Ουζο, η πεμπτουσία της απόλαυσης του καλοκαιριού

* Που πίνεται
Σε "ανορθόδοξα" μέρη!
Στη θάλασσα, έχοντας φροντίσει να φέρετε από το σπίτι ένα φορητό ψυγείο με πάγο, κρύο νερό, γυάλινα ποτήρια, ένα λεμόνι κι ένα μαχαίρι. Ας βουτήξει κάποιος για αχινούς και δείξτε στα παιδιά να βγάζουν πεταλίδες από τα βράχια. Ο απόλυτα μίνιμαλ εξαίσιος μεζές!.
Στον πάγκο της κουζίνας την ώρα που "τελειώνει" το φαγητό κι ετοιμαζόσαστε για το στρώσιμο του τραπεζιού.
Στο πεζούλι στην άκρη του κήπου, του περιβολιού, της ταράτσας, εκεί που έχει την καλύτερη θέα.
Στο μικρό τραπεζάκι του καφέ στο μπαλκόνι, στην πισίνα ενώ εσείς είστε πάντα μέσα στο νερό, στο φουσκωτό σταματημένο μεσοπέλαγα την ώρα του ηλιοβασιλέματος.
Και "κλασικά" στα καφενεδάκια των μικρών λιμανιών, στις κρυφές πλατείες πόλεων και χωριών και γενικά σε μέρη μικρά και όσο γίνεται πιο κοντά στο αυθεντικό. Αλλά ακόμη και σε ένα κάλεσμα ανεπίσημο στο σπίτι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, για φίλους, με μεζέδες της καρδιάς.

 

* Πώς πίνεται
Όπως σας αρέσει! Με πάγο, με νερό, με πάγο και νερό, σκέτο, σκέτο παγωμένο, προσαρμόζεται στις γευστικές συνήθειες αλλά και στη διάθεση της στιγμής.
Φροντίστε να έχετε πάντα το μπουκάλι στο ψυγείο. Τα παγάκια να είναι πολύ σκληρά για να μην λιώνουν εύκολα και να τα σερβίρετε σε παγοθήκη - θερμός. Όσο για το νερό να είναι κι αυτό καλά παγωμένο και σερβιρισμένο σε γυάλινη καράφα κι όχι στο πλαστικό μπουκάλι.
Το ούζο είναι ένα ποτό αρωματικό και η μισή γοητεία του είναι η αρωματική ιδιαιτερότητά του. Ας μην περιορίζουμε λοιπόν σε πολύ μικρά ποτηράκια που δεν τους αφήνουν περιθώριο να εκφραστεί! Η δική μου πρόταση είναι ποτήρια ψηλόλιγνα, σαν κι αυτά της σαμπάνιας. Διαλέξτε τα πιο φαρδιά, τα πιο λιτά και με το πιο κοντό ποδαράκι, που είναι απαραίτητο για να μην ζεσταίνεται το παγωμένο ουζάκι από τη θερμοκρασία του χεριού.
Το ούζο αργοπίνεται με μικρές γουλιές, ποτέ γρήγορα, και ένα ποτήρι κρατάει αρκετή ώρα, έτσι ώστε να υπάρχει περιθώριο για συζητήσεις, αστεϊσμούς, το φλερτ που λέγαμε...

* Με τι πίνεται.
Ιδιαίτερο ποτό, με γλυκιά αρωματική και συγχρόνως αλκοολική και επιθετική γεύση αποζητάει ανάλογους μεζέδες.
< Ο αρχέγονος μεζές:
Μια ντοματούλα κομμένη στα τέσσερα και λίγο αγγουράκι τραγανό και δροσερό με αλάτι, δυο ελιές κι ένα κομμάτι πικάντικο κασέρι με μια φετούλα ψωμί.
< Τα θαλασσινά:
Παχουλά κυδώνια, ψητές γυαλιστερές, ψωμωμένα στρόμπια καλόγνωμες, ιωδιούχες φούσκες, και αχνιστά μύδια. Δυσεύρετα χτένια και καλοψημένο, στα κάρβουνα, μαστιχωτό χταποδάκι.
< Τα ψάρια:
Σαρδέλες παστές σπιτικές ή του μπακάλη, το ίδιο και αντζούγιες, λακέρδα πολίτικη, τσίρος και κάθε είδους παστό και καπνιστό αλμηρό ψαρικό. Κι ακόμα φρέσκος γαύρος μαρινάτος στο ξύδι και φρέσκια σαρδέλα παστωμένη στο αλάτι για 12 ώρες όπως την κάνουν στη Μυτιλήνη. Αλλά και σαρδέλα ψητή στα κάρβουνα με χοντρό αλάτι.
< Τα λαχανικά:
Ξεροτηγανισμέαν κολοκυθάκια και μελιτζάνες με τζατζίκι. Ψητές πιπεριές με σκόρδο και ξύδι και, φυσικα, όλα τα τουρσάκια, όπως καππαρόφυλλα και μπάμιες.
< Οι σαλάτες:
"Αληθινές" ταραμοσαλάτες με κυρίαρχο στοιχείο τον ταραμά ζωντανό και νευρώδη στο στόμα αλλά και μελιτζανοσαλάτα με γεύση καπνιστού, χοντροκομμένες και αυθεντικές, σαν της γιαγιάς. Χωρίς μαγιονέζα!
< Τα τυριά:
Πιπεράτα και πικάντικα όπως η νησιώτικη κοπανιστή, το παραδοσιακό κασέρι ή μια σπιτική τυροκαφτερή που θα ετοιμάσετε χτυπώντας στο μίξερ πικάντικη φέτα, καυτερή πράσινη πιπεριά, λίγο λάδι και λίγο ξύδι.
< Κριτσινάκια:
Πολύσπορα αλλά και με σουσάμι. Παξιμάδια νησιώτικα και - κατά προτίμηση - ζυμωτό ψωμί.
< Ελιές, ελιές, ελιές!
Μικρές πράσινες τσακιστές και χοντρές θρούμπες είναι οι δικές μου αδυναμίες.

* Αν θέλετε να εντρυφήσετε στην φιλοσοφία του ούζου θα πρέπει να ανατρέξετε οπωσδήποτε στο βιβλίο Δειπνοσοφιστής των εκδόσεων Ίκαρος, στη σελίδα 21, και να διαβάσετε το καλύτερο κατά τη γνώμη μου κείμενο, που έχει γραφτεί ποτέ για το ούζο υπό τον τίτλο "Η πειθαρχία της κραιπάλης".
Μερόπη Παπαδοπούλου