Αλήθεια, πώς ακριβώς μεταφράζεται στη χώρα μας η έννοια του όρου savoir vivre;
Τι ακριβώς, έχουν οι Έλληνες στο μυαλό τους όταν ακούν αυτή τη λέξη;
Το σίγουρο είναι ένα: Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται την αληθινή έννοια του όρου. Στο άκουσμα και μόνο της έκφρασης savoir vivre το μυαλό των περισσοτέρων τρέχει αμέσως σε σνομπ τύπους της υψηλής κοινωνίας, στον καθωσπρεπισμό, στα διάφορα event που η τηλεόραση μας βομβαρδίζει καθημερινά, σε δεξιώσεις και σε πράγματα πολύ μακρινά απ τον κόσμο του απλού και καθημερινού ανθρώπου.Με ένα γενικότερο συμπέρασμα οι Έλληνες είναι ένας ελεύθερος λαός, υπεράνω τύπων που αδυνατεί να μπει και να χωρέσει σε καλούπια.
Κι όμως...'Εχουμε σκεφτεί ποτέ πως από την πρώτη στιγμή της ζωής μας οι ίδιοι οι γονείς μας εισάγουν στον κόσμο του savoir vivre; Από την πρώτη στιγμή μας διδάσκουν το πώς πρέπει να φερόμαστε, πώς πρέπει να μιλάμε, πώς πρέπει να ντυνόμαστε, στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν έναν χαρακτήρα που δεν θα δυσκολευτεί να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο και θα αποτελέσει υγιές κύτταρο της κοινωνίας.
Το να είμαστε ευπρεπείς, να λέμε "ευχαριστώ", να ζητάμε "συγγνώμη", να δεχόμαστε "συγγνώμη", να είμαστε επιμελείς στις υποχρεώσεις μας, να μην ενοχλούμε το διπλανό μας, να δίνουμε τη θέση μας στο λεωφορείο σε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας ή σε μια εγκυμονούσα, να είμαστε καθαροί και ευγενικοί με τον κόσμο που μας περιβάλλει δεν είναι τίποτα παραπάνω από κώδικες του savoir vivre.
Οι καλοί τρόποι δεν αφορούν τελικά τον κόσμο μια "ανώτερης " κοινωνικά και οικονομικά τάξης αλλά όλους μας.
Και δε καμία περίπτωση δεν έχουν να κάνουν ούτε με το μορφωτικό αλλά ούτε και με το οικονομικό επίπεδο ενός ανθρώπου. Κάποιος που έχει μεγαλώσει σε φτωχογειτονιές χωρίς το κατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να είναι πολύ "ανώτερος" και αξιολογότερος άνθρωπος από κάποιον που γεννήθηκε μέσα στα πλούτη και μεγάλωσε με τους καλύτερους δασκάλους. Οι τρόποι του πρώτου κάλλιστα μπορεί να ξεπερνούν κατά πολύ τους τρόπους του δεύτερου.
Γιατί τελικά τα πάντα είναι θέμα παιδείας, θέμα ανατροφής, θέμα ...savoir vivre και όχι θέμα χρημάτων.
Το savoir vivre δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον κοινωνικά αποδεκτό κώδικα συμπεριφοράς. Έναν κώδικα που οι άνθρωποι θέσπισαν από την αρχαιότητα.
Η ανάγκη οριοθέτησης της συμπεριφοράς υπάρχει σε πολυάριθμα έργα των αρχαίων προγόνων μας που μελετώντας κανείς μπορεί να διακρίνει το τι οι αρχαίοι εννοούσαν λέγοντας καλή συμπεριφορά.
Ηθικοδιδακτικά έργα, γνωμικά και αποφθέγματα ξεδιπλώνουν μπροστά μας όχι μονάχα έναν ανεκτίμητο λογοτεχνικό και ποιητικό θησαυρό αλλά και μια ολοζώντανη κοινωνία με χαρακτήρες και συμπεριφορές. Τον καλό, τον κακό, τον σωστό, τον λάθος κλπ. Χαρακτήρες που με το διάβα του χρόνου διαφοροποιούνται και προσαρμόζονται ανάλογα με τα ζητούμενα της εκάστοτε εποχής.
Το να σέβεσαι και να συμπεριφέρεσαι έτσι ακριβώς όπως θα ήθελες να σου συμπεριφέρονται είναι αξίες διαχρονικές.
Κι όσοι τις εφαρμόζουν έχουν αληθινά πιάσει το νόημα και την τέχνη της ζωής.
Γιατί savoir vivre σημαίνει Να ξέρεις να ζεις!.
* Ο όρος savoir - vivre πρωτοεμφανίστηκε το 1671 στο εγχειρίδιο: Νέος οδηγός του πολιτισμού που χρησιμοποιείται στη Γαλλία μεταξύ των τιμίων ανθρώπων του Αντουάν ντε Κουρτέν.
0 Σχόλια