Ποιος είναι αυτός που δεν ένιωσε ποτέ το τσίμπημα της ζήλειας στη καρδιά;
Ποιος είναι αυτός που όντας ερωτευμένος δεν είδε «ανταγωνιστές και αντιπάλους» στην διεκδίκηση του αντικειμένου του πόθου του και δεν αντέδρασε σπασμωδικά, όταν υποψιάστηκε ότι το ταίρι του, το «δικό» του ταίρι αρέσκεται να μοιράζεται το χρόνο του και τα ενδιαφέροντά του και με τους ...εχθρούς;Η λέξη ζήλεια προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη «ζήλος» και σημαίνει ζέση της ψυχής για κάτι που έχουμε πίστη και αφοσίωση. Όταν λοιπόν κάτι που θεωρούμε δικό μας, κτήμα μας και νιώθουμε ότι κινδυνεύει να χαθεί αναπτύσσουμε το συγκεκριμένο συναίσθημα φόβου και παραλογισμού ότι μπορεί, ίσως να χάσουμε τα κεκτημένα…
Παράλογη και παράξενη κατάσταση που όμως όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν –πολύ ή λίγο-ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, κοινωνικής ή οικονομικής τάξης. Ο Φρόυντ το θεωρεί ίσο μεταξύ των υπολοίπων συναισθημάτων και το χαρακτηρίζει ομαλή περίπτωση εκδήλωσης προσωπικών δεδομένων.
Το φυσιολογικό
Η φυσιολογική ζήλεια είναι το συναίσθημα που όλοι έχουμε στα ανθρώπινα γονίδια μας και προκαλείται από το γενετήσιο ένστικτο και εκφράζεται μέσα από τη συμπεριφορά κάποιου τρίτου ως προς το ταίρι μας. Έτσι αν δούμε το ταίρι μας να περιστοιχίζεται από όμορφες (ή και άσχημες δεν έχει μεγάλη σημασία) γυναίκες και να έλκει το θαυμασμό είναι λογικό να νιώσουμε το συναίσθημα αυτό που πιθανότατα εξαφανίζεται από μόνο του, μόλις αποσπαστούμε από το συγκεκριμένο περιβάλλον.
Το νευρωτικό
Τα πράγματα σοβαρεύουν όταν το συναίσθημα της ζήλειας παίρνει σάρκα και οστά χωρίς να υπάρχουν ορατές αιτίες ή κίνδυνοι. Δηλαδή όταν μας μπαίνουν ιδέες ότι μπορεί να χάσουμε το σύντροφό μας και προβάλουμε τους φόβους μας ακραία και χωρίς λόγο.
Το αρρωστημένο
Ξεπερνά τα όρια του αποδεκτού και γίνεται έμμονη ιδέα ο φόβος της απιστίας. Το άτομο βασανίζεται διαρκώς από αμφιβολίες, βρίσκεται μόνιμα σε μια ανησυχία, βλέπει τα γεγονότα διαστρεβλωμένα και τα μεγεθύνει υπερβολικά δημιουργώντας θέματα εκεί που δεν υπάρχουν, προκειμένου να παίρνει επιβεβαιώσεις ότι παραμένει «ένας και μοναδικός». Αν δεν καταφέρει να το εισπράξει επαρκώς, καταφεύγει σε λεκτική (ψυχολογική) συχνά και σωματική βία.
Αστρολογικοί μύθοι και πραγματικότητες
Η ζήλεια δεν είναι θέμα ζωδίου! Όλοι μπορούμε να νιώσουμε ζήλεια στη ψυχή μας όταν αισθανθούμε ανασφάλεια.Ταύροι και Καρκίνοι όπως και οι Σκορπιοί θεωρούνται τα πιο κτητικά από όλα τα ζώδια και επιθυμία τους είναι να νιώθουν ασφάλεια από το ταίρι τους. Ποιός όμως δεν το θέλει; Και στην πραγματικότητα, αν πέσεις σε ζηλιάρη Δίδυμο, Τοξότη, Ζυγό ή Υδροχόο (ναι, υπάρχουν κι αυτοί) η ...ψυχοπάθεια μπορεί να ξεπεράσει κάθε όριο.
Η ζήλεια δεν έχει να κάνει τόσο με την ασφάλεια που επιθυμούμε από το ταίρι μας όσο με το πόσο ικανοί είμαστε να δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι σχέσεις εμπιστοσύνης… και πρακτικά πότε δείχνουμε εμπιστοσύνη; Κυρίως όταν πρώτοι εμείς εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας!
Δεν είναι τυχαίο πως οι πιο αυστηροί μπαμπάδες είναι αυτοί που στην δική τους νιότη έχουν κάνει τις άπειρες «ζημιές» τις άπειρες «ατασθαλίες» γνωρίζουν λοιπόν πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον ίσιο δρόμο, τον «σωστό», και να λοξοδρομήσεις ακριβώς επειδή οι ίδιοι έχουν ξεφύγει στο παρελθόν. Ακόμα περισσότερο παρατηρώντας καλύτερα ακραία ζηλιάρηδες συζύγους, βλέπουμε ότι είναι πρώτοι αυτοί οι επικίνδυνοι με μεγάλη ροπή στην απιστία και στην έλλειψη εμπιστοσύνης που τους κάνει να εξαγριώνονται με το ταίρι τους… συγκρίνοντάς το με τον δικό τους «κακό εαυτό»!
Η Αφροδίτη και ο Άρης
Παραδοσιακά, οι δυσαρμονικές όψεις ανάμεσα στα δύο βασικά ενεργειακά αρχέτυπα του θηλυκού και του αρσενικού στην ερωτική τους κυρίως διάσταση, είναι εκείνες που δημιουργούν έντονα πάθη ανταγωνισμούς και διεκδικήσεις. Και κατ’ επέκταση ...ζήλειες!
Κι αυτό μπορεί να συμβεί σε δύο κατευθύνσεις, βάζοντας τον «ασθενή» είτε στην θέση του θύματος, είτε του θύτη. Γιατί το θέμα της ενεργειακής «προβολής» υπάρχει σε κάθε όψη και πρακτικά αν κάποιος έχει για παράδειγμα ένα τετράγωνο Αφροδίτης-Άρη στο ωροσκόπιο του και αρνείται πεισματικά να «ενδώσει» στη ζήλεια, μπορεί ...άνετα να την συναντήσει στο πρόσωπο του συντρόφου του.
Τα ίδια ισχύουν και για τις όψεις του Κρόνου ή του Πλούτωνα που έμμεσα ή άμεσα αναπαράγουν το φαινόμενο της ζήλειας. Μόνο που εκεί απαντάται συχνότερα η νευρωτική και η αρρωστημένη της μορφή.
Πλανήτης με πολλαπλές αρμοδιότητες στο χάρτη μας με εξέχουσες τα θέματα εξουσίας, ορίων, ανασφάλειας και καχυποψίας που απορρέουν συνήθως από την καλή ή κακή σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Χάνω την εξουσία σημαίνει χάνω τον έλεγχο πάνω στη σχέση την οποία χρειάζομαι για να νιώθω ασφαλής. Σε δύσκολες γωνίες με προσωπικούς πλανήτες δημιουργεί υπερβολικά συμπλέγματα κατωτερότητας που κάνουν το άτομο να μην σέβεται τον εαυτό του και να ταλαιπωρείται από έναν συνεχή φόβο για απογοήτευση στις σχέσεις. Συχνά παρουσιάζουν ατυχίες στη ζωή που προκαλούν ανασφάλειες, κάνουν το άτομο στρυφνό με δυσκολίες συμβίωσης, γεμάτο άγχος για τον συνεχή έλεγχο της κατάστασης. Το χειρότερο δε όλων, είναι ότι κατατρώγεται από μια διαρκή καχυποψία και μια τάση να αισθάνεται ότι του λένε ψέματα, τα οποία και πρέπει να ανακαλύψει. Με την Αφροδίτη ιδιαίτερα, έχει την τάση να πνίγει τον έρωτα και το πάθος κι ενώ έχει την ικανότητα να διατηρεί σχέσεις, η συντήρηση αυτή να είναι εξαιρετικά επώδυνη. Διάφορες ατυχίες κάνουν το άτομο να «γαντζώνεται» πάνω στον άλλον και να προσπαθεί διαρκώς να πάρει επιβεβαιώσεις δημιουργώντας προβλήματα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Η ευθύνη του Πλούτωνα
Ο Πλούτωνας επίσης όπως και ο Κρόνος συνδέεται με θέματα ελέγχου και εξουσίας αλλά με έναν πιο ακραίο, απόλυτο και εξουσιαστικό τρόπο. Γι’ αυτό η Πλουτώνια ζήλεια δεν είναι μόνον ερωτικού χαρακτήρα. Μπορούμε να την βρούμε παντού, ως φθόνο ή ζηλοφθονία, ακόμη και ως διάθεση να «αρπάξουμε» κάτι που «ανήκει» σε άλλον. Ένας δυσαρμονικός Δίας μπορεί να γιγαντώσει αυτές τις τάσεις, γι αυτό απαιτείται ...προσοχή.
Όταν ο κυβερνήτης του Σκορπιού έχει δύσκολες γωνίες με προσωπικούς πλανήτες ή έντονη παρουσία στο χάρτη γενικότερα, συνήθως δηλώνει έντονη σεξουαλικότητα και πάθος συνυφασμένο όμως με απόλυτη κτητικότητα. Ο «ασθενής» κολλάει στο σύντροφο του σαν στρείδι, ζητώντας την πλήρη ταύτιση μαζί του μέχρι να καταφέρει να τον αλλοιώσει και να τον φέρει στα νερά του ή να τον ...ρουφήξει! Για να το πετύχει, συχνά υιοθετεί μια πολιτική απεριόριστης φροντίδας και «νοιαξίματος» που θυμίζει το πολύ γνωστό «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες». Κι όταν ο «Δούρειος Ίππος» πετύχει τον σκοπό του, τότε αποκαλύπτονται οι δυσάρεστες πτυχές της υπόθεσης.
Φυσικά, παράλληλα αναπτύσσει έντονη καχυποψία, προσπαθώντας να προλάβει-και καλά- καταστάσεις λειτουργώντας συχνά σαδομαζοχιστικά και αυτοκαταστροφικά τινάζοντας τις σχέσεις κυριολεκτικά στον αέρα!
Από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες γωνίες του Πλούτωνα είναι με τον πλανήτη Άρη (κυρίως τετράγωνα). Θεωρείται ακραίος και βίαιος σχηματισμός και τα ένστικτα χρειάζονται οπωσδήποτε έλεγχο. Αν συγκλίνουν προς την ίδια κατεύθυνση και άλλες συνθήκες, το κύτταρο έχει τρομερές εντάσεις, συγκρούσεις και μανία καταστροφής, κάτι που, αν «περάσει» στην ψυχική δομή, μπορεί να φτάσει ακόμα και στα εγκλήματα πάθους. Εκεί όπου η φράση «μόνον ο θάνατος θα μας χωρίσει» αποκτά μια ...εντελώς συγκεκριμένη διάσταση. Μπρρ...
Βεβαίως δεν αρκεί, μόνο μια ισχυρή γωνία του Πλούτωνα για να εκδηλώσει κάποιος τόσο ακραία συμπεριφορά, αλλά πολλοί συνδυασμοί μαζί που επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση του Πλουτώνιου χαρακτήρα. Και όταν υπάρχει κάποιο είδος ψυχικής ή πνευματικής ανισορροπίας (άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου), δεν θέλει και πολύ για να ξεσπάσει το κακό.
Ποιός θα ξεχάσει την πανέμορφη κοπέλα από την Βέροια πριν από μερικά χρόνια που έπεσε θύμα δολοφονίας του νεαρού πρώην φίλου της που έκανε τον ανήξερο, θρηνώντας μαζί με τους γονείς της;
Η ακόμα πιο φρικαλέο εκείνο το έγκλημα πάθους της Σαντορίνης, που έκανε το γύρω του κόσμου για την πρωτοφανή βιαιότητα του συζύγου, ο οποίος αφαίρεσε «στεγνά» το κεφάλι της γυναίκας του γιατί νόμιζε ότι τον απατούσε;
Για να επιστρέψουμε στις πιο... νορμάλ περιπτώσεις, σε αρκετές περιπτώσεις η ζήλεια του Πλούτωνα ή του Κρόνου είναι βουβή. Το άτομο μπορεί να υποφέρει και να σέρνεται στα ...πατώματα, χωρίς να δείχνει κάτι προς τα έξω. Αβάσταχτος ο καημός, αβάσταχτος και ο πόνος...
Πάντως σε κάθε περίπτωση, το θέμα της πνευματικής ισορροπίας είναι ιδιαίτερα σοβαρό, αφού η λογική και ο βαθμός συνειδητότητας μας ορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα μιας αρρωστημένης ζήλειας. Και αναφέρομαι κυρίως στην αρμονική σχέση μεταξύ λογικής και συναισθήματος, όπου οι δύο βασικές λειτουργίες δεν ανταγωνίζονται η μια την άλλη.
Όταν όμως η επικοινωνία μεταξύ λογικής και συναισθήματος είναι κακή και οι δύο λειτουργίες τίθενται αντιμέτωπες, το «εργαλείο» της λογικής σκέψης, παρά την αντίθετη αίσθηση που ίσως υπάρχει, είναι εκείνο που κάνει την μεγαλύτερη «ζημιά». Παίρνει τα ηνία διαστρέφοντας ουσιαστικά την καθαρότητα των συναισθημάτων και στηρίζοντας την σκιερή πλευρά τους με κάθε λογής «ακλόνητα» επιχειρήματα. Το συναίσθημα τότε παύει να «αναπνέει» και λειτουργεί μονοδιάστατα.
Τι να κάνω γιατρέ μου;
Ο Ουρανός και η ελευθερία που επαγγέλλεται είναι το ένα «αντίπαλο δέος» της ζήλειας. Όλοι κάπου τον έχουμε στα ωροσκόπια μας και μπορούμε να ανατρέξουμε στην ...βοήθεια του ανά πάσα στιγμή. Ο Ουρανός όμως για να λειτουργήσει σε πλήρη ισχύ συνήθως χρειάζεται και μια «ιδεολογική πλατφόρμα», κάτι που πολλές φορές καταντά να είναι τεχνητό και δεν διασφαλίζει καμία ισορροπία. Όσα «απελευθερωτικά» σεμινάρια κι αν κάνει κάποιος, στην πράξη ενδέχεται να ματαιοπονεί. Αντίθετα παρατηρείται συχνά το φαινόμενο των αντιφάσεων, άλλα δηλαδή να διακηρύττει κανείς στην θεωρία και άλλα να πράττει...
Ίσως το καλύτερο και πιο αποτελεσματικό «φάρμακο» κατά της αρρωστημένης ζήλειας είναι ο υγιής Ποσειδώνας, ιδιαίτερα αν συνδυάζεται με έναν απαλλαγμένο υπερβολών Δία. Ο φορέας της αγάπης στην υπερπροσωπική της διάσταση, είναι εκείνος που μπορεί να διαγράψει μονομιάς κάθε αρνητική σκέψη και να μας σηκώσει στα ουράνια. Ανάλογη μπορεί να είναι και η «δυσαρμονική» συμβολή του με την διαφορά πως σε μια τέτοια περίπτωση το ...κέρατο πάει σύννεφο!
Εννοείται βέβαια πως ο Ουρανός μαζί με τον Ποσειδώνα μπορούν να κάνουν θαύματα!
Γιατί τελικά τι νόημα έχει η αγάπη αν δεν περιέχει ως πρώτο συστατικό της την ελευθερία; (και αντιστρόφως) Η αγάπη δε δίνει παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει παρά μόνο από τον εαυτό της. Δεν μπορεί να κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται. Γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη! Δεν αγοράζεται και δεν πουλιέται, δεν υποχρεώνεται και δεν υποδουλώνεται...
Ένα «χρήσιμο» πάθος (;)
Μήπως όμως σε μια σχετικά ελεγχόμενη ποσότητα μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο πάθος; Μήπως μας είναι απαραίτητη μια μικρή υγιή δόση ζήλειας;
Δεδομένου ότι είναι ένα συναίσθημα που ακολουθεί το ανθρώπινο είδος από τις απαρχές της ύπαρξής του χρησίμευσε στους άνδρες προκειμένου να αναπτύξουν επιθετικότητα απέναντι σε πιθανούς αντιζήλους και η επιθυμία για αποκλειστικότητα γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο εξασφάλιζαν την πατρότητα των απογόνων τους, πράγμα που ήταν ανέκαθεν το αδύνατο σημείο των ανδρών(λόγω εξέλιξης φυλών κλπ). Έτσι, δικαιολογούν και οι επιστήμονες και το ότι στους άνδρες προκαλεί πολύ πιο έντονη ζήλεια η πιθανότητα να έχει η σύντροφός τους σεξουαλική σχέση παρά συναισθηματικό δεσμό με κάποιον άλλο άνδρα. Για τις δε γυναίκες οι οποίες είχαν τα παιδιά και χρειάζονταν τον άνδρα σαν προστάτη και εγγυητή της ασφαλείας τους, αυτό που βάραινε περισσότερο ήταν το συναισθηματικό δέσιμο. Αν αυτό εξέλειπε, χανόταν και η αφοσίωση που είχε η ίδια στα παιδιά της. Επομένως η ζήλεια ήταν πάντα ένα χρήσιμο πάθος που εξασφάλιζε τη γενετική συνέχεια του είδους και τη φροντίδα για τους απογόνους. Αν υπάρχει μια δόση αλήθειας σε αυτή τη θεωρία, τότε η ζήλεια χρησιμεύει στο να διαφυλάξουμε τη σχέση μας και να προστατέψουμε την οικογένειά μας. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται συνειδητά, αλλά μέσα από μια βαθιά συναισθηματική γνώση που πέρασε στον άνθρωπο από γενιά σε γενιά και αποτελεί σύστημα άμυνας και προστασίας της σχέσης και ασφάλειας απέναντι σε οτιδήποτε τη βάζει σε κίνδυνο!
Εξάλλου συχνά και στην τηλεόραση ή στα περιοδικά δεν διαβάζουμε ειδικούς σεξολόγους που διαρκώς αναφέρουν πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν δόσεις ζήλειας και διεκδίκησης μεταξύ ζευγαριών-εραστών προκειμένου να συντηρείται και να μην χάνεται το ερωτικό πάθος;
0 Σχόλια