Το αφροδισιακό: Οι ντόπιοι λένε πως έχει αφροδισιακές ιδιότητες λόγω της προσθήκης βοτάνων.
Η ψημένη ρακή της Αμοργού φτιάχτηκε από τις γυναίκες του νησιού, ως μία πιο ντελικάτη και φινετσάτη εκδοχή της σκληροπυρηνικής ρακής. Κάποιοι προσθέτουν επίσης ζάχαρη ή μέλι. Η διαφορά με το ρακόμελο είναι πως η ψημένη ρακή ωριμάζει σε μπουκάλι, ενώ το ρακόμελο ζεσταίνεται επί τόπου.
Αν πάτε ως εκεί, να αναζητήσετε τη ρακή του Μοναστηριού της Παναγιάς της Χαζοβιώτισσας. Είναι διπλά ευλογημένη.
Το Κυκλαδίτικο limoncello: Τα "μηδικά μήλα", όπως τα αποκαλούσαν οι αρχαίοι, φημισμένα για το άρωμά τους αλλά και για τις ιαματικές ιδιότητές τους, καλλιεργούνται συστηματικά στην Νάξο. Τα φύλλα της κιτριάς χρησιμοποιούνται για να αρωματίσουν τη ρακή των αποσταγματοποιών, ιδίως τον Σεπτέμβριο που βρίσκονται στο αρωματικό τους απόγειο.
Στην αγορά θα βρείτε το κιτρόρακο, που είναι το πιο γνωστό και εξόχως νόστιμο και χωνευτικό, το πράσινο που έχει χαρακτήρα λικέρ και το κίτρινο που είναι πιο αλκοολούχο και με περισσότερη ζάχαρη, ιδανικό για έξυπνα κοκτέιλ γεμάτα καλοκαίρι.
Διεθνής ντίβα: Ο σκίνος είναι το δώρο των θεών στο νησί της Χίου. Μάλιστα, η μαστίχα θεωρείται από τα αρχαία χρόνια το θεραπευτικό δάκρυ του σκίνου.
Πολλοί δοκίμασαν (με πολλούς τρόπους και διάφορες γεωπονικές επινοήσεις) να μεταφυτεύσουν το σκίνο σε άλλα σημεία της Ελλάδας, αλλά μάταια. Μεγάλο μέρος της παραγωγής της εξάγεται και αξιοποιείται σε σκευάσματα για την καλή και σωστή λειτουργία του στομάχου και της πέψης εν γένει.
Το απόσταγμά της, εκτός από τον παντοδύναμο και αναγνωρισμένο αρωματικό και γευστικό χαρακτήρα του, είναι ένα εκπληκτικό χωνευτικό και ταυτόχρονα μια προκλητική ενδιαφέρουσα βάση για κοκτέιλ.
* Ούζο.
Θολό ποτήρι, ξεκάθαρες σκέψεις: Είναι αναμφίβολα το best seller ποτό του Αιγαίου, εξαγώγιμο και αγαπημένο από Έλληνες και ξένους. Οι πρώτοι αποσταγματοποιοί είχαν μικρασιατικές ρίζες, περισσό μεράκι και κατείχαν άριστα την τέχνη. Λέγεται πως ένας τούρκος μπέης από τον Τύρναβο, όταν το πρωτοδοκίμασε, αναφώνησε πως ήταν "uso di Marsiglia", δηλαδή τόσο ποιοτικό προϊόν που έπρεπε να περάσει από το τότε διεθνές λιμάνι της Μασσαλίας και από εκεί να εξαχθεί.
Πρακτικά το ουζάκι είναι ένα περίτεχνο απόσταγμα, που αν και έχει παραδοσιακό χαρακτήρα, απαιτεί πολλή γνώση στην παραγωγή του. Αποστάζεται σε άμβυκες ή καζάνια, από σύμμειξη αλκοολών που αρωματίζονται στη συνέχεια με βότανα και σπόρους (ανάλογα με τον τόπο καταγωγής αλλά και το στυλ του αποστακτηρίου) με κυρίαρχο το γλυκάνισο.
Συνδυάζεται άριστα με θαλασσινούς μεζέδες, ενώ είναι εξαιρετικό για καλοκαιρινό απεριτίφ.
Γιώργος Λούκας
Φατουράδες στα Κύθηρα ονομάζονται τα ποτά που προέρχονταν από την επεξεργασία του αγνού τσίπουρου. Η ονομασία «φατουράδα» είναι βέβαια ιταλογενής (πέντε αιώνες ήταν το νησί υποδουλωμένο στους Ενετούς) και σημαίνει «φτιαχτή», δηλ. τσιπούρα (ρακή, τσικουδιά) επεξεργασμένη, που της έχουμε βάλει κάποια υλικά μέσα. Τις παρασκευάζανε σχεδόν πάντοτε στα πλούσια σπίτια του νησιού και συνήθως προσφέρονταν μ’ ένα σπιτικό γλυκό όπως το ξανθό αμυγδαλωτό, το παστιτσέτο ή το ροζέ.
Η επικρατέστερη μορφή είναι αυτή με τα κανελογαρύφαλα, ενώ υπάρχουν κι εκείνες που έχουν άρωμα και γεύση φυσικών φρούτων (μανταρίνι, πορτοκάλι, βερύκοκο) μετά από χρονοβόρα επεξεργασία με τις φλούδες ή τα κουκούτσια τους («λιαστές φατουράδες»).
Η αυθεντική φατουράδα χρειάζεται μακροχρόνιες διαδικασίες ωρίμασης και αυστηρή τήρηση κανόνων αποθήκευσης έτσι ώστε να προσφέρει τα ιδιαίτερα αρώματα που αναβλύζει. Η επιχείρησή μας ακολουθεί όλα τα παραπάνω, μια και είναι η πρώτη που ανέδειξε το εκπληκτικό αυτό ποτό.
Η φατουράδα, όπως όλα τα αλκοολούχα ποτά, χάνει σιγά σιγά το οινόπνευμά της αν δεν είναι πολύ καλά σφραγισμένη. Αποφεύγετε να εκθέτετε το μπουκάλι στον ήλιο.
Προτείνουμε να την πιείτε ζεστή το χειμώνα και με τριμμένο πάγο το καλοκαίρι!
0 Σχόλια