Στις λεγόμενες πρωτόγονες κοινωνίες μία συνηθισμένη μορφή οργάνωσης ήταν τα «τοτέμ». Η λέξη προέρχεται από τους ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής αλλά η δομή αυτή ήταν πολύ διαδεδομένη σε λαούς της Αφρικής, Ασίας, Αυστραλίας, Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης καθώς και στις πολικές περιοχής της Αρκτικής.
Το Τοτέμ είναι συνήθως κάποιο ζώο, σπανιότερα κάποιος θρυλικός πρόγονος ή κάποιο στοιχείο της φύσης, που θεωρείται ιερό. Το τοτέμ προσδιορίζει απόλυτα μία ομάδα ανθρώπων, ή κάποια φυλή. Είναι κάτι σαν ο συνδετικός κρόκος όλων των μελών του τόσο σε κοινωνικό όσο και σε θρησκευτικό επίπεδο.
Τα μέλη ενός τοτέμ διέπονται από μια σειρά από κανόνες συμπεριφοράς μεταξύ αυτών και τα Ταμπού, τα οποία είναι κανόνες απόλυτης απαγόρευσης. Ανάμεσα στα ταμπού είναι και η απαγόρευση ένα μέλος τοτέμ να προκαλέσει τραυματισμό με αίμα σε άλλο μέλος του ίδιου τοτέμ. Ο λόγος προφανής. Η προστασία των μελών του τοτέμ.
Αυτό όμως έθετε ένα πολύ σοβαρό και παράδοξο πρόβλημα. Ένας γαμπρός δεν μπορούσε να πάρει την παρθενιά της γυναίκας του, (την πρώτη νύχτα του γάμου, ως είθισται) γιατί θα παραβίαζε το σχετικό ταμπού. Κάθε πρόβλημα όμως έχει και τη λύση του! Και η λύση βρέθηκε. Την «δουλειά» του ξεπαρθενέματος της ενδιαφερόμενης αναλάμβανε μέλος άλλου τοτέμ.
Δημιουργήθηκε, λοιπόν, ένα νέο επάγγελμα. Αυτό του επαγγελματία διακορευτή! Ο κάθε ένας από αυτούς είχε στη δικαιοδοσία του μια περιοχή (κάτι σαν αυτούς που προσφέρουν προστασία στα μαγαζιά). ‘Όταν τον ειδοποιούσαν σχετικά, ετοίμαζε τις βαλίτσες του (ή πιο σωστά, τα μπογαλάκια του εκείνη την εποχή) και πήγαινε στο συγκεκριμένο χωριό για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Έτσι μένανε όλοι ευχαριστημένοι. Υποψιάζομαι, βέβαια, ότι ο πιο ευχαριστημένος απ’ όλους ήταν ο διακορευτής. Ο Φρόϋντ, απ’ ότι θυμάμαι, δεν διευκρινίζει αν ο διακορευτής, πέρα από την παρθένα που του προσφέρανε, είχε και άλλη πρόσθετη αμοιβή, αλλά αυτό θεωρώ πως είναι λεπτομέρεια χωρίς ιδιαίτερη ουσία…
0 Σχόλια