Σήμερα η επιστήμη έχει ανακαλύψει αφροδισιακές ιδιότητες σε πολλά φυτά και μάλιστα αρκετά βρίσκονται και στην Κω το νησί με πάνω από 1.200 βότανα.
Ας γνωρίσουμε καλύτερα μερικά από αυτά.
* Η φασκομηλιά:
ονομαζόταν από τους αρχαίους χρόνους Ιερό Βοτάνι, γιατί νόμιζαν πως απομακρύνει το θάνατο, όπως αναφέρουν οι Διοσκουρίδης, Θεόφραστος, Ιπποκράτης, Γαληνός κ.α.
Έχει ιδιότητες στυπτικές, τονωτικές και διεγερτικές, γι αυτό και συνιστάται το αφέψημά της ως φάρμακο κατά της ανικανότητας. Επιπλέον προκαλεί θερμότητα σε όλο το σώμα και ειδικά στο στομάχι, διευκολύνει την πέψη, προκαλεί άφθονη διούρηση.
Τα άτεκνα ζευγάρια που ήθελαν παιδί, παρέμειναν χωριστά για τέσσερις πέντε ημέρες, κατά τις οποίες έπιναν καθημερινά φασκόμηλο. Όταν ξανάσμιγαν, η σύλληψη του παιδιού ήταν σχεδόν σίγουρη.
Ο Καρλομάγνος βοήθησε πολύ στη διάδοσή της, ενώ ο γιος του Luis le Pieux συμπεριέλαβε το φασκόμηλο στο διάταγμα De Villis (795), στο άρθρο 70 του οποίου απαριθμούνται τα φυτά που έπρεπε να καλλιεργηθούν οπωσδήποτε στα βασιλικά κτήματα.
Η υπερβολική χρήση του φασκόμηλου χρειάζεται προσοχή, γιατί δημιουργεί προβλήματα στον οργανισμό όπως ταχυπαλμίες, πονοκέφαλο κλπ, ενώ οι γυναίκες που θηλάζουν πρέπει να το αποφεύγουν, γιατί κόβει το γάλα και το κάνει πικρό.
* Μαντζούνι ή Χαμαιλέον μέλας.
Ένα άλλο αφροδισιακό βότανο προέρχεται από την ρίζα ενός φυτού του νησιού της Κω που λέγεται Carthamus corymbosus L. κοινώς Μαντζούνι, ή Χαμαιλέων ο μέλας κατά τον Ιπποκράτη.
Είναι ένα φυτό με αγκαθωτά φύλλα και τα λουλούδια του τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι εκτός των άλλων και για βαφές κόκκινου χρώματος.
* Αγριοραδίκι ή Πικραλίδα.
Παρόμοιες με το παραπάνω ιδιότητες έχει και το αγριοραδίκι ή πικραλίδα (Taraxum officinale). Φυτό με βαθιά ρίζα και οδοντωτά φύλλα σε μορφή λόγχης και κίτρινα λουλούδια σαν μαργαρίτες. Τα μέρη που χρησιμοποιούνται για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι η ρίζα και τα φύλλα.
* Μέλισσα.
Το φυτό Μέλισσα (Melissa officinalis) είναι από παλιά γνωστό για την αναζωογονητική του ιδιότητα. Είναι γνωστό επίσης ως Βάλσαμο ή Μελισσόχορτο ο δε Ιπποκράτης το ονόμαζε Καλαμίνθη και το χρησιμοποιούσε σε γυναικολογικές παθήσεις.
Το όνομα μελισσόχορτο του φυτού οφείλεται στο πλούσιο σε νέκταρ που παράγει για τη διατροφή των μελισσών. Όταν είναι σε πλήρη άνθιση, το φυτό γίνεται τόσο ελκυστικό εξαιτίας της ομορφιάς του, ώστε ο ίδιος ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας Καρλομάγνος διέταξε να φυτεύεται υποχρεωτικά η Melissa officinalis στους κήπους κάθε μοναστηριού.
Οι Άγγλοι πείστηκαν τόσο για τις ανανεωτικές ιδιότητες του φυτού που το αποκάλεσαν το "Ελιξίριο της ζωής". Έχει επίσης βρεθεί ότι το φυτό είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή και άλλες ενώσεις οι οποίες είναι υπεύθυνες για την καταπολέμηση του έρπητα και για δράσεις ρυθμίσεως του θυρεοειδούς, επιπλέον ενισχύει τη μνήμη και θεωρείται ισχυρό αφροδισιακό.
* Τσουκνίδα.
Η περιφρονημένη τσουκνίδα αποτελούσε το πιο ξακουστό βότανο της αρχαιότητας με δεκάδες θεραπευτικές εφαρμογές. Πρώτοι οι Πλίνιος και ο Διοσκουρίδης επισήμανα στην τσουκνίδα σημαντική φαρμακευτική αξία.
Η δράση της καταγράφηκε και στα έργα του Αριστοφάνη. Στα ρωμαϊκά χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν ότι για να ενισχύσουν οι άντρες τη σεξουαλικότητά τους, έπρεπε κάποιος να μαστιγώσει τον αφαλό και τα νεφρά τους με τσουκνίδες. Οι Ρωμαίοι λεγενωνάριοι τρίβονταν επίσης με φύλλα τσουκνίδας για να ζεσταθούν.
Κατά τη Γερμανική Κατοχή, η τσουκνίδα ήταν το καθημερινό φαγητό πολλών Ελλήνων σώζοντάς τους από την πείνα. Τελευταία ανακαλύφθηκε και η αφροδισιακή της δράση.
* Μέντα.
Ένα άλλο πολύ καλό αφροδισιακό είναι και η μέντα. Η χλωρίδα της Κω περιλαμβάνει διάφορα είδη μέντας, όπως:
μέντα η χνουδωτή, μέντα η στρογγυλόφυλη (αγριόδυσμος), μέντα η Πουλέγιος ή Φλισκούνι, μέντα η πράσινη (δυόσμος).
Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως σήμερα σαν αρωματικό στη μαγειρική, την οινοποιία και στη φαρμακοποιία. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι με δυόσμο πριν από το γεύμα. Επίσης, αρωμάτιζαν το νερό του μπάνιου. Στην Αρχαία Ελλάδα ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός χρησιμοποιούσαν την μέντα κατά της δυσπεψίας, κατά των νευρικών διαταραχών, ως διουρητικό κατά της αϋπνίας, και ως αφροδισιακό.
Από το 6ο αιώνα πρωτοσυναντώνται κρέμες καθαρισμού δοντιών με δυόσμο.
Τα ποντίκια φαίνεται να αποφεύγουν τη μυρωδιά της γι αυτό και χρησιμοποιείται για την απομάκρυνσή τους.
* Γκραικόχορτο ή Τριγωνέλλα.
'Ενα άλλο σημαντικό βότανο της Κω είναι το γνωστό γραικόχορτο ή Trigonella. Από ιστορικής απόψεως, η Τριγωνέλλα είναι ένα από τα αρχαιότερα θεραπευτικά βότανα, ο Ιπποκράτης την ονόμαζε Τηλίς και την συνιστούσε ως κατάπλασμα σε οιδήματα ενώ το λάδι που προέκυπτε από τους σπόρους ονομαζόταν "Τήλιον έλαιον".
Τελευταία αποδείχτηκε ότι το φυτό αυτό δρα ευεργετικά στην ανδρική λίμπιντο. Η σχετικά έρευνα διεξήχθη από το Κέντρο Κλινικής και Μοριακής Ιατρικής στο Brisdane της Αυστραλίας.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνδρες που λάμβαναν το συγκεκριμένο βότανο παρουσίασαν σημαντική βελτίωση της σεξουαλικής τους απόδοσης. Η δράση του αποδίδεται στην περιεκτικότητά του σε σαπωνίνες, ενεργά συστατικά που θεωρείται ότι ενεργοποιούν την έκκριση των ανδρικών ορμονών, συμπεριλαμβανομένης και της τεστοστερόνης.
Ξενοφών Φανουρίου.
