Ελληνικές παροιμίες

• Ν' άκουγε ο Θεός τον κόρακα, όλοι οι γάιδαροι θα ψοφούσαν. (Αρκαδία)
• Ν' απλώνεις τα πόδια σου όσο φτάνει το στρώμα σου.
• Να 'καναν οι μύγες μέλι, τρεις οκάδες στον παρά.
• Να ζήσει όποιος μ' έβρισε, να σκάσει όποιος μου το 'πε.
• Να καβούρους, δώσ' μου αλεύρι.
  • Να λιλί, δώσ' μου τσιτσί.
• Να λείπει το βύσσινο!
  • Να μένει το βύσσινο!
• Νάμουν το Μάη γάϊδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλους τους μήνες κόκκορας και γάτος το Γενάρη
• Να ξαναγενόμουν νύφη, θα 'ξερα να προσκυνήσω.
• Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι.
  • Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι.
• Να σηκωθεί ο άνθρωπος να κάτσει ο γάιδαρος.
• Να σωπάσει ο άνθρωπος να μιλήσει το γαϊδούρι.
• Να 'ταν τα Φώτα βροχερά και η Λαμπρή βροχάτη.
• Νά 'ταν η ζήλεια ψώρα θα ξυνόταν όλη η χώρα!
  • Νά 'ταν η ζήλεια ψώρα, θα γέμιζ' όλ' η χώρα.
• Να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει.
• Να 'χα πουτάνας ριζικό και ακαμάτρας μοίρα. (Αρκαδία)
• Να 'χαμε τραχανά και λάδι, να μας έδινε η γειτόνισα τον τέτζερη.
• Να 'χαν οι κουρούνες γνώση, να μας δάνειζαν καμπόση.
• Νηστεύει ο δούλος του Θεού, γιατί ψωμί δεν έχει.
• Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει.
• Νιός ήμουν και γέρασα.
  • Ήμουνα νιός και γέρασα.
• Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν.
  • Να ξεπλύνεις τις αμαρτίες σου, όχι μόνον το πρόσωπό σου. Είναι η περίφημη καρκινική επιγραφή (δηλ. φράση που διαβάζεται από την αρχή και από το τέλος το ίδιο) που είχε χαραχθεί στο ναό της Αγ.Σοφίας.
• Νοέμβρη νόγα κι έσπερνε, ξερά - χλωρά πελέκα.
• Νους ορά και νους ακούει.
• Nους υγιής εν σώματι υγιεί.
  • Ένα υγιές πνεύμα προϋποθέτει ένα υγιές σώμα.