Πατέρα σε ρωτάω

Πες μου πατέρα, ποιός φταίει για όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα που κάποιοι την ονοματίζουν, άλλοτε πατρίδα κι άλλοτε ψωροκώσταινα;

Σε ρωτάω πατέρα. Γιατί όλοι αυτοί οι
άνθρωποι είναι έξω από τη Βουλή, στους δρόμους, στις πλατείες κι εμείς τους βλέπουμε από τον καναπέ;

Πες μου πατέρα, εγώ θα έχω αύριο;

Σε ρωτάω πατέρα. Όταν μεγαλώσω, θα βολευτώ όπως εσύ; Θα γίνω θεσιθήρας κρατικός; Θα γίνω πλούσιος «πολιτικός»;

Πες μου πατέρα, θα γίνω μεγαλοεργολάβος του κράτους; Θα γίνω μεγολοδημοσιογράφος ή εκδότης; Θα γίνω διευθυντής τραπέζης; «Γκόλντεν μπόι» μήπως; Θα γίνω κομματισμένος συνδικαλιστής; Ιδιοτελής αφισοκολλητής; Πρύτανης χωρίς πτυχίο; Θα γίνω ανιστόρητος ιστορικός; Χρηματισμένος εφοριακός; Υποταγμένος στρατιωτικός; Θα γίνω εξαρτημένος δικαστικός;

Σε ρωτάω πατέρα. Θα βολευτώ όπως εσύ;

Μη μου λες ότι είναι ώρα για ύπνο! Εδώ και μερικές νύχτες, δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Λένε πως μεγαλώνουμε όταν τη θέση των ονείρων παίρνουν οι εφιάλτες. Στον ύπνο μου βλέπω τους Εφιάλτες που ψήφησες πατέρα…

Γι’ αυτό πες μου, εγώ θα έχω αύριο;

Πατέρα, γιατί δεν με έμαθες – το «εγώ» να το χωρέσω στο «εμείς»;  Τότε, δεν θα σε ρωτούσα, θα ήμουν έξω και θα διαδήλωνα.

Είναι καιρός τώρα που δεν με κοιτάς στα μάτια… Δεν απαντάς στις απορίες μου. Σε ρωτάω κι εσύ μου γυρνάς την πλάτη.

Θα ρωτούσα τη μητέρα, αλλά –σχεδόν πάντα– είναι στο κομμωτήριο…
 massmedia-gr