μεταφοράν της στο εξωτερικό».
«Οι έρωτες πάντα είναι μελοδραματικοί» Μ.Β. Λόγια του Σπύρου Σ. Δενδρινού, με τα οποία προλογίζει το βιβλίο του «Η κοιμωμένη, το τρυφερό ρομάντζο της Σοφίας Αφεντάκη», το οποίο επανεκδίδει ολοκληρωμένο με ιστορικά ντοκουμέντα ο Στρατής Φιλιππότης. Το πόνημα του Δενδρινού δημοσιεύτηκε πρώτα σε συνέχειες στην εφημερίδα «Προοδευτικός Φιλελεύθερος» και το 1953 τυπώθηκε σε μικρό βιβλίο στο τυπογραφείο «Πατρίς» σε δύο χιλιάδες αντίτυπα. Ασχολείται με τη σύντομη αλλά αστραφτερή ζωή της Κοιμωμένης πριν κοιμηθεί. Με το περιβάλλον και το θανάσιμο ειδύλλιό της με Ιταλό τενόρο που συνάντησε μοιραία στην Οπερα της Νάπολης, πριν καλέσουν τον αλλόκοτο Τήνιο γλύπτη να τη μελετήσει στο φέρετρο και να γνωρίσει το ωραίο της πρόσωπο σε νεκρικό πια προσωπείο.
Στην εισαγωγή η Μάρω Βαμβουνάκη σημειώνει: «Το βιβλίο ξεκινά με την περιγραφή μιας "μακάριας", όπως λέει, εποχής, του 1876, και το δράμα του εξελίσσεται στη μικρή τότε Αθήνα όπου η Πλάκα και του Ψυρρή ήταν η καρδιά της. "Οι κοπέλλες ξεφύλλιζαν με τα κρινένια χεράκια τους τη μαργαρίτα να μάθουν αν ο αγαπημένος τους ήταν πιστός, και οι ερωτευμένοι τροβαδούροι έβλεπαν τις εκλεκτές τους, τις κόρες των ονείρων τους"».
Το έργο γράφτηκε σε χρόνια δύσκολα για τις αστικές ελληνικές κοινωνίες, που μελετούσαν ρομάντζα και άκουγαν λυγμικά τανγκό στο ραδιόφωνο, αναζητώντας σύντομα παραμύθια στη δύσκολη πεζή βιοτή: «Ο κόσμος μαγεύεται με τη Μαργαρίτα Γκωτιέ και τις καμέλιές της, με την Κασσιανή του Βυζαντίου, με τη Στέλλα Βιολάντη του Ξενόπουλου, τον Μιμίκο και τη Μαίρη, την Ωραία του Πέραν, και κάθε λογής ανώνυμους πια θυσιασμένους εραστές», προσθέτει η Μάρω Βαμβουνάκη.
«Τα όνειρα είναι επιτακτικά και, "η θλίψη έχει πολύ φαντασία", όπως γράφει ο Ντοστογιέφσκι που τόσο μελέτησε τους έρωτες των φτωχών. Φαντασία καλλιτεχνική, γκροτέσκα, κακόγουστη, λεπτότατη, φαντασία απλοϊκή».
enet
0 Σχόλια