Η γυναίκα, που είναι μητέρα ενός παιδιού, περιγράφει πως βίωσε μία σπάνια μορφή αμνησίας από την
οποία πάσχει.
“Άνοιξα τα μάτια.
Ανέπνεα βαριά και οι πιτζάμες μου ήταν βουτηγμένες στον ιδρώτα.
Είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να είδα εφιάλτη.
Ξαφνικά ένας φόβος μου έσφιξε το στομάχι.
Συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα που ήμουν.
Γιατί η αδελφή μου δεν κοιμόταν στο διπλανό κρεβάτι;
Γιατί δεν άκουγα τους γονείς μου να φτιάχνουν πρωϊνο;
Με είχαν απαγάγει;”
Ο λόγος που η 34χρονη δεν αναγνώριζε τίποτα, ήταν ότι οι λίγες ώρες ύπνου, λόγω της αμνησίας από την οποία διαπίστωσε ότι πάσχει, της “αφαίρεσαν” πάνω από 15 χρόνια ζωής.
Με την ίδια έκπληξη και φρίκη άρχισε να εξερευνά ένα σπίτι άγνωστο και να βλέπει φωτογραφίες ενός παιδιού.
Με τρόμο αντίκρυσε το πρόσωπό της στον καθρέφτη.
“Μία σκέψη γύριζε στο μυαλό μου: Μήπως δεν ήμουν πια στο 1992; Μήπως ξύπνησα στο μέλλον;”
Για καλή της τύχη θυμήθηκε το τηλέφωνο μίας παλιάς φίλης της που έφτασε στο σπίτι και την ηρέμησε εξηγώντας της ποια ήταν.
Μάλιστα η φίλη της έβγαλε ένα “μικρό μαύρο κουτί”, που αργότερα η Ναόμι έμαθε ότι λέγεται κινητό τηλέφωνο, για να καλέσει την αδελφή της.
Η ίδια η 34χρονη πέρασε όλη την ημέρα στον καναπέ κλαίγοντας γοερά.
Όταν πήγε στο γιατρό, εκείνος της είπε ότι πάσχει από μεταβατική αμνησία και έντονο συναισθηματικό στρες.
Παρά το γεγονός ότι θυμόταν πως οδηγουμε καθώς και τηλεφωνικούς αριθμούς, είχαν εξαφανιστεί ως δια μαγείας από τη μνήμη της πάνω απο΄15 χρόνια.
Μετά από οκτώ εβδομάδες και “μεγάλη υποστήριξη” από τους συγγενείς και φίλους της, η Ναόμι επανήλθε στα φυσιολογικά.
Τώρα λέει ότι νιώθει ευνοημένη που της δόθηκε η ευκαιρία να δει τη ζωή με άλλα μάτια και μάλιστα γράφει ένα βιβλίο που λέγεται “Ξύπνησα στο μέλλον”.
0 Σχόλια