Η Ιστορία της Κομμωτικής - History of Coiffure

Από τα πολύ παλιά χρόνια, ο άνθρωπος ασχολήθηκε έντονα για να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ομορφιά.

Η ομορφιά ως ανάγκη είναι πανάρχαια και απασχόλησε όλους τους ανθρώπους, γυναίκες και άντρες ανεξαρτήτου ηλικίας.
Ένα μέσο ικανοποίησης της ανάγκης ¨ομορφιά¨ είναι η περιποίηση και η διαμόρφωση των μαλλιών, δηλαδή η κομμωτική.

Η κομμωτική είναι μια τέχνη με βαθιές ρίζες στα βάθη των αιώνων.
Από τα αρχαία χρόνια πολλοί λαοί ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την περιποίηση των μαλλιών τους. Από αυτούς ξεχώρισαν οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Σύριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Μινωίτες, οι Ρωμαίοι, οι οποίοι μάλιστα χρησιμοποίησαν για τον σκοπό αυτό παράξενα υλικά και εργαλεία.
Μερικά από αυτά ήταν το ξύλο, το καλάμι, ο πηλός, ο οψιδιανός, οι καρποί των δέντρων, το λάδι, ο ασβέστης κ.λ.π. Ιδιαίτερη σημασία έδωσε ο άνθρωπος από την εμφάνιση του κιόλας στην γη, στο να χρωματίζει το δέρμα και τα μαλλιά του για λόγους τόσο θρησκευτικούς όσο και καλλωπιστικούς.
Ωστόσο, τα πρώτα ιστορικά τεκμήρια για τον χρωματισμό των μαλλιών (και όχι μόνον) προέρχονται από τους τάφους του Φαραώ. Η αρχαιολογική σκαπάνη απέδειξε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν για την βαφή των μαλλιών τους μεταλλικά στοιχεία και τουλάχιστον τρία φυτικά χρωστικά: Χέννα, Σουμρίκι και Ρένγκ που έδιναν κόκκινο, κίτρινο και μαύρο χρώμα. Είναι επίσης γνωστό ότι την ίδια εποχή χρησιμοποιούσαν την Χέννα οι λαοί της Ινδίας, της Περσίας και
του Ισραήλ.
Οι αρχαίες Ελληνίδες έβαφαν τα μαλλιά τους με διάφορα μείγματα από τάλκ και φυτικούς χυμούς, αλλά και με επικίνδυνες συνταγές που είχαν βάση τον ανθρακικό μόλυβδο (στουπέτσι) και τον θειούχο υδράργυρο (κιννάβαρι).
Οι Λατίνοι συγγραφείς μας πληροφορούν για τις συνταγές βαφής μαλλιών που χρησιμοποιούσαν οι Γαλάτες και που ασφαλώς είχαν υιοθετήσει και πολλές Ρωμαίες κυρίες. Για το ξάνοιγμα των μαλλιών χρησιμοποιούσαν μίγμα από λίπος γίδας και στάχτη οξιάς.
Για το χρωματισμό των μαλλιών χρησιμοποιούσαν φλοιό καρυδιών, άλατα του μολύβδου και του χαλκού και για πιο εύκολη χρήση, χτένισμα με μολύβδινες χτένες.
Όταν ανακαλύφθηκε η Αμερική έγινε γνωστό ότι οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν ινδικό λουλάκι για να ζωντανεύουν τα κατάμαυρα μαλλιά τους. Το χρωματικό αποτέλεσμα που πετύχαιναν είναι το σημερινό blue-black (μαύρο-μπλέ).
Περί το τέλος του 16ου αιώνα το ξανθό χρώμα έγινε αληθινή μανία στην Βενετία.
Οι κομψότερες Βενετσιάνες μούσκευαν τα μαλλιά τους με ένα διάλυμα καυστικής σόδας και καθόντουσαν στον ήλιο 3-4 ώρες κάθε ημέρα. Με αυτόν τον μάλλον επώδυνο τρόπο αποκτούσαν το περίφημο ξανθό Βενετίας που αποθανάτισε στα έργα του ο μεγάλος ζωγράφος της Αναγέννησης Τισιανός.
Τα πρωτόγονα αυτά μέσα χρωματισμού των μαλλιών δεν διαφοροποιήθηκαν ιδιαίτερα μέχρι την εποχή της περούκας, οπότε δεν υπήρχε πια θέμα βαφής, ένα πουδράρισμα στην περούκα ήταν αρκετό.
Με την εποχή της περούκας άρχισαν και τα περίτεχνα χτενίσματα της εποχής που και αυτά όμως έχουν τις ρίζες τους στα πολύ παλαιά χρόνια. Τα Ελληνικά χτενίσματα ξεχώρισαν για την δημιουργικότητα αλλά και για την απλότητά τους από την Μυκηναική εποχή (1200 π.Χ.) με τις διπλές κορώνες και τις κατσαρές μπούκλες στο μέτωπο μέχρι και την Μινωική εποχή (1600 πΧ) και τις διακοσμήσεις από πολύτιμα διάδημα με πολλή φαντασία και αρχοντιά.

Mary & Elizabeth Capel,1650, by Cornel. Johnson

Οι εποχές του Μπαρόκ, του Ροκοκό, του ρομαντισμού αλλά ακόμη και η μόδα των χρόνων του Ανρύ Γκωμώ σημάδεψαν με την δημιουργικότητα και την φαντασία τους τις εποχές αλλά και τις ίδιες τις γυναίκες αφού το χτένισμα προσέδιδε την κοινωνική τάξη που ανήκαν. Όλα τα υλικά και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν από την Αρχαία εποχή για να επέμβει ο άνθρωπος στα μαλλιά του διέφεραν γεωγραφικά και χρονικά.

Όμως όλα μαζί συνέθεταν την τέχνη της κομμωτικής.
Η τέχνη αυτή χρειάστηκε να περάσει πολλά και διάφορα στάδια εξέλιξης μέχρι να φτάσει στα σημερινά επίπεδα. Η εξελικτική πορεία της κομμωτικής συνεχίζεται αμείωτη μέχρι και σήμερα και μάλιστα με γρηγορότερο ρυθμό από ότι στο παρελθόν. Η σημερινή κομμωτική χαρακτηρίζεται από την υψηλή τεχνογνωσία που διαθέτει ο κλάδος αλλά και από τις έντονες, ταχύτατες και τολμηρές αλλαγές και καινοτομίες.

Πρόσφατα γυρίστηκε ένα μίνι ντοκυμαντέρ 15 λεπτών από την Dr. Katherine Schwab του πανεπιστημίου Fairfield στις ΗΠΑ, στο οποίο έγινε απόπειρα αναπαραγωγής των αρχαιοελληνικών χτενισμάτων των Καρυάτιδων της Ακρόπολης σε έξι φοιτήτριες! Το ντοκυμαντέρ κρατάει μόλις 15' αλλά σε πραγματικό χρόνο χρειάστηκαν πολλές ώρες για κάθε μία κοπέλα. Παρακάτω τα τελικά αποτελέσματα, που επιβεβαίωσαν πως τα περίτεχνα χτενίσματα των αγαλμάτων δεν υπήρχαν μόνο μέσα στο μυαλό των γλυπτών, αλλά αντιπροσώπευαν πραγματικές γυναίκες!