Πως να επιλέξετε σωστά άγρια μανιτάρια

Η συλλογή των αγρίων μανιταριών είναι μία ευχάριστη και ενδιαφέρουσα ενασχόληση. Κάτι σαν το κυνήγι με πολύ περπάτημα, εναλλασσόμενα τοπία, ανηφοριές, κατηφοριές ποτάμια, δάση και λιβάδια, προσοχή, καλή όραση, υπομονή και πάνω απ’ όλα, καλή διάθεση και αγάπη για τη φύση.
Κυνηγοί και μανιταροσυλλέκτες έχουν τον ίδιο στίβο να αγωνιστούν. Γι’ αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι που καταφεύγουν να συνδυάζουν και τα δύο, αντικαθιστώντας το δισάκι με το καλάθι. Η διαφορά εκτός της σοδιάς, εντοπίζεται και στο ότι στην ομάδα των μανιταροσυλλέκτων συμμετέχουν άνδρες και γυναίκες, ανεξάρτητα από ηλικίες και σωματική διάπλαση. Ενδυμασία και εξοπλισμός φθηνός, περιορισμένος και καθημερινός. Ένα αδιάβροχο, ένα ζευγάρι σταθερά παπούτσια, ένα μπαστούνι, ένα μαχαιράκι κι ένα καλάθι…' άντε και ένα καπέλο για τους ευαίσθητους, μία μηχανή -κάμερα για τους ρομαντικούς- και ο συλλέκτης έτοιμος.
Δεν αποκλείονται οι μοναχικοί, αλλά η παρέα προτείνεται και για λόγους ασφάλειας και για λόγους αλληλοβοήθειας και ευχαρίστησης. Αφού και η χαρά και η απογοήτευση πρέπει να μοιράζεται, ενώ οι γνώσεις των πολλών είναι πάντα πιο σίγουρες απ’ την αυθεντία του ενός. Προετοιμασία ειδική δεν χρειάζεται, αλλά η επιλογή του τόπου και του χρόνου πρέπει να είναι σε πρώτη προτεραιότητα. Ρωτάμε, επιχειρούμε, συμπεραίνουμε. Στις πρώτες εξόδους μπορεί να είμαστε άτυχοι, στις επόμενες θα βελτιωνόμαστε και θα αποζημιωνόμαστε. Αν και μερικές φορές η τύχη του πρωτάρη κρύβει εκπλήξεις. Σ' όσους ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία, το ευχόμαστε ολόψυχα.
Ξεκινώντας τη εξερεύνηση βαδίζουμε με την παρέα μας, παράλληλα. Έτσι, μπορούμε να ελέγχουμε μεγάλη έκταση και δεν θα χρειαστεί να επιστρέψουμε στο ίδιο σημείο κερδίζοντας χρόνο. Η καλύτερη πορεία –κυνήγι είναι από κάτω προς τα πάνω. Όσο κι αν αυτό είναι πιο κουραστικό. Το μικρό μέγεθος όμως των μανιταριών και ο ιδιαίτερος έντονος χρωματισμός του κορμού και της κάτω επιφάνειας προδίδουν την θέση τους πιο εύκολα ψάχνοντας τα κατ΄ αυτόν τον τρόπο. Με τον εντοπισμό ενός, παραμένουμε ψάχνοντας προσεκτικά στην κοντινή περιοχή. Σπάνια ένα μανιτάρι θα το βρείτε μόνο του και είναι αποδεδειγμένο ότι όπου βρεθεί, έστω και ένα μανιτάρι, η παρουσία του φωτογραφίζει καρποφόρα περιοχή την ίδια ή κάποια άλλη μέρα.
Τα μανιτάρια δεν τα ξεριζώνουμε. Τα κόβουμε λίγο πάνω από το έδαφος και προσέχουμε να είναι καθαρά και φρέσκα. Μέχρι τον κορμό τρώγεται και είναι κι’ αυτό νόστιμο και αρωματικό.
Η χρήση του καλαθιού για τη συλλογή είναι προτιμότερη, αφού το καλάθι είναι σκεύος ευάερο και σταθερό και έτσι αποφεύγεται το τσαλαπάτημα, διατηρείται η αρχική μορφή και το περιεχόμενο δεν χαλάει γρήγορα.
Δήμητρα-Βέργου Ευαγγελοπούλου
Απόσπασμα από το βιβλίο της: "Μανιτάρια από το δάσος στην κουζίνα".
shell-land