιατί όπου να 'ναι έρχεται ο νονός και η νονά. «Ουου, έχουμε καιρό, θα το κάνω σε λίγο» σου λέει με σιγουριά.
Περνάει ένα τέταρτο και του το θυμίζεις: «Αντωνάκη, μάζεψες τα παπούτσια από το σαλόνι;». Δυσανασχετεί «σου λέω, μαμά, έχω καιρό ακόμα, θα τα μαζέψω μόλις τελειώσει η ταινία».
Το παιδί σας έχει την αίσθηση πως όλος ο χρόνος είναι δικός του, επίσης δεν έχει καταλάβει την αναγκαιότητα της εντολής, η πρεμούρα σας δηλαδή δεν το αφορά.
Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να βοηθήσετε το παιδί σας, όχι μόνο να βάζει όρια σε ό,τι αναλαμβάνει, αλλά και να προσπαθεί να παραδίδει τη δουλειά που ανέλαβε νωρίτερα από τη συμφωνημένη ώρα. Κερδίζει έτσι ένα χρονικό διάστημα που μπορείτε να αξιοποιήσετε με μια βόλτα για παγωτό στο
πάρκο ή με ένα σινεμά. «Α! Τέλειωσες στις τέσσερις αντί στις πέντε που είχαμε πει; Τέλεια, κερδίσαμε μία ώρα, πάμε να διασκεδάσουμε!».
Ζητάς από την τετράχρονη κόρη σου να ζωγραφίσει ένα μπαλόνι. Αρνείται πεισματικά. «Κάν' το εσύ» σου λέει σπρώχνοντας προς τη μεριά σου το μπλοκ. Δεν βαριέται, απλά φοβάται πως η ζωγραφιά της μπορεί να μην είναι καλή και έτσι θα προδώσει τις προσδοκίες σου. Γι' αυτό προτιμά να αναβάλει ότι της ζήτησες να κάνει, καθώς όσο καθυστερεί δεν κάνει κάτι που θα μπορούσε να σε απογοητεύσει ή δεν κάνει κάτι λάθος. Εξηγήστε της πως όλοι οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους κι ακόμα πως κανείς δεν είναι αλάθητος όσο μαθουσάλας κι αν γίνει.
Η αλήθεια είναι πως ο φόβος της αποτυχίας κάνει πολλά παιδιά αναβλητικά. Σε αυτό, άθελα τους, μπορεί να φταίνε και οι γονείς.
Για παράδειγμα, αν στο παρελθόν ζητήσατε από την τρίχρονη κόρη σας να σας φέρει ένα ποτήρι νερό και εκείνη το έριξε κάτω ή σας πιτσίλισε, με αποτέλεσμα να της βάλετε τις φωνές, πώς να μην γίνει αναβλητική όταν της ξαναζητήσετε νερό; Αν εσείς σε μια τέτοια περίπτωση το έχετε μαλώσει, τότε θα αρχίσει τις αναβολές καθώς δεν θα θέλει να πληρώσει το τίμημα της απόρριψης. Η άρνησή τους κάτω από αυτές τις συνθήκες έχει και μια μορφή παθητικής επιθετικότητας, καθώς είναι ένας έμμεσος τρόπος κατάθεσης θυμού!
Τυπώστε σε ένα χαρτί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει το παιδί να ολοκληρώσει μέσα στη βδομάδα, για να ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει κάθε μέρα. - Θυμηθείτε να το ενθαρρύνετε να ξεκινάει από τις δουλειές που αντιπαθεί, τα χειρότερα πρώτα, εξηγείστε του.- Πολλά παιδιά δυσκολεύονται να οριοθετήσουν το χρόνο τους ενώ δεν είναι σε θέση να ιεραρχήσουν τις δουλειές που αναλαμβάνουν. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει οπωσδήποτε να τα βοηθήσετε. - Τα μαθήματα του σχολείου θα πρέπει να γίνονται πριν ανοίξει στο σπίτι η τηλεόραση.- Παρατηρήστε ποια συνήθως πράγματα αναβάλλει το παιδί σας, μήπως πρόκειται για κάτι που του προκαλεί φόβο ή την αίσθηση πως αν κάτι δεν το κάνει καλά θα τιμωρηθεί.
Βάζετε το πολυαγαπημένο σας παιδάκι στις οκτώμισι στο κρεβατάκι του για ύπνο. Το αγκαλιάζετε, το γεμίζετε φιλιά, του ευχόσαστε όνειρα γλυκά, αλλά όταν πάτε να απομακρυνθείτε, σας τραβάει κοντά του εκλιπαρώντας «μία ακόμα αγκαλίτσα, μαμά». Είναι η ώρα που ενώ νιώθετε χώμα, οι υποχρεώσεις σας ακόμα τρέχουν: Τα πιάτα που στοιβάζονται άπλυτα στο νεροχύτη γερμένα σαν τον πύργο της Πίζας, ο σκύλος που πρέπει να πάει βόλτα για νυχτερινό πιπί, το σαλόνι που θυμίζει πεδίο μάχης. Κι όλα αυτά, την ώρα που ο αγαπημένος σας σύντροφος προσπαθεί να σας ξεμυαλίσει: «Άς' τα όλα αυτά, τα κάνεις αύριο, έλα τώρα στο κρεβάτι». Να όμως που με το που ξεμυτίζετε από το παιδικό δωμάτιο, το εξαντλημένο αγγελουδάκι σας, πότε με μάτι γαρίδα και πότε με νυσταγμένο βλέμμα, επαναστατεί: «Μαμά, δώσε μου άλλο ένα φιλάκι!». Επιστρέφετε τρέχοντας κοντά του, του σκάτε ένα φιλί στο μάγουλο ψιθυρίζοντας ανυπόμονα «και τώρα ύπνο» αλλά ο μικρός πανέξυπνος διαβολάκος γαντζώνεται σφιχτά πάνω σας. «Μανούλα, δεν θέλω να κοιμηθώ, είναι νωρίς ακόμα, δεν νυστάζω», διαμαρτύρεται σπαρακτικά. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ξεκινάει ένας απίστευτος αγώνας που δοκιμάζει τις αντοχές σας και την υπομονή σας, καθώς αντί να χουχουλιάζετε στη συζυγική αγκαλιά, μπαινοβγαίνετε στο παιδικό δωμάτιο προσπαθώντας να πείσετε το μωρό σας να κοιμηθεί. Όταν επιτέλους τα καταφέρνετε, είναι τόσο αργά που όλη η φύση ησυχάζει, μαζί και ο σύζυγός σας! Αν νομίζετε πως μονάχα εσείς ζείτε αυτό το μαρτύριο, κάνετε λάθος, το σενάριο είναι γνωστό σε άπειρες μαμάδες που καθημερινά καληνυχτίζουν το παιδί τους με τον ίδιο τρόπο που θα το αποχαιρετούσαν αν έφευγε για Αυστραλία! Η άρνηση του παιδιού να πάει στο κρεβατάκι του την ώρα που πρέπει και που έχετε συμφωνήσει μαζί του, οφείλεται σε αρκετούς λόγους. Για παράδειγμα, το ικανοποιεί να νιώθει πως έχει και εκείνο κάποιο έλεγχο στο σπίτι. Επίσης, του φαίνεται αδιανόητο να κοιμηθεί όσο το σπίτι σφύζει από ζωή. Επίσης, όταν περνάει υπέροχα μαζί σας με τι καρδιά να σας αποχωριστεί; Είναι επόμενο λοιπόν πως κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις θα προσπαθεί να κερδίσει παράταση στις κοινές σας στιγμές. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για να το κάνει. Ο πιο συνηθισμένος είναι να επιμένει πως πριν πάει στο κρεβάτι, θα πρέπει οπωσδήποτε να τελειώσει τη ζωγραφιά ή το παζλ που έχει ξεκινήσει από νωρίς. Ο πιο κουραστικός είναι να σας ζητάει συνέχεια κάτι, όπως ένα ποτήρι νερό μετά την τελική καληνύχτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις απλά του εξηγείτε πως τη ζωγραφιά θα την τελειώσει την επόμενη μέρα ενώ παράλληλα αφήνετε ένα ποτήρι νερό στο κομοδίνο του ώστε αν διψάσει να μην βρει αφορμή να πηγαινοέρχεται στην κουζίνα και στην αγκαλιά σας.
Όταν το παιδί είναι σε ηλικία που ξεκινάει να νιώθει ανεξάρτητο, δώστε του πρωτοβουλία για επιλογές στο θέμα του ύπνου που θα του τονώσουν την αυτοπεποίθηση. Ρωτήστε το, λοιπόν, ποιο παραμύθι θέλει να του διαβάσετε πριν κοιμηθεί, ποιες πιτζάμες προτιμά να φορέσει, αν θέλει να πάει για ύπνο τώρα ή σε πέντε λεπτά. Σε όλο αυτό το διάστημα, χαμηλώστε στο ύψος του όσο του μιλάτε πάντα με χαμηλόφωνη, γλυκιά, ήρεμη αλλά αμετάπειστη φωνή χωρίς ένταση και ξεφωνητά. Θυμηθείτε πως έστω και μία φορά αν υποχωρήσετε στην έκκληση «πέντε λεπτά ακόμα, μαμά» το παιδί δεν θα πάψει να την επαναλαμβάνει. Οι επιλογές αξίζει σαν «σύστημα» να υιοθετηθούν και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. Για παράδειγμα, πρέπει να αφήσεις τα παιχνίδια για να πάμε τώρα στο σούπερ μάρκετ, ποια παπούτσια θέλεις να φορέσεις τα πέδιλα η τα μποτάκια;
Μην περιμένετε ένα παιδί να κοιμηθεί όταν λίγη ώρα πριν πάει στο κρεβάτι του το ξεσηκώνετε με άγρια παιχνίδια δράσης. Γεγονός συνηθισμένο στις περισσότερες οικογένειες όπου όταν ο γονιός επιστρέφει από το γραφείο στο σπίτι, γεμάτος νοσταλγία για το παιδί που δεν έχει δει από το πρωί, ξεκινάει τις αγκαλιές, τα ακροβατικά και τις κολοτούμπες με αποτέλεσμα να το ξεσηκώνει δυναμιτίζοντας την αδρεναλίνη του.
Από εκεί και πέρα, χρειάζεται ατέλειωτο διάστημα υπομονής για να το επαναφέρετε στην ηρεμία που απαιτεί η διαδικασία του ύπνου. Για το καλό του, αντισταθείτε στη μεγάλη σας επιθυμία για αγκαλίτσες και παιχνιδάκια αφήνοντας αυτές τις δραστηριότητες για το πρωί της Κυριακής
Η μετάβαση από μια δραστηριότητα σε μια άλλη θα γίνει πιο εύκολη αν ακολουθήσετε κάποιες τακτικές:
- Προειδοποιήστε το Όταν χρειάζεται να κάνετε κάτι μαζί με το παιδί, να πάτε κάπου, να το συνοδέψετε στο σχολείο ακόμα και να το στείλετε για ύπνο, προειδοποιήστε το τουλάχιστον δέκα λεπτά νωρίτερα.
- Βάλτε το ξυπνητήρι . Μια πιο έξυπνη λύση είναι να κουρδίσετε το ρολόι και να του εξηγήσετε ότι με το που θα χτυπήσει σε πέντε λεπτά θα πρέπει να αφήσει το παιχνίδι του για να φύγετε.
- Μιλήστε του απλά . Κάθε φορά που στρώνετε τραπέζι, σας βγαίνει η ψυχή να επαναλαμβάνετε στην κόρη σας να έρθει για φαγητό. «Τώρα, μαμά, έρχομαι» είναι η τυπική απάντηση και αυτό το «έρχομαι» μπορεί να σημαίνει ζέστανε τα μακαρόνια ξανά και ξανά για καμιά δεκαριά φορές. Αντί να ξελαρυγγιάζεστε αγριεμένη, πλησιάστε την και με ήρεμη φωνή ψιθυρίστε της τι ακριβώς πρόκειται να φάει. Οι περισσότερες πιθανότητες είναι πως με το που θα ακούσει «σπαγκέτι» θα αφήσει στην άκρη το παιχνίδι της και θα τρέξει να καθίσει στο τραπέζι.
- Αποφύγετε τις απειλές . Πολλές μαμάδες, απηυδισμένες να περιμένουν πότε το παιδί τους θα αποφασίσει να κάνει τελικά αυτό που του ζητούν, ξεκινούν τις απειλές:«Θα μετρήσω μέχρι το δέκα και αν δεν είσαι στην πόρτα δεν θα πας στο κουκλοθέατρο το Σάββατο»! Ένα μέτρο που ταπεινώνει τον μικρό «αναβολάκια», τον πεισμώνει, μπορεί να τον οδηγήσει αντιδραστικά στο αντίθετο αποτέλεσμα ενώ σίγουρα δεν τον φέρνει στο φιλότιμο.
- Πάρτε το από το χεράκι. Αν η εντολή σας να πάρει το μπουφάν του για να βγείτε από το σπίτι πέφτει στο κενό, καθώς ο μικρός σας τύραννος δεν εννοεί να αφήσει την αγαπημένη του τηλεοπτική εκπομπή ή τη ζωγραφιά, που σώνει και καλά επιμένει να τελειώσει, απλά πιάστε τον τρυφερά από το χέρι, και πέστε του πως μάλλον χρειάζεται βοήθεια για να το πάρει απόφαση ότι επιτέλους φεύγετε!
0 Σχόλια