Ελληνικές παροιμίες

• Πάθει μάθος.
  • Μαθαίνουμε παθαίνοντας. (Πβ. Αισχ. Αγαμ.177)
• Παιδιά, σκατά και σύννεφα δεν πιάνονται. (Χιώτικη)
• Παίναε τη θάλασσα, αλλά να περπατείς στην ξέρα.
• Παλιά μας τέχνη κόσκινο.
• Παλιό γιατρό και γέρο καπετάνιο να γυρεύεις.
• Παλιό μουλάρι καινούργια περπατησιά δε βγάνει.
• Παλιό τ' αμπέλι, λίγο το κρασί.
• Παλιός οχτρός φίλος δε γίνεται. (Κεφαλονίτικη)
• Παπάς, γιατρός και χωροφύλακας καλύτερα 'ναι να μην μπαίνουνε στο σπίτι.
• Παπά παιδί, διαβόλου εγγόνι.
• Παπάς, παπά καλό δε θέλει.
• Παπάς εγίνεις Κωσταντή; Έτσι το 'φερ' η κατάρα.
• Παπάς στην πόλη, η παπαδιά 'μολογάει.
  • Ο παπάς απ' την πόλη, η παπαδιά μολογάει.
• Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο.
• Παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι (σκωπτικό-χιουμοριστική)
• Πάρ' τ' αυγό και κούρευ' το.
• Πάρ' τη σκούφια σου και βάρα με.
• Παρ' τον έναν και χτύπα τον άλλον.
• Παρ' τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου.
• Πάσσαλος, πασσάλω εκκρούεται.
  • Για να απαλλαγής από μια δύσκολη κατάσταση, πρέπει να πάρεις δραστικά μέτρα.
• Παστρική καλή Θοδώρα, το τσαρούχι μέσ' την πίτα. (Αρκαδία)
• Πάταξον μεν άκουσον δε.
  • Χτύπησέ με αλλά άκουσέ με. Περίφημη φραση που είπε ο Θεμιστοκλής στον Ευρυβιάδη στο κρίσιμο συμβούλιο πριν από τη ναυμαχία στη Σαλαμίνα.
• Πάτησε και ο Αύγουστος, η άκρη του χειμώνα.
• Πεθερά δεν είχα και πεθερά απόκτησα.
• Πενία τέχνας κατεργάζεται.
• Πέντε μήνες έναν κόμπο, ένα μήνα πέντε κόμπους.
• Περήφανος καλόγερος, άδεια τα σάκουλά του.
• Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
  • Περί ορέξεως ουδείς λόγος.
• Πέρσι εκάηκε το φαί και φέτος βγηκ' η τσίκνα!
• Πέρσι ψόφησε, φέτος βρόμησε.
• Περσινά ξινά σταφύλια.
• Πες, πες το κοπέλι κάνει τη γριά και θέλει.
  • Πες το, πες το, το κοπέλι, κάνει την κυρά και θέλει.
• Πέσε σύκο να σε φάω.
  • Πέσε πίτα να σε φάω.
• Πετάγεται σαν την πορδή.
• Πέτρα που βλέπεις νά'ρχεται, λιγότερο πονάει.
• Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει.
  • Πέτρα που κυλά μούχλα ποτέ δε πιάνει.
  • Πέτρα που κατρακυλά, σπιτικό δεν κάνει.
• Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος.
• Πιάστηκε σαν τον ποντικό στη φάκα.
• Πιες μόνο νερό, να ’χεις κεφάλι καθαρό.
• Πίστευε και μη ερεύνα.
• Πιστόν γη, άπιστον θάλασσα.
• Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
  • Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και το γουρούνι τ' αρχίδια
• Πίσω να πάει ντρέπεται, μπροστά να πάει φοβάται.
• Πίττα που δεν τρως, τί σε μέλλει κι αν καεί;
• Πλένε τα ρόδα στο γιαλό, πλένε κι οι καβαλίνες.
• Πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό.
• Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε;
• Ποιος στραβός δε θέλει το φως του;
• Πολλά μουνιά τριγύρω μου, στον πούτσο μου κανένα.
• Πολλές φορές πάει η κολοκύθα για νερό, μία πάει και δε γυρίζει. (Αρκαδία)
• Πολλοί οι νεκροί που κλαίγανε στ' αρρώστου το κεφάλι.
• Πολλοί συγγενείς, λίγοι λίγοι.
• Πονάει δόντι, κόβει κεφάλι.
• Πότε έγινα φαντίνα; Όταν βρήκα τον καιρό;
  • Φαντίνα είναι η πρωτότοκη κόρη, η οποία είχε ιδιαίτερα προνόμια.
• Πότε με τα καρύδια του, πότε με τον χαλβά του, ήφερε την καλογριά εις τα θελήματά του.
• Ποτέ μη δώσεις στον φτωχό πόρτα και παραθύρι και πάπλωμα να σκεπαστεί, μη σηκωθεί και φύγει.
• Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
• Πράσιν' άλογα [ή/και] Πράσσειν άλογα.
• Πρόβατο που βελάζει χάνει την χαψιά του.
• Πρώτα όβασον κι'επεκεί κακάντσον. (Ποντιακή)
• Πυρ, γυνή και θάλασσα.
• Πόρδου άκουσμα, σκατού μαντάτο
• Που δεν ακούει τσου φίλους του, ευκαριστάει τσ' οχτρούς του. (Κεφαλονίτικη)
• Που έχει αδερφό καλόγερο, έχει ζευγάρια βόδια.
• Πού σε πονεί και πού σε σφάζει.
• Που σου νεύκω που πάεις.
• Που στύλλον, στύλλον άνεσιν.
  • Κύπριακή, σημαίνει «Καλά ως εδώ, βλέπουμε για αργότερα».
• Πούλαγε ακριβά και ζύγιαζε σωστά.
• Πουτάνας τύχη δε χάνεται.
• Πούτσες μπλε κι αρχίδια καπαμά. (υβριστική)
  • Πούτσες μπλε με γκρι κορδέλες.
• Πούστηδες και παλλικάρια, γίναμε μαλλιά κουβάρια
• Πρώτη βοήθεια του θεού, δεύτερη του γειτόνου.
• Πώς πάν' αράπη τα παιδιά σου, όσο πάνε και μαυρίζουνε.
• Πώς παν' τα παιδιά σου κόρακα; Όσο παν' μαυρίζουν.
  • Τι κάνουν κόρακα τα παιδιά σου; Όσο πάνε και μαυρίζουνε.